FanFic.nl

Back for you.

Acht

Ellis POV
Het was zaterdagochtend, mijn stage was voorbij en ik moest naar huis. Ramon had me naar het vliegveld gebracht, samen met Mar en daar zat ik nu in het restaurant te wachten. Alleen. Ze mochten, uiteraard, niet mee door de douane.

Zwijgend zat ik boven het broodje met ham, wat een stuk minder lekkerder smaakte dan wanneer ik het bij Mar haalde. De appelsap had ik opgedronken. Weg Spaanse ontbijt. Welke gek ontbeet er nou met appelsap.

Na mijn laatste shift was Christian, de manager, nog naar me toe gekomen. Hij had gezegd dat ik mocht terugkomen als ik mijn diploma had, als ik dat wilde uiteraard. En juist nu wist ik niet meer wat ik wilde. Ik was er altijd op ingesteld geweest dat ik naar Londen zou gaan, gewoon bij Louis intrekken en daar werk zoeken. Of een master halen, als ik dat wilde.

Toen Louis donderdag weg was gegaan realiseerde ik me wel dat het voorlopig zou zo blijven. Zelfs al woonde ik in Londen. Louis zou druk zijn met one direction, als hij al in Londen was. En mee gaan op tour was echt super, voor een week of 2, maar niet voor jaren.
Ik kende niemand in Londen en het was niet zo dat ik mensenschuw was, dus ik zou ze wel leren kennen. Maar ik zou veel alleen zijn, iets waar ik in Barcelona nooit bang voor was. En nooit bang voor hoefde te zijn.

Ik had Christian beloofd na te denken over het aanbod, en dat deed ik dus. Ik wist niet meer wat ik wilde.

Ik hoorde hoe een vrouwenstem mijn vlucht opriep, ik slenterde naar de gate en sloot aan in de rij. Een half uur later plofte ik eindelijk op de door mij gereserveerde stoel.
Gelukkig vloog ik op Rotterdam, dat was niet zo ver naar huis.

Ik klikte mijn stoelriem vast en sloot mijn ogen, eerst maar even slapen. De dag was veel te vroeg begonnen.

2 Uur en 10 minuten later stond ik aan de bagageband te wachten tot mijn koffers er eindelijk eens op zouden komen. Wat gelukkig vrij snel gebeurde. Ik wilde naar huis. Ondertussen belde ik Louis.

'Hi love, ik ben geland'

Ik hoorde hem glimlachen aan de andere kant. Hij mocht zelf dan genoeg vliegen, zodra iemand anders het deed werd hij er ongerust over.

'Gelukkig maar. En nu? Hoe ga je naar huis?'

'Mama komt me halen als het goed is, dus het valt nog mee. Geen gedoe met de bus en trein en bus'

Hij lachte. Zo was hij één keer naar me toegekomen, om me te verassen. Wat overigens niet helemaal gelukt was omdat hij het station niet kon vinden. Mama was hem gaan halen.

'Vanaf wanneer heb je kerstvakantie? De 19e toch?'

'Yes, volgens mij wel'

Ik merkte aan de stilte die viel dat hij aan het nadenken was.

'Vlieg je dan de 19e naar hier? Of neem de trein, wat jij wil. En dan blijven we eerste kerstdag hier, gaan we tweede kerstdag naar jou?'

Ik vond het allemaal prima. Ik wist dat Louis thuis wilde zijn met zijn verjaardag.

'Is goed lief'

Ik zag Louis dus maar 4 weken niet, dat viel mee.

'Mijn koffers zijn er, ik bel je straks nog'

'Je mag ook appen of pingen, ik ken je'

Ik grijnsde. Hij wist dat mijn dag al volgepland was voordat ik in Nederland was.

'Doe ik, lief. Ik hou van je'

'Ik ook van jou. Kus'

'Kus'

Ik hing op.

Ik liep, met twee koffers wat best lastig was, de schuifdeuren door. En daar was ze, mama.

'Mamsieeeee'

Ik liet mijn koffers staan en rende naar haar toe. Ik had haar gemist en dat terwijl ik prima zonder haar kon. Vijf maanden was lang.

'He schatje, heb je het leuk gehad?'

Ik knikte en begon te vertellen. Uiteraard had ik alles al verteld via skype, of veel, in het echt was het toch leuker.

We liepen naar de auto die niet zo ver weg stond, propte de koffers in de auto en reden naar huis.

Een uur later stopte de auto voor het huis, ik viste mijn sleutel uit mijn tas en deed de deur open. Het huis rook zo naar thuis, wat heerlijk. Kiwi, de kat, kwam op me af gelopen.

'He lieffie, je hebt me gemist he?'

Ik pakte hem op en knuffelde hem. Ondertussen zag ik hoe mijn moeder de koffers naar binnen tilde. Fijn, hoefde ik dat niet meer te doen.

Ik dronk wat met mama, we besloten te gaan lunchen in de stad en daarna belde ik Rosa.

'Get your ass over here. Ik mis je'

Ik schoot in de lach.

'Prima, ben er om 6 uur. Uit eten dan maar?'

Nu was het haar beurt om te lachen.

'Ik reserveer bij de pizzeria, zie je zo'

Ik hing op, dit was vast het kortste telefoongesprek wat ik ooit gevoerd had met Rosa.

Louis POV
Vanaf het moment dat ik Ellis achter had gelaten in Barcelona voor haar laatste twee dagen wist ik dat ze daar niet weg wilde. Ik wilde haar niet verplichten naar Londen te komen, maar het zou zo veel makkelijker zijn.

Ik zag haar nu 4 weken niet, wat over het algemeen nog mee viel, maar bij die gedachte werd ik al gek. Ik wilde ieder moment van de dag bij haar zijn, ik kon niet zonder.

Harry stormde mijn appartement binnen, riep een soort van hoi en ging in een rechte streep door naar de koelkast.
Een minuut later zat hij, al kauwend, op de bank.

'Haz, was kloppen nou echt zo veel gevraagd?'

Hij grijnsde.

'Ik zal het nooit meer doen'

Loze belofte Haz, je houdt je er toch niet aan. Maar bedankt dat je zegt wat ik wil horen.

Hij keek me onderzoekend aan. Fuck, dat had ik niet hardop gezegd, toch?

'Wat is er?'

Ik schudde mijn hoofd.

'Nee, niks. Gewoon'

Hij fronste.

'Oké fijn. Ellis wil in Barcelona blijven, denk ik. Terwijl ze nu eindelijk bijna klaar is met school. Ze zou hier heen komen, dat was de planning. En dan zou ik haar eindelijk vaker zien dan 1 keer in de maand. Als ik geluk had'

'Je bent een egoïst Lou. Als je serieus zo denkt dan meen ik wat ik zei. Jí­j bent vaak niet thuis he, Ellis wel. Jij zit over de hele wereld terwijl zij braaf in Breda zit te wachten tot je weer wel thuis bent. Ik snap je probleem niet, je hebt echt iets met haar waar ik, en vele andere ook trouwens, alleen maar van zouden kunnen dromen. En als zij in Barcelona wil blijven dan moet ze daar lekker blijven. Denk ook eens aan haar geluk'

Ik knikte beduusd.

Ik wist dat Harry gelijk had. Wat ik met haar had was goed, al realiseerde ik mezelf dat nooit. Het was allemaal zo vanzelfsprekend. Ik overal en zij thuis. En daar wachtte ze dan op me, terwijl ze een beetje haar eigen leven leed. En ik vond het maar normaal. Dit was niet normaal. Iedereen verdiende een Ellis in het leven.

Ellis POV
'Zo, cheers. Fijn dat ik eindelijk weer met je uit kan'

Rosa tikte haar shotje trojka tegen dat van mij en sloeg het achterover. Ik deed hetzelfde. Lekker begin van de avond.

3 uur lang gingen we clubs af, dronken we veel te veel en zag ik vrienden weer terug.

'Schat ik kí¡n niet meer. Kom we gaan ons laten vallen op een barkruk in de stulp en niet meer opstaan.

Ik voelde hoe Rosa me mee trok naar de Stulp en me op een barkruk duwde.

Jared kwam aangelopen, zonder vriendin.
Jared was mijn eerste liefde. Mijn eerste vriendje. Eigenlijk was hij in heel veel mijn eerste geweest. En hij was alles, maar dan ook letterlijk alles voor me.
Toen hij vertelde dat hij het niet meer zag zitten, tussen ons, was ik helemaal kapot. Hij wilde zich niet binden. En had een week later een nieuwe vriendin, typisch.
Ondanks dat zijn we altijd vrienden gebleven, goede vrienden. En ondanks alles ben ik altijd van hem blijven houden, met een stuk van mijn hart.

'He Ellis! Je bent terug zie ik?'

Ja, natuurlijk ben ik terug. Eikel. Anders zat ik hier toch niet

'Nou, heb je dí¡t eens even goed gezien.

Hij grijnsde. Zo'n typische lach.

'Hoe was het? Wel echt lekker zeker?'

Dat heb ik je al verteld, bedankt voor het luisteren

'Ja, echt super. Als je ooit kunt gaan moet je gaan'

Hij knikte, keek zoekend om zich heen.

'Waar is Louis?'

Wat denk je van thuis?!

'Eh, Louis is in Londen. Lijkt me vrij logisch toch?'

Ik ken hem aan en fronsde mijn wenkbrauwen. Wat wilde die jongen.

Hij knipoogde.

Oh fuck, ook dat nog. Waar is die chick eigenlijk

'Zal ik je thuis brengen vanavond?'

Ik haalde mijn schouders op.

'Ik eh'

Ondertussen zag ik dat Rosa me waarschuwend aankeek. Ik schudde ongemerkt mijn hoofd.

'Doe maar ook

Reacties: