Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » Fallen Tetralogie » Sacrifice » 03 Sacrifice

Sacrifice

19 nov 2012 - 16:53

1033

3

415



03 Sacrifice

Het duurde even, maar nu zal ik weer regelmatig posten! Bedankt voor jullie reacties lieve schatten, keeps me going!

‘’Nieuwelingen, verzamelen voor de poort!’’ Weergalmde het door de intercoms die her en der verspreid waren over het veld en waarschijnlijk in de gangen. Ik zuchtte en keek James even aan, die me een knipoog toewierp. ‘’Succes. Ik zie je straks wel.’’ Nadat hij dat gezegd had, stond hij op en liep hij op een rap tempo weg, waarna hij uit mijn zicht verdween door de vele bosjes die rondom het veld stonden. Ik wist niet zo zeker of ik hem wel weer wilde zien, maar bedacht me tijden de kleine wandel terug naar de poort dat het misschien nog wel eens handig zou kunnen zijn om een vriend te hebben die hier alles al wist. Toen ik de poort naderde, zag ik een groep mensen staan bestaande uit ongeveer vijf. Twee jongens en twee meisjes. Tegenover hen stond een reusachtig mens, waarvan ik nog niet precies wist of het nou een man of een vrouw was. Toen ik me aansloot bij de groep en het begon te praten, concludeerde ik dat het een vrouw moest zijn.
‘’Mijn naam is begeleider Simmons.’’ Zei ze streng, met een zwarte, totaal niet vrouwelijke stem. Ik stond een beetje naast het groepje en peuterde ongeduldig aan een los draadje van mijn jas. Ik keek even snel opzij, recht in het gezicht van het stereotype meisje. Lang, blond haar, volle lippen en blauwe ogen. Ze was slank en droeg hakken. Een typische jongensgek, waarschijnlijk. Naast haar stond ongeveer hetzelfde soort meisje, maar dan met bruin haar en groene ogen. Ze was iets langer dan de blondine, maar droeg precies hetzelfde soort kleding. De twee jongens daarentegen kon ik hier niet plaatsen. Ze droegen allebij een bril, hadden allebij een zwarte muts op en hadden allebij blonde krulletjes. Ze deden me echt denken aan het stereotype nerd, waardoor deze twee waarschijnijk alleen maar gevaarlijk waren. Anders zaten ze hier niet. Ook was het erg waarschijnlijk dat ze broers waren, want ze leken nogal op elkaar.
‘’Wat zei ik net jongedame?’’ Luchtig keek in Simmons in haar gezicht aan en mijn oog viel op een dikke puist net boven haar rechterwenkbrauw.
‘’Dat overal camera’s hangen en je niets hoeft te proberen.’’ Herhaalde ik haar laatste woorden. Ze keek me chagarijnig aan en ik voelde even een gevoel van triomf. Ze had natuurlijk gedacht dat ik niet luisterde, omdat ik de anderen zo aan het observeren was. Mezelf concentreren op twee dingen tegelijk was iets wat ik van kinds af aan mezelf had aangeleerd. Niet vrijwillig, maar om bepaalde redenen. Redenen die ik liever uit mijn gedachten en herinneringen verdreef, maar wat nooit mogelijk zou zijn.
‘’Volg me, groentjes.’’ Opeens kwam iedereen in beweging en even twijfelde ik of ik niet gewoon weg kon sneaken, maar op de eerste dag de aandacht al op mezelf vestigen leek me nou niet echt het aller leukste. We kwamen de school binnen via de ontvangsthal en direct zag ik die chagarijnige kerel weer zitten. Ik keel hem even vuil aan, waardoor hij chagarijnig naar zijn papierwerk keek. Één nul voor mij, dacht ik bij mezelf.
‘’Goed. Zie je die bak daar?’’ Simmons wees naar een langgerekte tafel die tegen de linkermuur aanstond. Op de tafel stond een simpele plastic bak, waar je zo doorheen kon kijken. Er lagen wat spullen in, onder andere mobiele telefoons. Ik kreeg een vaag vermoeden, maar ik hoopte vurig dat ik er naast zat. ‘’Je doet alle gevaarlijke spullen daar in. Duidelijk?’’ Instemmend gemompel steeg op, maar ik snapte niet wat ze gevaarlijk vonden. Een mes? Logisch, maar wat moest iemand met een mes? Een schaar? Misschien, maar dat is toch juist handig in de klas? Of misschien zelfs een aansteker? Ik mocht hopen van niet, want zonder een aansteker kon ik niet roken. De drang naar een sigaret was opeens vrij sterk en ik vervloekte mezelf dat ik zo opgegaan was in James’ verhaal dat ik niet de moeite had genomen een sigaret op te steken. Toen iedereen in een rij achter de bak ging staan - de nerdies voorop - besloot ik Simmons te vragen wat deze school verstond onder ‘’gevaarlijk’’. ‘’Mevrouw?’’ Ik hoopte tenminsten dat ze dat was.
‘’Ja groentje?’’ Gelukkig.
‘’Wat verstaat deze school onder gevaarlijk?’Simmons lachte schamper en bekeek me van top tot teen, iets wat me niet erg beviel. Toch besloot ik mezelf wijselijk stil te houden en haar gewoon haar gang te laten gaan.
‘’Alles waarmee je iemand kan verwonden.’’ Ze wilde zich weer omdraaien en bij me weglopen, maar dan wist ik nog niet genoeg. ‘’Aanstekers dan?’’ Geïrriteerd draaide ze zich weer naar me toe en keek ze op me neer. Ze was minstens een kop groter dan ik was en minstens twee keer zo breed. Haar korte, bruine haar was opgebonden in een onhandige staart en die dikke puist lachte me zowat uit. ‘’Nee. Die niet. Mobieltjes daarentegen wel.’’ En toen viel mijn wereld uiteen. Stamelend herhaalde ik haar woorden, het was onbegrijpelijk. ‘’Mobieltjes.. Ho eens even! Hoe moet ik dan bellen?’’ Zei ik toen ze weer weg wilde lopen. ‘’Dat kan op de telefoonuren.’’ Voordat ik mijn mond opnieuw open kon trekken, liep ze naar de rij toe en bulderde ze dat ze zo al hun zakken ging controleren. Kon het hier nog erger worden? Ze hadden alles al van me af gepakt en nu dus ook nog eens mijn sociale leven buiten deze verstikkende muren. Shit. Ik slenterde naar de rij toe en sloot achteraan. Mijn telefoon haalde ik uit mijn broekzak, samen met een nagelvijl. Toen de brunette eindelijk klaar was - ik verbaasde me erover wat ze allemaal wel niet bij zich had - was ik aan de beurt. Zuchtend liet ik de nagelvijl op de andere spullen kletteren, waarna ik mijn mobiel openmaakte en de simkaart eruit haalde. Die liet ik in mijn broekzak glijden en even keek ik opzij naar Simmons, die me nauwlettend in de gaten hield. Trucs konden echt niet worden gemaakt. Helaas voor mij moest ik mijn mobiel dus écht weg doen. Ik kneep er even in en liet hem daarna in de bak kletteren, waarna ik direct terugliep naar de rest van de groep. Dit werden vier verschrikkelijke jaren, dat stond nu al vast.


Reacties:


BAM
BAM zei op 26 nov 2012 - 21:09:


Ik hoop dat je snel weer meer hebt!
love this story off yours!



Er zijn btw weer wat hoofdstukken toegevoegd aan mijn verhaal


Hermelien
Hermelien zei op 19 nov 2012 - 18:22:
Damned je hebt me sprakeloos gemaakt *giggles*
Ik vind het gewoon té leuk voor woorden!
Snel verder meis!
X


Bodine
Bodine zei op 19 nov 2012 - 17:27:
HAAHAHAHAHHA HARD VOOR JE 8D
Dat is gemeen, maar hahaha. Hahahah. Ha. Maar wel cuwl, want nou kan ze gaan socialisen met mensen daar en zo. Whoeee. ^^