FanFic.nl

De zoektocht naar jezelf

Hoofdstuk 3: de ware wereld

Rustig, maar toch angstig loop ik verder. Zenuwachtig rondkijkend. Verwachtend dat de omgeving weer totaal veranderd. Even sluit ik mijn ogen. Even alles tot rust komen. Dat dit gebeurd is echt ongelooflijk. Bill loopt naast me. Nou ja, ik zal nu wel stilstaan, en Bill ook. Wie loopt er nou met ogen dicht? Voorzichtig open ik weer mijn ogen, en plotseling is alles zwart. Was dit dan toch niet echt? Dan hoor ik weer geluiden. Het is volgens mij een huilend geluid.
“Zal ik even een glaasje water halen? Het is allemaal zo plotseling, dat het wel even nodig zal zijn.”� Ik hoor de andere stem verder huilen.
“Oh Tom, waarom toch? En hoe? Het ene moment lag je in coma, en het andere moment heb je een schotwond. Wie heeft dat toch gedaan?”� Alles wordt me plotseling duidelijk. Dit was toch wel echt.
“Bill lag ook al in coma, maar die is godzijdank weer terug op aarde!”� Met die zin heeft ze mijn vermoeden min of meer bevestigd. Alles wat ik doe, gebeurt in de echte wereld. En degene die bij me komen, komen ook in coma te liggen. De feiten wijzen erop. Eerst schoot ik Tom dood. Hij lag in coma. Iemand schoot hem dood terwijl hij in coma lag! Met de eerste beproeving schoot ik op hem! Daarna heb ik Bill gevonden. Hem heb ik van het leven gered. Hij lag ook in coma. Hij leeft nog! De beproeving is gedaan, hij kon weer weg, en toen kwam hij weer uit zijn coma. Het wordt me allemaal duidelijk. Maar het is zo raar. Liep mijn leven dan echt zo fout? Nou ja, als je bedenkt dat ik Bill als vijand beschouwde terwijl hij mijn beste vriend is, en Tom het meest vertrouwde terwijl hij mijn vijand was… Ja, mijn leven liep fout. Qua contacten dan. De vrouw die waarschijnlijk in dezelfde kamer als mij is huilt nog steeds. Nu ja, Tom heeft het verdiend. Hij wilde mij gewoon… Ik wil er niet meer aan denken. Wat er gebeurd zal zijn als ik niet op hem geschoten had. Vreselijk gewoon. Toch voel ik een vlaag van verdriet door me heen gaan. Toch hield ik van hem. Ik wist wel dat ik hem niet zo snel kon vergeten.
Ik denk na. Alles wat ik hier doe met mensen, gebeurd ook in de echte wereld. Eng idee. Ik kan hier alles doen wat ik wil. Niemand zou me kunnen oppakken omdat de sporen die ik achter laat hier blijven liggen. Als een verkeerde macht dit in handen zou krijgen zal het vast heel erg mis gaan. Het idee alleen al geeft me rillingen. Wat zal de volgende beproeving zijn?

“Papa, wat zou jij doen?”�

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.