FanFic.nl

De Kronieken van Jade - Strijd der Elementen Boek 1: Lucht

Proloog

Proloog

Het geluid van galoperende paardenhoeven weerklonk in het donkere bos. Iets later reed een ruiter met verbazingwekkende snelheid het bos uit. Vluchtig keek de ruiter naar het woud achter zich. Het was een jonge Elvenvrouw, die met één hand haar sneeuwwitte paard over de groene grasvlakte leidde. Haar andere hand gebruikte ze om een bundeltje tegen zich aan te drukken. Ineens hoorde ze achter zich gegrom, gebrul en gestamp. Toen ze opnieuw achterom keek kon ze de brandende fakkels die de groep Argüls die haar achtervolgden, zien bewegen. Snel zette ze haar voeten in de flanken van haar paard, die meteen nog sneller begon te rennen. Binnen enkele tellen lag het bos meters achter haar en kon ze opgelucht ademhalen. Ineens struikelde haar paarde en werd ze naar voren geworpen. Het bundeltje hield ze heel stevig vast. Gelukkig viel ze op haar rug en brak het zachte gras haar val. Vlug stond ze op en begon te rennen in de richting van de bergen. Daar zou ze wel veilig zijn. Even later rende ze onder de poort door die naar het dorp van de Bergers leidde. Haar voetstappen weerklonken in de nacht, terwijl ze door het donkere en stille dorpje rende, op zoek naar een huis waar licht brandde. Plotseling zag ze aan het einde van de straat een huis waar het licht nog aan was. Gehaast rende ze er naar toe. Toen ze er was legde ze het bundeltje neer, nadat ze het dekentje had verwisseld met een schone doek. Ook tekende ze op de voordeur van het huis de beschermende Rune Thurisaz. Het teken lichtte even groen op. Zo zouden de Argüls het bundeltje nooit kunnen terug vinden. Kort maar krachtig bonsde ze op de deur, daarna rende ze weer naar het begin van de straat, en keek naar het huis. Even was het nog stil, maar toen ging de deur van het huis open. Een vrouw verscheen in de opening. Ze keek om zich heen en wilde weer naar binnen gaan toen ze niemand zag. Plotseling weerklonk er een schril gejammer in de nacht. De vrouw draaide zich weer om en keek naar de grond. Pas toen zag ze het bundeltje liggen. Voorzichtig tilde ze het op, en sloeg het dekentje opzij. Verbaasd staarde ze naar het huilende baby’tje in haar armen. Het was een meisje met goudblonde haartjes, en felblauwe oogjes vol tranen. Toen ze de vrouw zag stopte ze met huilen. Een grote glimlach verscheen op haar gezichtje, en ze stak haar armpjes naar de vrouw uit. Vertederd keek de vrouw ernaar. Ineens werd de nacht gevuld met een aanhoudend gebrul. Meteen keek de vrouw op, drukte de baby tegen zich aan, en liep naar binnen. De deur sloot zich met een klik achter haar. Opgelucht haalde de Elvenvrouw adem. Nu hoefde ze alleen nog maar een schuilplaats voor zichzelf te vinden. Geluidloos rende ze weer het dorp in. Elke muur bekeek ze, hopend dat er een gat in zou zitten, waar ze in zou kunnen kruipen. Ze rende een straat uit, een hoek om en …… stond oog in oog met zo’n 20 Argüls. Zodra ze haar zagen begonnen ze te grommen van strijdlust. Één van de Argüls vloog op haar af. Vlug vuurde ze een vuurbol naar het monster toe, die hem vol op de borst raakte. Het was op slag dood, en viel nog nasmeulend neer op de grond. Dit maakte de andere Argüls razend. Nu renden er vijf tegelijk op haar af. Gelukkig had ze maar één energiebol nodig om ze alle 5 te doden. Plotseling kwam de hoofdman van de groep naar voren. Voor ze het wist pakte het monster een pijl van z’n rug, legde die op z’n boog en schoot. De vrouw kon niks meer doen en voelde hoe de pijl zich in haar been boorde. Meteen voelde ze hoe het gif van de Oxis plant door haar bloed begon te stromen. Argüls doopten hun pijlpunten altijd in het snelwerkende gif. Alle spieren in haar lichaam verslapten en ze viel op de grond. Het laatste wat ze zag was de donkere sterloze hemel. De volgende ochtend werden de resten van haar lichaam gevonden door de dorpelingen.

Reacties: