FanFic.nl

Sacrifice

02 Sacrifice

‘’Je zit hier zo alleen, terwijl de lessen nog niet zijn begonnen. Je moet wel nieuw zijn.’’ Hij glimlachte nu nerveus en keek me aan.
‘’Je kunt het zien, weet je.’’ Ik keek hem alleen maar schaapachtig aan en liet even snel tot me doordringen wat hij had gezegd.
‘’Wat doe jij hier dan?’’ Was het enige wat in me opkwam. Hij keek even achterom, waardoor ik automatisch zijn blik volgde, die in het niets leek te rustten. Daarna liep hij aarzelend naar me toe en nam zo stijf als een robot plaats naast mijn tas. Ik weigerde om hem eraf te zetten voor deze vreemd jongen, hij bekeek het maar. Eerst stoer doen en nu verlegen? Hou toch op.
‘’Ik ben deze week de opzichthouder.’’ Hij keek me een paar tellen aan en vervolgde zijn verhaal toen hij zag hoe ik naar hem keek. Niet-begrijpend.
‘’Elke week is een andere leerling uit het tweede of derde jaar de opzichthouder. Dit betekend dat je een half uur eerder je nest uit moet om te kijken of er geen leerlingen andere dingen doen dan toegestaan.’’ Hij keek even snel om zich heen en stak daarna zijn hand uit.
‘’Ik ben James Newtown.’’ Hij glimlachte naar me en aarzelend schudde ik zijn hand. ‘’Jade Sinquart.’’ Zei ik kort. Hij knikte en keek toen weer voor zich uit. ‘’Mooi hier, vind je niet?’’ Vroeg hij, terwijl hij een beetje rond leek te kijken. Ik vroeg me af waarom hij dat zei, terwijl je hier helemaal niks mocht en hij hier minstens twee of drie jaar zat. Toch knikte ik maar wat. Mijn hoofd stond niet naar een gesprek, laat staan met één of andere vreemde opzichthouder gast. ‘’Dus eh, waarom ben je hier?’’ Zijn plotselinge, persoonlijke vraag overdonderde me. ‘’Pardon?’’ Zei ik, terwijl ik hem met een opgetrokken wenkbrauw aankeek.
‘’Ah. We gaan de bitch spleen he? Prima.’’ Hij grinnikte onnozel en keek weer voor zich uit. Verslagen zat ik daar maar wat en ik besloot mijn tas neer te zetten, wat hem weer op leek te fleuren.
‘’Goed. We doen het opnieuw. Ik ben James Newtown.’’ Ik keek hem vreemd aan, maar volgde toch zijn voorbeeld. Als ik hier wilde overleven, zou een vriend - of op zijn minst een kennis - geen slecht idee zijn.
Ik stak mijn hand uit en stelde mezelf opnieuw voor, dit keer met een warme glimlach. ‘’Ik ben Jade Sinquart. Aangenaam.’’ Hij knikte goedkeurend en bleef me aanstaren. We keken een tijdje naar elkaar, waarna hij haast schrikkend wegkeek. ‘’Dus eh.. Waarom ben je hier?’’ Ik zuchtte en keek naar mijn zwartleren kisten. ‘’Ouders. Ze haten me.’’

Ik had geen zin in sentimenteel gedoe, dus plakte er direct achteraan:
‘’Waarom ben jij hier?’’ Ik voelde zijn ogen op me branden, maar weigerde hem aan te kijken. Hij leek daar genoegen mee te nemen, godzijdank.
‘’Ik heb iemand mishandeld.’’ Zei hij nonchalant. Met een ruk keek ik omhoog, vol intresse. ‘’Hoe bedoel je, mishandeld?’’ Hij glimlachte verlegen en nu was het zijn beurt naar zijn schoenen te kijken.
‘’Ik had een vriend. Laat ik hem A. noemen - hij keek me even aan en ik knikte kort, waarna hij weer naar de grond keek - We waren de dikste maten, deden echt alles samen. Tot dat..’’ Hij zuchtte en richtte zijn ogen naar het niets van de hemel, de wolken observerend. Ik besloot zwijgend te blijven zitten, want ik wilde hem niet opjutten. Ik zag aan zijn intense blik dat dit al moeilijk genoeg voor hem was en ik had ook geen flauw idee waarom hij me dit vertelde. Of dit was zo iemand die het makkelijk aan iedereen vertelde, of hij wist dat ik te vertrouwen was. Aan zijn gepijnigde blik te zien, waarschijnlijk het laatste. Hoewel ik dat niet snapte.
‘’Tot dat hij mijn zusje aanraakte.’’ Een zucht ontsnapte uit zijn dunne lippen en hij snoof kort. Ik bleef hem aankijken, ook al wist ik dat ik geen blik terug kreeg. Het stoorde me niet.
‘’Ze was twaalf en hij was zestien. Oké, op zich niet heel erg.. Maar ze wilde het niet. Ze had nog nooit gezoend, laat staan seks gehad!’’ Zijn stem sloeg over in volle toeren en ik zag dat hij begon te trillen.
‘’A. dacht dat het wel oké was. Nou, niet dus. Ik ben ’s nachts naar zijn huis gegaan en ben binnengekomen, via de achterdeur.’’ Hij grinnikte hatelijk. ‘’Alleen een sukkel laat de sleutel in het slot zitten. Hoe dan ook..’’ Ik deinsde een beetje achteruit toen hij me opeens aankeek, met een blik die meer zei dan woorden, al zweeg het voor mijn gevoel.
‘’Ik ben naar zijn kamer gegaan en heb zijn arm opengereten. Met mijn ní¡gel.’’ Verbaasd keek ik hem aan en hij glimlachte verlegen bij het zien van mijn niet-begrijpende blik. Hij stak zijn wijsvinger omhoog en mijn hemel! Wat een nagel!
‘’Ik weet ook niet waarom. Ik ging door, het zien van zijn bloed maakte me helemaal gek. Ik.. Ik voelde me naderhand een monster.’’ Opnieuw zuchtte hij en scheurde zijn blik los van de mijne.
‘’Hij had drieëntwintig hechtingen, waarvan dertien diep in het vlees.’’ Opeens zag ik dat hij gestopt was met trillen en nu roerloos op de bank zat, net zoals ik dat deed. Ik zag het helemaal voor me, hoe James een huis binnensluipt, de trap op gaat, een deur krakend opend en langzaam naar het bed toeloopt. Er ligt een jongen in het bed, hij ademt regelmatig door zijn mond. Een klein streepje maanlicht valt door de gordijnen naar binnen, waardoor het tafereel nog mysterieuzer lijkt. James stroopt zijn mouw op en pakt daarna de deken vast met zijn andere, vrij hand. Langzaam tilt hij de deken op en vouwt hem zo, dat de arm van de jongen vrijkomt, samen met zijn buik. Hij heeft geen shirt aan, enkel een voetbalbroekje. James lippen vormen een grijns die zoveel haat bevat dat hij amper kan ademen. Langzaam steekt hij zijn wijsvinger uit en prikt deze in de opperhuid van de slapende jongen. De jongen lijkt haast in coma, diep verwelkt door de prachtige wereld van de dromen. James’ nagel doorboord zich in het vlees, waarna hij een lijn strekt naar beneden, langs zijn gehele onderarm. Het felrode bloed dat direct naar beneden sijpelt, maakt hem gek. Hij snuift de geur van pijn en leed op en gaat verder op zijn buik. Hij gaat verder en verder, hij kan niet meer stoppen.
‘’Jade? Chick?’’ Verschrikt kijk ik James met grote ogen aan, hij kijkt verbaasd en bezorgd terug. ‘’Sorry, wat?’’ Ik glimlach verontschuldigend en hij glimlacht terug. ‘’Ik vroeg of ik je verveelde.’’ Even hield ik stil en keek ik hem diep in zijn ogen aan.
‘’Nee.. Nee, verre van dat. Sorry, ik leef een beetje in mijn eigen wereld zo nu en dan.’’ Eigenlijk deed ik dat de helft van de tijd, maar dat hoefde hij niet te weten.
‘’Hoe dan ook. Mijn zusje wilde me nooit meer zien en A. heb ik daarna nooit meer gesproken. Mijn ouders hebben me direct hierheen gestuurd, de politie is er nooit bijgehaald. Eigenlijk wist niemand dat ik het had gedaan - afgezien van mijn ouders en zusje dan.’’ Een diepe zucht ontsnapte uit zijn keel en hij keek me haast smekend aan, al had ik geen idee waarom.
‘’Ik mag je echt graag. Ik heb een vreemd gevoel bij jou, alsof het.. Vertrouwd is.’’ Zei James, terwijl hij me afwachtend aan bleef kijken. Een vreemde tinteling voltrok zich in mijn lichaam en plotseling besefte ik me dat ik precies datzelfde gevoel had over hem. Ik knikte langzaam, koos mijn woorden zorgvuldig uit.
‘’Ja.. Ja ik ook bij jou..’’ Zei ik vaag.

Reacties: