Hoofdcategorieën
Home » One Direction » Back for you. » Zes
Back for you.
Zes
Ellis POV
De volgende morgen werd ik wakker in mijn appartementje, naast mijn vriendje. Ik zag de zonnenstralen op de houten vloer vallen en glimlachte. Vandaag werd zo'n dag die goed zou zijn, wat er ook zou gebeuren. Minpuntje was wel dat ik nog een shift had van 12 tot 4, niet rampzalig opzich maar wel jammer. Sowieso sloeg het nergens op om voor 4 uur te komen maar ik verdacht Ramon ervan dat geregeld te hebben.
Ik draaide me op mijn linkerzij en graaide op de grond naar een willekeurige telefoon of wekker, als ik maar kon zien hoe laat het was. Nachtkastjes kende ze hier geloof ik niet, niet in dit appartement in ieder geval. Ik vond het wel prima, ik gooide thuis namelijk ook alles onder mijn bed.
Ik vond de wekker en tilde hem op, half 11. Dat viel mee.
Ik draaide weer naar rechts en zag dat Louis nog sliep, ik glimlachte en bleef naar hem kijken. Ik gokte dat hij hier wel wakker van zou worden uiteindelijk, dat werd hij namelijk altijd.
5 Minuten later werd Louis inderdaad wakker. Grappig hoe voorspelbaar die jongen af en toe was.
'Morning love'
Hij glimlachte slaperig, trok me tegen zich aan en was van plan om verder te gaan slapen.
'Niks daar van meneer Tomlinson, ik moet gewoon werken straks en als ik nu ga slapen dan kom ik alweer te laat. Ik was net mijn leven aan het beteren'
Louis grijnsde en ik wist wat hij dacht. Ik was meestal nét op tijd of net te laat.
Ik gaf hem een speelde duw.
'Nee Lou, ik meen het. Ik ben de hele week al op tijd gekomen! Gisteren was ik er zelfs super vroeg'
Hij schoot in de lach. Wauw, die lach had ik gemist.
'De hele week? Ellis, de week is pas 2 dagen bezig. Het zou erger zijn als je de hele week te laat zou zijn'
Ik haalde mijn schouders op.
'Ik ben anders best trots op mezelf'
Hij glimlachte, alweer.
'Ik ook liefje'
Een half uur later liepen Louis en ik gedoucht en aangekleed het appartement uit. De zon scheen en het was minimaal 15 graden. Ik moest serieus eens overwegen hier te blijven, ik kon werken bij Mar. Of in het hotel.
Snel schudde ik de gedachte weg. Ik kon niet in Barcelona blijven. Voordat ik op stage zou gaan had ik het met Louis gehad over wonen in Londen, wat ik op zich ook niet zo'n probleem vond. Nederland zou ik niet echt missen, als land zelf. En hoe gek ik ook was op Breda en mijn vrienden, dat liep niet weg. En Londen was maar een uurtje vliegen, of ik kon met de trein. Het was niet het einde van de wereld.
Na een wandeling van 10 minuten, waarbij Louis niet een keer herkend was, kwamen we aan bij het hotel. Ik begroette Ramon met een kus op zijn wang en stuurde Louis naar de ontbijtzaal, daar zouden de andere jongens zijn.
Ze sliepen in ons hotel en dat vond ik lachwekkend. La Rambla was heus geen slecht hotel, het had 3 sterren. Maar de kamers waren wat ouderwets, het ontbijt eenvoudig en er waren mooiere hotels te vinden in de omgeving.
Louis gaf een kus en verdween naar de ontbijtzaal. Ik plofte naast Ramon neer, die er uitzag alsof hij vannacht veel te lang was blijven hangen in Opium en meteen vanuit de club door was gegaan naar het hotel.
'Hoe vroeg moest jij wel niet beginnen? Je ziet er niet uit'
Hij grijnsde.
'Bedankt schat. Heerlijk die Nederlandse directheid, fijn ook dat je zo lekker je mening geeft. Maar om antwoord te geven op je vraag. Ik begon om 8 uur. En nee ik ben niet vanuit Opium naar hier gekomen'
Ik trok mijn rechter wenkbrauw op.
'Oké, wel vanuit een ander huis dan dat van mezelf. Dus ik durf niet te zeggen dat ik veel heb geslapen. Nou en'
Ik grijnsde. Juist omdat hij was wie hij was hield ik zo veel van Ramon. Ik ging hem ook echt missen als ik thuis was.
De jongens verdwenen een half uur later naar buiten. Ik had ze een plattegrond van het centrum meegegeven, uitgelegd hoe ze metrokaartjes konden halen én de belangrijkste lijnen uitgelegd. Compleet met punten om over te stappen.
'En alsjeblieft, neem een telefoon op als ik bel'
Ze grijnsden alle vijf en knikten braaf.
Ik wist nu al dat ze waarschijnlijk gewoon de taxi zouden pakken, naar 1 punt toe zouden gaan en daar de hele middag zouden blijven zitten. Soms waren ze echt liever lui dan moe.
Toen ze weg waren plofte ik weer neeer op de stoel naast Ramon en begon de dagelijkse routine weer.
Vooral veel tekenen op plattegronden en metrolijnen uitleggen. Wat leuke bezienswaardigheden aanraden, mensen in- en uitchecken en klachten aanhoren.
Er kwam een ouder stel naar de receptie toe.
'De lift, wedden'
Ik keek Ramon aan en schudde mijn hoofd.
'Ik denk gewoon de metro'
De mensen stonden aan de receptie, Ramon vroeg overdreven vriendelijk waarmee hij ze kon helpen en ik deed vooral erg mijn best mijn lach in te houden.
'Ik wil graag weten hoe ik het beste naar het vliegveld kan gaan'
De oude vrouw probeerde het in haar beste Spaans en ik hoorde meteen dat ze Nederlands was.
'U kunt het beste de bus pakken vanaf Placa Catalunya'
De vrouw knikte en verdween naar buiten. Nog even, dan was het 4 uur.
Louis POV
We liepen op de Ramblas, onszelf beschermend met zonnebrillen en petjes. Gelukkig was het geen vakantie en waren er vrijwel alleen maar oude mensen in Barcelona. En de Spanjaarden zelf, natuurlijk.
We namen de metro richting Parc Güell, kwamen er daar achter dat het nog minimaal 1,5 kilometer lopen was en namen een taxi. Lekker lui.
'Waarom doen we dit eigenlijk?'
Harry had de vraag zojuist gesteld die ik me al afvroeg vanaf het moment dat we uit het hotel waren vetrokken.
'Cultuur, dat is leuk'
Verbaasd keek ik naar Liam. Hij grijnsde, oké hij meende het dus niet.
'Laten we op het strand gaan zitten. Ik heb hier helemaal geen zin in'
Nogmaals had Harry gezegd wat ik bedoelde. Perfect.
Ik zag dat de andere 3 instemmend mompelde en de taxi reed richting het strand.
Een half uur later lagen we op het strand, de zon was warm genoeg om hier te blijven. En dus leek me dat het perfecte plan.
Ik werd wakker van mijn ringtone, ik viste mijn telefoon uit mijn broekzak en zag dat Ellis belde.
'He lief, ben je al klaar?'
Ik keek om me heen en zag dat iedereen lag te slapen, fijn zo'n jetlag.
Aan de andere kant van de lijn hoorde ik Ellis een heel verhaal vertellen. En waar we waren.
'Op het strand, voor Opium ergens. Geloof ik, ik weet het niet precies'
'Ik vind jullie wel, tot zo'
Ze had opgehangen. Ik plofte weer terug in het zand. Een half uur later was ze bij ons.
'Jullie hebben niks van de stad gezien he? Cultuurbarbaren'
Ik keek haar onschuldig aan.
'Kijk niet zo, ik meen het'
Ze lachte.
Reacties:
Leuk, echt heel erg leuk! Mag ik een melding als je een nieuw hoofdstuk hebt geplaatst?
gewoon alweer super
Ik hoop dat 7 vanavond ook nog komt
Kusje