Hoofdcategorieėn
Home » Overige » Noorderlicht » Hoofdstuk 2
Noorderlicht
Hoofdstuk 2
Ieder paard was bezet door zowel een jonge maagd als een verkozen man. Ieder paard? Nee, als je goed keek zag je dat een klein wit paardje met zwarte korrelvormige vlekjes slechts een Walkure als berijder had. De vleugels van het paardje dat de naam Hvitte droeg, waren in vergelijking met de andere veel kleiner en het arme dier hinnikte onder de last van het meisje dat op zijn rug zat. Het meisje was tenger van postuur en had niet een gemene maar eerder een verlegen oogopslag. Ze leek op het eerste gezicht eigenlijk helemaal niet geschikt voor het leven van een Walkure. Haar naam was Siivekas Enkeli.
”¯Goedennacht dapper krijgsters. Hebben jullie de dapperste en moedigste mannen voor mij weten te selecteren?”¯
Een zware stem klonk uit het donker. Een man met zijn hoed half over zijn gezicht getrokken stapte plots uit de duisternis. Sii liet zich een kreetje van schrik ontvallen waardoor ze een minachtende blik van de blonde vrouw die zo koelbloedig Tord uit zijn lijden had verlost ontving. De magere Walkure beet zenuwachtig op haar lip en sloeg haar ogen neer.
De blonde vrouw die Ann heette, stapte naar voren en sprak met kordate stem:
“Oh grote Odin, wij allen hebben ieder voor zich een enkele krijgsman voor u geselecteerd.”¯
“Iedereen?”¯ bromde de grote man die vergezeld werd door twee woeste wolven. “Jullie weten dat als we ooit de grote eindstrijd willen winnen, we genoeg heldhaftige mannen nodig moeten hebben. Ik tolereer ook dus geen enkel verzuim.”¯
“Natuurlijk, mijn heer.”¯
Sii werd tot achter haar oren rood en deed voorzichtig een stapje naar achteren, hopend dat ze in de menigte zou verdwijnen. Tevergeefs. Terwijl Freya de mannen tussen haar en Odin verdeelde, riep de oppergod plotseling.
“En Hvitte dan? Hvitte is met een lege rug daar aan het grazen! Siivekas, treed naar voren.”¯
Met bibberende knieën stapten het meisje uit de groep Walkuren. Ann gaf haar opnieuw een vernietigende blik en voor heel even voelde Sii zich nog kleiner.
“Wat is jouw verklaring voor deze daad van ongehoorzaamheid?”¯
Het arme meisje stotterden terwijl ze haar woorden zorgvuldig probeert uit te kiezen. Ann viel haar in de rede omdat ze vond dat het niet snel genoeg ging.
“Er is een man in het spel.”¯
Odin wist genoeg.
Sii trok wit weg.
*
“Ze zijn er. Ik heb ze gehoord. Ik hoor ze nog steeds. Ze krijsen. Ze roepen. Ze trekken aan me! Ze bestaan.”¯
Trillend van doodsangst wiegde de dappere krijger Sven met zijn armen om zijn knieën geslagen heen en weer. Twee mannen, een met een gebroken been en een met hevig bloedende schouderwond, stonden hulpeloos om hem heen. Ze wisten zich geen houding te geven bij het zien van hun machtige leider.
“Wie hoor je, o grote Sven?”¯
“Vrouwen,”¯ gilde hij terwijl zijn ogen wit wegrolden, “ze wilden me meenemen. Ze krabden me, ze spuugden naar me maar iets zorgde er voor dat ze me opeens met rust lieten. Een geschenk van Odin. Ik was nog niet dood. Ik was nog geeneens stervende. Maar ze wilden me al meenemen. Iets heeft ze verhinderd. Hun bloedige klauwen staan me nog op het netvlies gegrift. Zo zonde. Zulke mooie gezichtjes.”¯ De bange spreker rilde en de mannen konden niet bepalen of dat nu van de Scandinavische kou of van de paniek kwam.
“Wat kunnen we voor u doen?”¯
Sven bleef trillen.
De mannen haalden hun schouders op naar elkaar en liepen weg. Naar hun gezinnen die waarschijnlijk al met bange harten voor hun dood vreesden. Gelukkig voor hen was de strijd deze keer wel goed afgelopen.
*
Freya stond op het punt om de helft van de gesneuvelden mee naar haar paleis te nemen en knikte naar Odin voor zijn aandacht.
“Wat is er?!”¯ spuugde deze geërgerd.
Freya’s ogen fonkelden trots. “Kan ik ze meenemen?”¯
Met een afwezig gebaar wenkte hij dat dat goed was. Hij had belangrijke zaken te regelen: een ongehoorzame Walkure bijvoorbeeld.
“Oh wacht, Freya, kun je die van mij ook de weg naar het Walhalla wijzen? Ik moet even iets afhandelen. Zeg maar dat ik me spoedig bij de dappere mannen zal voegen.”¯
De mannen die op de ruggen van de paarden waren vervoerd en er eerst slap en levenloos uitzagen, brulden nu vol kracht in koor: “Lang leve Odin!”¯ want ze wisten zeker dat hun leven na de dood heerlijk zou worden.
Odin glimlachte totdat de mooie godin met zijn mannen uit het zicht was en met een verbeten gezicht keerde hij zich tot Sii. Ann keek zelfvoldaan naar haar voeten.
“Sii, ik ken je nu al je hele leven. Je bent een van onze geadopteerde Walkuren en je bent altijd een brave, volgzame, goede maagd voor mij geweest maar de laatste tijd komt je paardje Hvitte steeds vaker terug met een lege rug. Wat is er aan de hand? Weiger jij soms bepaalde mannen te vervoeren? Zit jij ergens anders met je gedachten? Vertel me Siivekas: ben jij ongehoorzaam geweest?!”¯
Een zacht wanhoopskreetje ontsnapte uit haar keel maar met rechte rug en haar ogen gericht in de ogen van de duistere man, waarvoor ze zowel angst als liefde koesterde, antwoordde ze:
“Nee, grote Odin.”¯
Achterdochtig bleef de angstaanjagende man haar aanstaren. Hij vertrouwde het niet.
“Weet je dat zeker? Ik geloof het namelijk niet. Om je te waarschuwen voor wat je op je hals haalt als je een man lief hebt, herhaal ik nog maar eens met klem wat de consequenties zijn. Zolang je maagd bent, Siivekas, zal je Walkure blijven. Je zult onderdak, steun en een thuis vinden hier in Asgard maar wanneer je je kuisheid zomaar vergooit voor de liefde van een sterfelijke man, zul je hier niet meer kunnen verblijven. Je zult geen Walkure meer kunnen zijn en je zult naar de vuurwereld, Muspelheim, worden verbannen en als cadeau aan de vuurreuzen worden aangeboden. En ik weet dat zij geen genade kennen met een hulpeloos meisje net als hun meester Surt.”¯
Odin had een gevoelige snaar geraakt want hij wist dat Siivekas voor een ding nog banger was dan zijn eigen toorn en dat was het element vuur. Toen ze heel klein was, is ze volgens de verhalen van Freya namelijk door Odin van haar sterfelijke moeder op aarde, Mitgard, weggehaald omdat deze vrouw gek was en haar wilde verbranden in het vuur van haar open haard. De oppergod had toekomst in haar gezien als Walkure en haar meegenomen en haar opgeleid als zijn eigen dochter. Gelijk was al duidelijk dat ze eigenlijk te zachtaardig voor deze klus was maar Odin bleef vertrouwen in haar hebben en Siivekas wilde hem met geen mogelijkheid teleurstellen omdat ze tenslotte haar leven aan hem te danken had.
“Ik ben me ervan bewust, grote Odin”¯ knikte ze met bezwaard hart omdat ze wist dat ze zojuist had gelogen. Ze had namelijk wel een man vanaf de rug van haar Hvitte gezien. Zijn naam was Sven en hij was knap, gespierd en moedig. Hij was al voor de vierde keer op rij door zijn stam als aanvoerder van de krijgers verkozen. Een grote eer. Hij was alles wat een perfecte man moest zijn en ooit hoopte Sii hem naar het Walhalla mee te kunnen nemen. Dan zou hun liefde niet meer verboden zijn. Maar zolang hij sterfelijk was, kon ze niet verliefd op hem zijn om de reden die Odin zojuist had genoemd. Een vluchtige zoen met hem kon haar aftreden als Walkure betekenen. Hij wist nog steeds niet van haar bestaan maar Ann had wel Sii’s ogen zien verzachten wanneer ze naar Sven keek en besloot haar aartsvijand te pesten door de gewonde maar nog lang niet gestorven Sven op haar paard te sjorren. Siivekas wilde dat hij naar het Walhalla ging maar niet voordat hij dood was. Dat kon namelijk niet toegestaan worden en hij zou in het schimmenrijk bij Hel belanden. Zij was toen gillend op Ann afgestormd en had Sven uit haar armen gerukt en terug op het slagveld gelegd. Het was nog niet zijn tijd!
Een ding had ze vergeten toen ze hem redde; Ann wist nu van haar liefde. En op een onverklaarbare manier haatte zij Sii met heel haar hart en ze zou zeker ook niet aarzelen om haar bij Odin te verraden. Gelukkig had ze het vertrouwen van de wijze god nog nooit verspeeld en kwam ze er met een leugentje vanaf. Maar vanaf nu zou ze voorzichtiger moeten zijn.
Veel voorzichtiger.
Reacties:
Aaaaaaaaaaaaaaah!!!!
Amazing!!!
*party*
Komt Loki er ook nog in voor? Me luves Loki^^
However, SNEL VERDER!
Dit is gewoon magical
Mythologie is gewoon iets geweldigs, iets breathtaking!
En hoe jij dit kan schrijven,
serieus lovie, jij bent vreselijk goed gevorderd met het schrijven.
Ik weet één ding zeker,
Ooit zal ik een boek in mijn handen hebben.
En die zal van jou zijn
Snel verder met dit prachtexemplaar!
Laat je niet ontmoedigen, dit verdiend miljoenen lezers,
Alleen leven we in een wereld vol idioten, maar geloof me.
*glimlacht fluisterend* De tijd zal wel bijdraaien C:
Kusje
Jemig, wat ben jij vooruit gegaan met schrijven!
Dat is even iets wat me direct opviel, super tof!
En ik vind de Germaanse mythologie iets heel erg interessants,
waardoor ik dit verhaal nog leuker vind. Ook al erken ik alleen
de naam Odin, mwhiii. Ik vind Sii echt heel lief en het wordt
nu al spannend! Dus: SNEL VERDER schatteke.<3
O grote griebels ik hoop dat je hiermee doorgaat! Dit is zo cool!!!