Hoofdcategorieën
Home » One Direction » Only you.[Eind] » Hoofdstuk 12. Shock.
Only you.[Eind]
Hoofdstuk 12. Shock.
Ik belde vrolijk aan bij het Direction huis.
De deur ging met een ruk open en Niall stond met een glimlach voor mijn neus.
Ik glimlachte naar hem.
Hij trok me naar binnen en zette me zachtjes tegen de muur aan zodat ik geen kant op kon.
Langzaam drukte hij zijn lippen op die van mij.
'Zeg tortelduifjes. Gaan jullie nog mee of hoe zit dat?' vroeg Harry die langs ons liep op weg naar de auto te gaan.
' Ja Hazz, we komen.' zei Niall lachend.
'We hebben op je gewacht Tins.' ook Liam liep langs Niall en mij.
'Nou ik ben er nu, laten we gaan!' zei ik vrolijk.
Ik bukte en liep onder Niall's arm door om vervolgens naar buiten te rennen.
Niall rende achter me aan.
'Kom hier jij!'
Natuurlijk was Niall sneller dan mij, dat was hij altijd.
Hij sloot zijn armen om me heen.
'Hebbes.' lachte hij.
Zayn kwam naar ons toe lopen en zette lachend een pet op Niall's hoofd.
'Doe die op, dan word je minder snel herkent.' zei hij lachend terwijl hij in de auto ging zitten.
Als laatste kwam Louis het huis uit.
'Kom, we gaan.' zei hij grijnzend tegen ons terwijl hij Niall een zonnebril in zijn handen duwde.
Ik lachte.
'Kom mee, we houden de boel op.' lachte ik.
Ik pakte zijn hand en ik liep met hem naar de auto.
Vrolijk ging ik in de auto zitten.
Alle jongens hadden een zonnebril op en een pet of muts.
'Ik heb hier zo'n zin in!' zei ik vrolijk en ik klapte in mijn handen.
'Ik ook! Ik hoop alleen niet dat iemand ons herkent.' zei Zayn.
Ik knikte.
Dat was een van de vervelendste dingen van beroemd zijn, iedereen herkende je.
'Het komt vast wel goed, we gaan er gewoon een hele gezellige dag van maken.' zei ik enthousiast.
'Je hebt gelijk!' stemde Liam in.
De andere jongens knikten ook glimlachend.
Na een kwartiertje rijden waren we op de kermis. Vrolijk stapte ik uit.
'Wouw!' ik keek gefascineerd rond.
'Ik wil overal in!' zei ik enthousiast.
' Als je dat durft.' grinnikte Louis die naast me kwam staan.
' Hoezo als je durft? Denk je dat ik niet in de attracties durf?' vroeg ik beledigt.
'Nee hoor.' zei Louis schijnheilig. Hij grijnsde naar me.
'Wacht maar.' waarschuwde ik hem.
Louis lachte.
We liepen met zijn allen de kermis op.
'Laten we allemaal een kant op gaan en dan spreken we hier weer af.' stelde Liam voor.
We knikten en spreidde ons.
Ik liep samen met Niall de kermis rond.
'Waar wil je als eerst in?' vroeg Niall aan me.
Ik keek om me heen.
'Geen idee, kies jij maar.' zei ik.
Niall keek geamuseerd om zich heen.
'Kom eens mee.'
Hij pakte mijn hand en trok me mee naar een van de tentjes.
'1 keer graag.' zei hij tegen de man. Die knikte en pakte 3 ballen.
Ik keek hem verbaasd aan.
Hij trok zich er niks van aan en begon de blikjes om te gooien. Toen hij 2 keer gegooid had waren alle blikjes al om.
Ik klapte enthousiast.
Niall wees een knuffel aan. De man haalde hem van de plank af en gaf hem aan Niall, die hem weer aan mij gaf.
Het was een schattig teddybeertje met een hartjeskussentje vast.
Ik gaf hem verliefd een kusje en we liepen hand in hand verder.
Waarom was is toch zo gelukkig met hem?
Even later kwamen we Liam tegen, die Daniëlle had gevonden.
'Hee Daniëlle.' zei ik vrolijk en ik gaf haar een knuffel.
'Gezellig he? Een dag op de kermis, zijn jullie al herkent?' vroeg Niall.
Liam schudde zijn hoofd.
Ik lachte.
'Nou, wij gaan weer verder.' zei Daniëlle goed gehumeurd. We knikten en zeiden Liam en Daniëlle gedag.
Hand in hand liepen we verder.
Na een halve dag op de kermis begon ik moe te worden.
'Niall, kunnen we ergens gaan zitten en misschien wat eten?' vroeg ik.
Niall knikte en nam me mee naar een snackbar.
'Wat kan ik voor je halen?' vroeg hij.
'Doe maar water, en frietjes.' zei ik glimlachend.
Hij knikte en liep naar de kassa.
Ik wist niet waarom ik zo moe was, ik was wel vaker moe geweest deze maand.
Niall kwam terug en zette het eten op onze tafel.
Ik nam gulzig een frietje.
'Vind je het leuk?' vroeg Niall die tegenover me ging zitten.
'Leuk? Lieverd het is geweldig hier met jou!' riep ik enthousiast.
Hij glimlachte blozend.
Ik pakte zijn hand vast en at verliefd mijn frietjes op.
'Ik ben blij dat je het zo leuk vind hier.' zei hij.
'Over een paar dagen ben je weg Niall...' hielp ik hem herinneringen.
Hij zuchtte.
'Klopt.'
Ik lachte.
'Zie je er nou tegen op om de wereld over te reizen?' zei ik.
Hij schudde geschokt zijn hoofd.
'Natuurlijk niet! Het word super, ik ga je alleen zo missen.' zei hij.
Ik lachte nog eens en pakte de knuffel. Zachtjes drukte ik hem tegen de wang van Niall aan.
'Maar ik heb je bij me hoor.' zei ik met een hoog stemmetje.
Niall gaf de beer lachend een kusje.
Na we gegeten hadden stonden we op.
'Waar gaan we nu in?' vroeg ik rond zoekend.
Niall keek grijnzend naar mij.
Ik liet zijn hand los en sloeg mijn handen over elkaar.
'Vertel.' zei ik.
Niall pakte mijn hand weer.
'Durf je in de achtbaan?' vroeg hij me grijnzend.
'Tuurlijk durf ik!' zei ik stoer.
'Kom maar mee dan.'
Hij trok me mee naar de rij die niet erg lang was.
'Niall! Tinsley!'
Louis kwam naar ons toe lopen. Ook hij had zijn vriendin gevonden.
Eleanor liep vrolijk met Louis mee naar ons toe.
'ELEANOR!' riep ik vrolijk.
Ik knuffelde ook haar. Zij was tenslotte degene die ik het langste niet had gezien.
'Hee Tinsley.' lachte ze.
Ik liet haar weer los.
'Jou heb ik al veel te lang al niet meer gezien.' zei ze.
Ik knikte instemmend.
' Laten we samen in de achtbaan gaan.' stelde Louis voor.
Ik lachte.
'Tuurlijk.' zei Niall.
Het achtbaan karretje kwam terug en we mochten er in gaan zitten.
'Klaar?' vroeg Louis lachend.
'Helemaal.' zei ik zenuwachtig.
Het karretje begon langzaam vooruit te rijden.
Hij had 2 loopings en ging super hard. Maar ik had het overleefd, natuurlijk niet zonder te gillen, maar ik had mijn dienst bewezen.
Toen we uit het karretje stapten ging ik met mijn handen in mijn zij voor Louis staan.
'Zie je wel! Ik durf er wel in.' zei ik trots.
Louis lachte.
'Tuurlijk, ik heb je onderschat.' lachte hij.
Ik glimlachte trots en liep samen met Niall verder.
'Nialler? Mag ik een suikerspin?' vroeg ik smekend.
'Tuurlijk mag je dat.'
We liepen samen naar het karretje met de suikerspinnen en kochten 2 grote suikerspinnen.
Ik nam vrolijk mijn eerste hap.
De suikerspin smolt op mijn tong.
Niall pakte mijn hand weer vast.
Toen we onze suikerspin op hadden voelde ik me ineens heel misselijk en duizelig.
'Niall, ik denk dat ik even moet gaan zitten.' zei ik.
Niall schok bij het zien van mijn gezicht.
'Tinsley je bent spierwit!Kom maar gouw.'
Hij ondersteunde me naar een bankje en we gingen erop zitten.
'Gaat het lieverd?' vroeg hij bezorgt.
Hij legde zijn hand op mijn voorhoofd.
Overal vormde zich witte vlekken voor me ogen en ik kreeg het heel koud.
'Niall ik heb het koud.' zei ik.
Niall schoof zich verder naar mij toe en sloeg een arm om me heen.
'Hoe voel je je?' vroeg hij.
'Misselijk en duizelig.' zei ik terwijl de witte vlekken langzaam verdwenen.
'Niall ik wil naar huis.' Ik schudde met mijn hoofd.
'Ik breng je naar huis, rustig maar.' We stonden op.
'De auto is niet zo heel ver hiervandaan. Kom maar mee.'
Hij begeleidde me naar de auto.
We stapte de auto in.
Niall liep naar de chauffeur om te vertellen dat je naar huis moesten.
Ik kromp ineen op de bank. Niall kwam tegenover me zitten.
'Gaat het lieverd?' vroeg hij.
Ik legde mijn hoofd op zijn been.
'Een beetje, ik voel me niet meer duizelig, ik voel me misselijk, en ik ben moe.' zei ik zwak.
Hij aaide me over mijn haar.
'Rustig maar, we zijn zo thuis. Sluit je ogen maar'
Hij bleef me rustig aaien over mijn hoofd, het voelde kalmerend, het voelde vertrouwd.
Ik sloot mijn ogen en ik dommelde een beetje weg. Ik sliep nog niet.
'Niall...' fluisterde ik zwakjes.
'Wat is er Tinsley?' vroeg hij me bezorgt.
'Het spijt me echt heel erg, het was super leuk vandaag.' verontschuldigde ik me.
'Je hoeft geen sorry te zeggen. Het was geweldig.' zei Niall.
Ik wist dat zijn ogen nu twinkelden.
De auto stopte.
'We zijn er lieverd, kom maar.'
Hij hielp me de auto uit.
'Het gaat wel weer een beetje.' zei ik.
Ik keek hem glimlachend aan.
'Ja?' vroeg hij nog steeds bezorgd.
Ik knikte.
'Zie ik je morgen weer?' vroeg ik hem met puppie ogen.
'Ik beloof het, als jij je nog niet beter voelt kom ik wel naar jou toe.'
Hij gaf me snel een kusje op mijn neus.
'Je vergeet iets.' glimlachte hij.
Achter zijn rug kwam de teddybeer tevoorschijn.
Ik lachte en pakte de teddybeer.
'Beterschap.' zei Niall.
Zijn lippen raakte zachtjes de mijne.
'Tot morgen.'
Niall ging weer in de auto zitten en de auto reed toetterend weg.
Ik zuchtte en belde aan.
Plotseling voelde ik me weer heel erg misselijk en ik wist dat ik moest overgeven.
Moeder deed de deur open. Ik zei niks maar duwde haar aan de kant om vervolgens naar de wc te rennen.
Moeder liep verbaasd achter me aan.
'Tinsley liever, gaat het wel?'
Ze wreef me beschermend over mijn rug.
Hoestend trok ik door en schudde ik mijn hoofd.
'Kom maar even op de bank liggen.'
Ze begeleidde me naar de bank en ik ging liggen.
Ik trok een warme deken over me heen en ging tegen de leuning aan zitten. Ik had me knieën opgetrokken en sloot mijn ogen.
Moeder kwam uit de keuken met een glaasje water. Ze gaf het aan me.
'Is alles goed met je?' vroeg ze terwijl ze het glas aan mijn gaf.
Gulzig nam ik een slok. Het was heerlijk koud.
Ik knikte. Het ging wel weer.
'Wat was dat nou?' vroeg ze bezorgt.
'Ik weet het niet, ik voel me eigenlijk al best lang niet meer lekker.' gaf ik toe.
'wat bedoel je lieverd?'
'Nou ik voel me al best lang niet helemaal lekker. Ik ben misselijk en veel sneller moe.'
Ik nam nog een slok.
'Hoelang al?' vroeg moeder.
Ik dacht in stilte na.
'Weet ik niet, ongeveer een maand.' zei ik.
'Tins, ik wil niet dat je schikt, maar ik denk dat je zwanger bent.'
Ik proestte mijn water uit en stikte zo wat in het water.
'Rustig, niet stikken.' Moeder klopte me op de rug.
Toen ik uit gehoest was keek ik haar met grote ogen aan.
'MAM!Ik ben 18! Ik kan niet zwanger zijn!' zei ik geschokt.
Moeder lachte.
'Wil je me dan vertellen dat...' Ik deed mijn handen voor haar mond.
'Niemand wil haar moeder dat horen zeggen oke?' zei ik met grote ogen.
'Rustig, ik kan er ook naast zitten lieverd. Als het goed is heb ik boven nog een test liggen, ik zal even voor je kijken, nergens heen gaan oke?'
Ik knikte geruisloos mijn hoofd.
Moeder liep de kamer uit. Ik pakte mijn mobiel en wou Niall smsen, maar ik schudde mijn hoofd en legde hem weer weg.
Hoe zou ik hem dat moeten vertellen? Straks werd hij boos, ging hij bij me weg, was ik hem kwijt...
Moeder kwam naar beneden en hield een doosje in haar handen.
'Nou was je dus moet doen is...' ik stond op en griste het doosje uit haar handen voor ze haar zin kon af maken.
'Ik weet hoe het werkt dank je.'
Ik snelde naar boven en deed de test.
Met mijn ogen op het kleine schermpje gericht liep ik de woonkamer binnen.
Ik wachtte in de gang. De minuten leken dagen te duren. Maar uiteindelijk stond ik te staren naar de uitslag.
Ik deed in shock de deur open en stond stil in de woonkamer.
'En?' vroeg me moeder.
Ze pakte de test af en keek wat de uitslag was.
Ze knuffelde me vrolijk.
'Lieverd, ik ben zo blij voor je.' zei ze enthousiast.
'Mam, dit kan niet.' tranen sprongen in mijn ogen.
'Het maakt me niet uit wat je keuze is, ik sta erachter.' moedigde me moeder me aan.
Ik schudde mijn hoofd en liep naar de bank.
Ik ging zitten en begroef mijn gezicht in mijn handen.
Moeder kwam naast me zitten en wreef me over mijn rug.
'Lieverd rustig maar.' kalmeerde me moeder me.
'Hoe kan ik nou rustig doen? Mam ik kan dit niet tegen Niall zeggen!' snikte ik.
'Rustig, waar ben je bang voor?' vroeg moeder. Haar stem was ook rustig, maar het kalmeerde me niet.
'Ik ben bang voor Niall, ik ben bang dat hij me nooit meer weer zien.' snikte ik.
'Net zoals papa met jou heeft gedaan.'
Moeder wreef me weer over mijn rug.
'Niall is niet zo, echt niet. Je vader was heel anders. Niall is lief en hij houd echt van je, hij zou je nooit alleen laten.' kalmeerde me moeder me.
'Je kent hem toch.'
Ze had gelijk. Niall zou zoiets nooit doen. Maar toch was ik er bang voor.
'Vertel het anders eerst aan iemand anders, aan iemand die je vertrouwd.' stelde moeder me voor.
Dat leek me een goed idee. Ik pakte mijn mobiel.
'Wie?' vroeg moeder verbaasd.
'Wie denk je?' antwoordde ik.
Na een tijdje ging de telefoon over.
'Liam, kom naar mijn huis, ik moet je iets heel belangrijks vertellen...'
Reacties:
Omg omg ong wat moet ik hier nou van zeggen zooo goeddd omg veerdeeerr.
ohellwut.? I knew this MWHA xd.
Lieverdjee! Zo goed en het begin zo lief, en Louis omg xd.
Ik, ik wil dat je verder gaat en het kan me echt helemaal niets schelen dat jij.zo.snel.verder.gaat.want.het.is FANTASTISCH!
VERDER OMG, verderrrr
IK WIST HET WEL!!!! Mijn onuitgesproken voorgevoel klopte! Jeeh liam komt terug! Ik heb hem gemist!
xxx