FanFic.nl

Tortured souls - Zayn Malik

O16

“Sorry.”�
Ik keek ik van mijn mok met thee en staarde Zayn enkele seconden aan voordat ik mijn schouders op haalde. Zayn bleef nog enkele tellen staan voordat hij een stoel nam en zich tegenover me neerzette.
“We vertrekken binnen 2 minuten.”� zei ik monotoon.
Ik hief mijn mok op als teken dat ik dit eerst wilde uitdrinken en Zayn knikte, maar reageerde voor de rest niet terwijl hij zijn ogen door de keuken liet gaan.
Elke slok die ik nam bracht me dichter bij het punt om te vertrekken en hoe graag ik ook van Zayn vanaf wilde, ik zag er meer dan tegenop om hem van Londen naar Bradford te brengen. Daarbij dacht ik niet dat mijn verdwijning onopgemerkt zou voorbijgaan. En dan was er nog dat andere probleem.
“Zayn, wat ga je eigenlijk thuis zeggen ?”�
Zayn scheurde zijn blik los van het plafond dat hij aan het bestuderen was en keek me even aan.
“Eh, over wat ? De kelder ?”�
Ik schudde mijn hoofd, zette mijn mok neer en tikte zenuwachtig met mijn vingers op de tafel.
“Eerder over mij. Ik bedoel, gewoon alles ?”�
Zayn roffelde met zijn vingers op tafel en hield één wenkbrauw omhoog terwijl zijn blik bedenkelijk stond.
“Wel, gewoon de waarheid ?”�
“Dat ik je uit een kelder heb gered en je nu gewoon even drop bij je familie ?”�
“Eh, wat is daar verkeerd mee ?”�
“Zayn!”� riep ik tot mijn ongeloof uit. “Denk je echt dat ze dat gaan geloven ? Je bent verdomme enkele weken van de aardbol verdwenen!”�
Dit leek Zayn even te verassen en ik zag hoe zijn mond lichtjes in een kleine ‘o’ openzakte voordat hij zichzelf weer onder controle had.
“Ze zullen me geloven.”�
De onzekerheid in zijn stem was zo overduidelijk dat ik niet begreep waarom hij ook maar de moeite deed om zichzelf te geloven.
“Dat zullen ze niet en dat weet je zelf ook wel.”� Beet ik hem toe en ik dronk het laatste slokje van mijn thee op en wandelde de keuken uit. Ik hoorde het geschraap van stoelen achter me en wist dat Zayn me volgde. Ik kon niet geloven dat hij niet een beter plan had. Ik had geen zin om aan de politie alles te moeten uitleggen en misschien te worden beschuldigd van dingen die ik niet had gedaan.
“Waar ga je heen ?”� Zayns stem klonk van vlak achter me en boos draaide ik me om.
“Me omkleden zodat ik jou naar huis kan brengen.”�
Zayn gooide zijn armen van frustratie in de lucht en draaide zich half om, maar bedacht zich toen.
“Waarom gedraag je je opeens zo ? Doe gewoon normaal ja, het is niet mijn schuld dat alles zo fucked up is!”�
Ik stampvoette letterlijk van frustratie.
“Meneer mag elke minuut van humeur verwisselen, maar oh wee als ik ook maar even wat minder opgewekt bent. Oh en by the way dit is wel jou schuld.”�
Woedend staarde we elkaar enkele seconden aan en hoe langer ik in zijn ogen keek hoe meer ik mijn woede voelde wegebben totdat er bijna niets meer overbleef.
“Sorry.”�
Ik schudde mijn hoofd, met excuses ging hij er niet komen.
“Wacht gewoon in de woonkamer Zayn, ik ben er binnen twee minuten.”�
Ik draaide me om en liep mijn slaapkamer in en sloeg de deur met een klap achter me dicht waardoor een van de foto’s van mijn nachtkastje viel. Nog meer gefrustreerd dan eerst raapte ik het op en gooide het op bed terwijl ik met een snok mijn rugzak van onder het bed haalde en er wat geld en kledij in begon te gooien.
Verblind door mijn woede die terug was opgewekt mompelde ik verschillende verwensingen waardoor ik de deur van mijn kamer niet hoorde opgaan. Wanneer ik plots iemand achter me voelde staan draaide ik me geschrokken om.

Reacties: