FanFic.nl

Pokémon Black and White Adventures

Chapt 59: Pokémon Super Contest! Football At Its Best!

''Yosha! Ik ben helemaal klaar voor die Contest!'' sprak Bailey opgewekt en begon enthousiast wat lichaamsoefeningen te doen. Chiara en Bianca keken hem droog aan. Was dat echt allemaal nodig, alleen voor een simpele wedstrijd? Toen Chiara opzij keek, ving ze de blik van de blondine, die haar een klein glimlachje schonk. Gisteravond, nadat ze zich weer richting de schuur had begeven, had ze het verhaal van Sora en Roxas opgebiecht. Nouja, een stukje dan. Het begin alleen. Ze had uitgelegd dat ze met iemand anders naar Unova was gekomen. Of liever gezegd, dat ze die iemand op de boot had ontmoet, samen met zijn tweelingbroer. Verder dan de rede dat ze niet aan gymgevechten deed, kwam ze niet. Bianca en Bailey leken al tevreden zijn geweest over het feit dat ze iets losliet. ''Ons team gaat geheid winnen!'' riep de bruinharige jongen toen weer enthousiast, terwijl hij zijn rechterhand tot een vuist had gebald. ''Nou, jij hebt er in ieder geval veel vertrouwen in,'' grinnikte Bianca. De jongen trok zijn mond open om iets te zeggen, maar werd de mond gesnoerd, omdat de 'presentator' het van hem over nam.

''Goedemorgen beste deelnemers en welkom bij de Pokémon Super Contest! Hopelijk hebben jullie er veel zin in, want we hebben heel wat actieve onderdelen op het programma staan!'' kondigde de man aan. Hij was net zo enthousiast als Bailey. Waarschijnlijk nog meer, zelfs. ''Jullie staan vast te popelen om de verschillende onderdelen te weten, niet waar?'' ging de man verder. Chiara rolde zichtbaar met haar ogen, terwijl ze haar armen over elkaar heen had gekruist. ''Draai er niet zo omheen en laat het nou maar beginnen...'' mompelde ze lichtelijk geïrriteerd. ''Maar ik mag alleen het eerste spel verklappen aan jullie,'' vervolgde de man weer, waarop de teleurstelling van de deelnemers te horen was. ''Voorlopig dan,'' sprak hij weer en knipoogde. Chiara kreeg opeens de neiging de man zijn nek om te draaien. Hierdoor besloot ze niet meer naar zijn willekeurige quotes te luisteren en gewoon te wachten tot hij klaar was. Er waren zat andere dingen die haar aandacht wel verdiende, zoals de overvliegende Pidove's of haar eigen pokémon. Gelukkig had ze Kioko nog, maar ze moesten wel op hun volume letten. Zelfs Taiki had geen zin om naar dit geraaskal te luisteren. Nu ze zo rondkeek, had iedereen hun pokémon al vrijgelaten. Dat zag er al wat drukker uit dan zonder de pokémon. Meerendeel waren het pokémon van Unova. Zij was eigenlijk de enige met pokémon van een andere regio... ''Begrepen?! Dan begeef je nu maar naar het veld!'' Chiara schrok op bij deze zin. Had ze nu het belangrijkste gemist? Ah, dat meende je niet. Zonder erbij na te denken, rende ze vlug achter Bailey en Bianca aan. Ze zou toch ook aan hun kunnen vragen wat de bedoeling was?

''Aww, voetbal..? Ik kan niet rennen met dit ding aan,'' mompelde Bianca tegen Bailey. ''Geeft niet, dan wordt jij gewoon de keeper,'' glimlachte hij terug. Chiara fronste toen ze dit allemaal opving. Voetbal..? Serieus..? Ugh. Waarom deed ze ook alweer mee? Taiki leek het echter interessant te vinden. ''Quil!'' Hij keek vastberaden naar zijn trainer. Dat was waar ook, zij mocht dit dan niks vinden, haar pokémon mochten het dan nog leuk vinden. Chiara glimlachte zwakjes naar hem en knikte. ''Hey, Chiara! Wie ga jij nemen als je partner deze ronde?'' vroeg Bailey toen over zijn schouder. Opnieuw fronste ze. Natuurlijk moest ze een partnerpokémon kiezen, het was niet voor niets de Pokémon Super Contest. Ze hield nog net de neiging om zichzelf te facepalmen in bedwang. ''Ik ga voor Taiki,'' antwoordde ze uiteindelijk. De Quilava had er overduidelijk veel zin in. Had hij ooit gevoetbald, dan? Op dat moment knalde ze bijna tegen Bailey aan, omdat hij plots halt hield en ze dat niet had verwacht. ''Jullie zijn een team?'' vroeg een onbekende mannenstem. De jongen knikte. Vervolgens kreeg hij een gekleurd bandje aangereikt. ''Dit is voor de aanvoerder,'' mompelde de man weer en liep toen naar het volgend groepje. Bailey draaide zich naar de twee meiden. Zijn vraag was wel verwacht, Chiara had kunnen weten dat die zou komen. ''Wie wordt de aanvoerder?'' Bianca wees meteen naar hem. Chiara keek eerst fronsend richting de blondine. ''Hij vertelde me dat hij vroeger op voetbal heeft gezeten. Ik gok dat hij het meeste weet over voetbal, hehe,'' mompelde ze. Het klonk wel als de beste keus. Chiara knikte instemmend, want zelf wist ze al helemaal niet veel over voetbal. De regels waren wel duidelijk, gewoon de bal in het doel van de tegenstander proberen te schieten. En natuurlijk mag alleen de keeper de handen gebruiken. Op dat moment kwam de man weer teruggelopen. ''Zijn jullie klaar? Loop dan naar het veldje daarzo, dan kunnen we beginnen.''

Bianca hupte vrolijk in het doel met haar Munna. Die twee zouden het doel verdedigen. De blondine wilde eerst haar Pignite gebruiken, maar in het doel mochten alleen kleine pokémon, omdat het anders oneerlijk zou zijn. Zo'n enorme ophef maakte Bianca er niet over. In tegendeel, ze gehoorzaamde zonder een kik te geven. Taiki en Chiara waren opgesteld als verdediging, maar het was ook toegestaan voor haar om naar voren te rennen en te proberen om te scoren. Bailey, de aanvoerder, stond vooraan met zijn Lillipup. Hij had de grootste kans om een doelpunt te maken, gezien zijn ervaring in voetbal. Hun tegenstanders zagen er niet al te slecht uit, maar de jongen was zelfverzekerd over hun overwinning. Chiara daarentegen wilde het liever eerst bekijken. Op dat moment floot de scheidsrechter op zijn fluitje en was de eerste ronde van start gegaan. Bailey had al snel de bal te pakken en rende op het doel af, maar werd achtervolgd door beide veldspelers en hun pokémon. Zijn Lillipup rende achter hem aan om de bal te vragen, maar werd al snel opgemerkt door de pokémon van de tegenpartij en geblokkeerd. Hierdoor kreeg hun tegenstander al snel de bal te pakken en was het nu op Chiara aangewezen ze te stoppen. In eerste instantie keek ze toe hoe haar Quilava zich in de strijd gooide, niet wetend wat te moeten doen. Pas toen ze de enorme grijns op zijn gezicht zag, wist ze dat ze zich niet moest aanstellen en dat ze hier het plezier van in moest zien. Zonder er nog een keer over na te denken, rende ze op het groepje af, maar onderweg daarheen gleed ze uit en schoof ze zo door over de grond. Hiermee wist ze de bal wel af te pakken en hem door te passen naar Bailey.

Dit werd haar in dank afgenomen. Hij grijnsde breed en stak zijn duim op, waarna hij de bal met zijn voet richting het doel verplaatste. Hierna duurde het niet lang meer voor ze het eerste punt binnen hadden gesleept. Bailey en Bianca sprongen al een gat in de lucht, maar de tegenpartij zette natuurlijk de tegenaanval in. Chiara en Taiki deden hun best om Bianca te helpen het doel te verdedigen, maar ook zij werden een aantal keer gepasseerd. Gelukkig sprong de blondine niet uit angst weg voor de bal en kopte haar Munna de bal ook behendig uit het doel. Hiermee wisten ze de eerste paar rondes van het eerste spel te doorstaan en kwamen ze uiteindelijk tegenover de andere finalisten te staan. Zij leken zeer zelfverzekerd. ''Chiara, Bianca.'' Bailey kwam naar hen toegerend en wierp een achterdochtige blik over zijn schouder. ''Ik hoorde van andere spelers dat deze mensen truucjes proberen om te winnen. Ik wil dat jullie voorzichtig zijn, oké? Let goed op, je weet maar nooit,'' sprak hij toen, nadat hij zich weer op de twee meiden had gericht. ''Maak je maar geen zorgen,'' glimlachte Chiara. ''Precies. Wij gaan eerlijk spelen en van ze winnen,'' voegde Bianca daaraan toe. Bailey grijnsde breed en knikte, waarna hij terug naar zijn plaats liep. Chiara bekeek hun tegenstanders voor een moment. Twee mannen en één vrouw. Eén van de mannen bevond zich in het doel. Het eerste wat haar opviel aan hem, was dat hij er vermoeid uitzag. Zijn teamgenoten, echter, leken te bruisen van de energie. Het zou in ieder geval verkeerd zijn ze te onderschatten, ze waren niet voor niets zo ver gekomen. Het fluitje gaf aan dat de match van tien minuten van start ging. De vrouw stormde meteen op de bal af.

''Chiara! Taiki!'' schreeuwde Bailey, waardoor beide hun aandacht op de vrouw richtten. De Quilava rende meteen naar voren om de vrouw in de weg te lopen, maar zijn trainer liep wat meer richting het doel. Ondertussen was de Lillipup van Bailey ook op de vrouw afgerend en had de bal weten af te pakken. ''Goedzo Lillipup, naar voren!'' De kleine puppy rende met al zijn macht achter de bal aan, die bijna net zo groot was als hijzelf. Vervolgens gaf hij het voorwerp een flinke kopstoot, zodat hij op Bailey af zou suizen. Dit werd echter onderschept door de man. Bailey gromde en rende op de man af, om vervolgens een sliding te maken. Dit had hij echter door en sprong over hem heen. ''Heh, nice try,'' mompelde hij, voordat hij de bal naar de vrouw schoot. ''Janice!'' Janice ving de bal op met haar voet en dribbelde toen richting het doel. Taiki deed een poging om de bal af te pakken, maar ze liep hem zo voorbij. Toen Chiara de achtervolging inzette, sprintte ze nog wat sneller door, richting Bianca. Vervolgens schoot ze de bal zo hard als mogelijk was. Bianca dacht dat ze de bal makkelijk zou kunnen vangen, tot hij opeens van richting draaide. Een effect bal? Het fluitje weerklonk over het veld heen en Bailey vloekte hardop. Het was een doelpunt. ''Het spijt me..'' mompelde Bianca neerslachtig. ''Maakt niet uit, we moeten gewoon twee keer scoren. Desnoods de score gelijk maken,'' reageerde Chiara en gaf haar een schouderklopje. De blondine knikte en schonk haar een klein glimlachje. Vervolgens rende ze weer het veld op, zodat de wedstrijd verder kon.

Chiara beet op haar onderlip. Ze had dat wel gezegd tegen Bianca, maar dat was makkelijker gezegd dan gedaan. Tenzij ze de zwakke plek van hun tegenstander wist te vinden, natuurlijk. Maar wat was die? Haar blik gleed naar de tegenpartij. De vrouw, Janice, en de man wiens naam ze nog niet wist, waren vrij klein ondanks dat ze volwassen waren. Zou dat misschien een minpunt kunnen zijn? ''... Via de lucht..'' mompelde Chiara toen, totdat haar blik viel op de pokémon van de twee volwassenen. Emboar en Beartic. Emboar was vrij groot en Beartic was sowieso al uit de kluiten gewassen. Via de lucht had bij hun dus geen zin, want zij kwamen dan eerder bij de bal... Aan de andere kant, doordat ze zo groot waren, konden ze vast minder snel bewegen dan hun trainers. Ze hoefde niet te focussen op hun zwakte in teamverband, of wel? Ze hadden apart al zichtbare zwaktes. ''Lava!'' Chiara keek op en zag dat Taiki de bal had weten af te pakken. Het voorwerp kwam nu haar kant op. Een grijns verscheen op haar gezicht. Perfect. Ze keek vlug om zich heen en merkte dat beide trainers op haar af kwamen gerend. Vervolgens zocht ze naar Bailey, die precies op de goede plek stond. Er was echter één probleem. Ze kon absoluut niet overweg met de bal. ''Chiara!'' drong de jongen aan. Zonder ook nog maar verder na te denken, duwde ze haar voet onder de bal om hem vervolgens de lucht in te duwen en gaf hem toen nog een flinke trap. Meteen daarna rende ze door, zodat ze nu in de buurt van de twee pokémon stond. In de tussentijd was Bailey met de bal naar voren gerend, gevolgd door zijn Lillipup, maar kwam al snel in de moeilijkheden door Beartic. Hij speelde de bal al snel terug naar Chiara, die zonder veel moeite de enorme pokémon wist te omzeilen. Toch koos ze ervoor om niet zelf te scoren, maar om de bal te geven aan Lillipup, die het voorwerp netjes in de goal wist te koppen.

Het gejuich van Bailey en Bianca was weer hoorbaar. De score stond nu gelijk en de tijd begon te dringen. Chiara wilde teruglopen naar de verdediging, maar werd gestopt door Bailey. ''Jij hebt het uitgevogeld, niet waar? Ik wil dat jij hier blijft, ik help Bianca wel,'' sprak hij, waarna hij haar schouder losliet en naar achteren liep. De tegenpartij zette de aanval alweer in, maar dat werd gestopt door Bailey en Taiki. De bal werd doorgespeeld naar Lillipup, die makkelijk langs Beartic kwam. Emboar leek hem echter niet door te willen laten, maar hij kopte de bal naar Chiara, voordat de enorme pokémon iets kon doen. Deze ging onzeker op het doel af, hopend dat ze de bal sowieso niet al naast de goal schoot. ''Kom op Chiaar,'' mompelde ze tegen zichzelf, terwijl ze zichzelf in positie bracht. ''Niet geschoten is altijd mis.'' Chiara schoot zo hard als ze kon tegen de bal en sloot haar ogen. Het geluid van de keeper die op de grond viel was hoorbaar, gevolgd door het fluitje van de scheidsrechter. Opnieuw weerklonk gejuich. Chiara opende haar ogen weer en zag de voetbal nog in de goal liggen. Ze had gescoord? Ze had daadwerkelijk een doelpunt gemaakt? Op dat moment kwam Bailey haar om de nek vliegen en Taiki vrolijk aangehuppeld. Niet veel later verscheen ook Bianca op het toneel. ''We hebben de eerste ronde gewonnen!''

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.