FanFic.nl

Until Death Do Us Apart

O2: A Secret Blush

Hij nam voorzichtig een tweede slok van zijn thee en zette die toen weer op het dienblad. Daarna gebaarde hij dat hij die van mij ook terug wilde zetten en ik stemde ermee in, ook al had ik geen flauw idee waarom hij dat zou willen doen. Toen hij weer in positie zat en met zijn hand door zijn haar streek, waardoor de lok die verkeerd hing opnieuw uit balans raakte, keek hij me doordringend aan. ‘’í�k eh.. Luister, Harry. Ik ben bang dat als ik je de waarheid vertel, je me nooit meer wilt zien, snap je?’’ Ik keek hem schuin aan, had werkelijk waar geen flauw benul. Hoe kon hij denken dat ik hem nooit meer wilde zien? Hij moest eens weten. Ik sloeg mijn ogen neer en staarde naar mijn knieën. ‘’Zayn, niets kan ervoor zorgen dat ik jou niet meer wil zien, geloof me.’’ Ik voelde hoe mijn wangen rood kleurden en hoopte met alle macht dat hij het niet zou zien. Voorzichtig keek ik naar hem op en een langzame glimlach speelde om onze lippen. ‘’Wat is er nou?’’ Vroeg ik serieus, als een vriend. Een zucht gleed tussen zijn volle lippen door, waarna hij zachtjes begon te praten. ‘’Ik heb vreemde gevoelens als ik met jou ben.’’ Hij keek opzij, ontwijkend. Ik was absoluut sprakeloos. Die vreemde gevoelens.. Ik kon niets anders hopen dan dat het dezelfde soort gevoelens waren als die ik had, maar ik hield mezelf voor reëel te blijven. Toen deed Zayn iets geheel onverwachts, wat ervoor zorgde dat mijn hart overuren raasde, als een auto op de Duitse snelweg. Hij keek me nog steeds doordringend aan, terwijl hij langzaam en zacht mijn linkerhand vastpakte en met zijn duim over de rug ervan streelde. Een explosie van hormonen vond zich plaats in mijn binnenste en ik kon niets anders doen dan ernaar kijken. Hij bleef mijn hand vasthouden en hij bleef met zijn duim strelen, terwijl hij verder sprak. ‘’Het is alsof.. Alsof jij het enige bent wat nog telt. Ik kan aan niets anders meer denken dan aan je speelse krulletjes, je mooie ogen, je lieve glimlach en je geweldige karakter. Ik kan het beeld van jou in het meer niet meer uit mijn hoofd krijgen, ook al waren alle andere jongens er ook bij. Ik kan alleen nog maar denken aan mijn handen op jouw lichaam en jouw lippen op mijn lippen.’’ Hij stopte voor een adempauze en ik dacht echt dat ik ging flauwvallen. Ik wilde zoveel zeggen, ik wilde schreeuwen van geluk, ik wilde mezelf voor mijn kop slaan dat ik dit toeliet, maar het enige wat ik kon zeggen was:
‘’Dat heb ik ook bij jou, Zayn.’’ Hij bleef me aankijken en een glimlach krulde zijn lippen. Hij pakte mijn hand wat steviger vast en een kleine grinnik ontsnapte uit zijn mond.
‘’Ik had nooit durven dromen dat jij..’’ Begon ik, maar hij legde zijn vingers van zijn vrije hand op mijn lippen, waarna hij langzaam naar mij toe boog en me een zachte en vluchtige kus gaf. Vlinders vlogen door mijn hele lichaam en hormonen explodeerden in mijn binnenste. De kus was als vuurwerk, waarbij duizend deeltjes langzaam naar beneden vielen en oplosten in de atmosfeer. Hij bleef vlak voor mijn gezicht hangen, onze neuzen raakten elkaar net niet.
Verlangen borrelde omhoog en een vreemd, kietelend gevoel speelde zich in mijn binnenste. Gepaard met herinneringen, de warmte van deze kamer en de heerlijke kerstsfeer. Ik kneep even zachtjes in zijn hand, waarna hij zijn handen om mijn gezicht sloot en me dicht naar zich toetrok, waardoor onze lippen elkaar opnieuw vonden en onze tongen met elkaar speelden. Ik kon nog steeds niet geloven dat dit echt gebeurde, ook al waren mijn armen om zijn nek het levende bewijs. Ik voelde de drang om zijn shirt uit te trekken en zijn perfecte lichaam te betasten, maar ik hield me in. Ik wilde dit al heel lang en ik was bang als ik te overhaast zou handelen, alles aan stukken zou barsten. Met tegenzin duwde ik hem zachtjes van mij af. Ik was me er van bewust dat ik half op hem lag, waardoor ik hem waarschijnlijk plette, dus ik duwde mezelf weer omhoog en ging op mijn knieën vlak voor hem zitten. Hij keek me zwijmelend en lachend aan, waardoor de vlinders in mijn buik zich voor zo ver mogelijk vermenigvuldigden. ‘’Dit is zo fout.’’ Grinnikte hij. Ik knikte, daar had hij helemaal gelijk in. Als de jongens erachter zouden komen, als iemand erachter zou komen, konden we haast wel fluiten naar onze carrière.
‘’De eh.. thee wordt koud.’’ Zei ik, waarna ik mezelf wel voor mijn kop kon slaan. Wat was dat nu weer voor een domme opmerking. Gelukkig begon Zayn te lachen, wat hem nog knapper maakte. Hij pakte onze koppen en gaf die van mij terug, waarna we even zwijgend en glimlachend onze thee opdronken. Ik keek even naar de klok, die zich boven de televisie bevond. Ik verslikte me bijna in mijn thee en Zayn legde zijn hand gerustellend op mijn knie.
‘’Ik loop wel met je mee.’’ Zei hij vriendelijk. Ik knikte. Het was namelijk al bijna tien uur en we moesten morgen om half negen bij Louis zijn om met zijn allen te repeteren voor het nieuwe nummer. Ik verheugde me erop en bedacht me dat de komende dagen spannender dan ooit zouden worden. We zouden stiekem kunnen afspreken. Misschien konden we zelf een keer stiekem samen op vakantie. Een pijnlijke steek schoot door mijn hand en ik schrok op.
‘’Sorry..’’ Verontschuldigde Zayn zich, hij zat iets te hard in mijn hand te knijpen. ‘’Dit gaat ingewikkeld worden he?’’ Vroeg ik aan hem, waarna hij instemmend knikte. ‘’Maar het is het waard.’’ Besloot hij tevreden.
Nadat we alles hadden opgeruimd en onze jassen, handschoenen en sjaals hadden aangetrokken, waanden we ons in de koude avond. Het was gestopt met sneeuwen en de verse laag sneeuw schitterde in het maanlicht. Ik keek even op naar de hemel en zuchtte. Zayn keek om zich heen nadat hij de deur op slot had gedraaid. De hele straat was uitgestorven en ik woonde maar één blok verderop. De kans dat we iemand tegen zouden komen was heel erg klein, wat maakte dat hij zijn arm om de mijne haakte en we ons een weg door de sneeuw baanden. Het rustgevende gekraak gaf me opnieuw dat fijne kerstgevoel en ik kon me niet voorstellen hoe veel geluk ik had. Mijn droom was uitgekomen. Even was ik bijna bang dat dit écht een droom was, maar toen ik voelde hoe mijn oren langzamerhand bevroren, wist ik dat ik niet droomde. Dat dit het echte leven was. En het was perfect. De stilte duurde zo lang als we liepen, maar het was totaal niet ongemakkelijk. Aangenaam zelfs. Toen we de hoek van de straat omgingen en overstaken, stonden we pal voor mijn huis. Het was net als die van Zayn een rijtjeshuis, maar dan met een trap, bestaande uit drie stenen treden, voor de deur, waar ook een standaard kerstkrans aanhing. De witte, fluwelen gordijnen waren al voor de ramen geschoven en ook boven brandde er geen licht meer. ‘’Harry?’’ Fluisterde Zayn, waarna hij mij naar zich toedraaide, zodat onze gezichten erg vlakbij elkaar waren. Ik keek hem aan in zijn hazelnoot bruine ogen en glimlachte toen ik zag dat het plukje van zijn haar weer de verkeerde kant uitstak.
‘’Ja?’’ Antwoordde ik, terwijl ik het plukje zorgvuldig de andere kant op schoof.
‘’We moeten dit geheimhouden.’’ Ik knikte, waarna ik met mijn hand zijn wang streelde en hem daarna op zijn schouder liet rusten. ‘’Inderdaad. Maar eh..’’ Mijn zin werd afgekapt door zachte lippen die heel voorzichtig op de mijne geplaatst werden en een tel later weer terug werden getrokken. ‘’Dat maakt het alleen maar spannender.’’ Vulde Zayn mijn zin aan, waarna hij me naar zich toetrok en we samen verdronken in een langdurige zoenpartij. Na een tijdje duwde ik hem met tegenzin van me af en hoewel verlangen door mijn aderen stroomde en zich had vermengd met al mijn bloed, moest ik nu echt naar bed en Zayn ook. Even spookte de gedachte Zayn mee naar binnen te nemen en mee te sleuren op bed door mijn hoofd, maar die verzette ik gauw. Dat kwam nog wel, hoopte ik. Ik pakte zijn beide handen vast, die al waren ontdaan van zijn handschoenen. Ik schrok toen ik voelde dat ze ijskoud waren en keek naar Zayn’s prachtige ogen.
‘’Wat zijn ze koud.’’ Hij knikte verlegen. ‘’Dat komt omdat het bloed ergens anders heen stroomt.’’ Ik voelde mijn wangen rood kleuren en een stom gegrinnik ontsnapte uit mijn keel. We knuffelden elkaar innig, waarna het toch echt tijd was om te gaan. Een vluchtige kus werd op mijn lippen gedrukt, waarna Zayn zich omdraaide en terug begon te lopen. ‘’Tot morgen!’’ Riep ik zwaaiend. Hij zei hetzelfde terug en zwaaide net zolang tot dat hij de hoek om was. Zodra ik hem niet meer zag, wilde ik me in de sneeuw laten vallen en het uitschreeuwen van blijdschap. Ik had Zayn en Zayn had mij. Het was gewoon te perfect om waar te zijn.

Reacties: