FanFic.nl

Pokémon Black and White Adventure's!

Chapt 65: Outrage!

"Wat doen jullie nou weer hier?!”� De twee broers keken de jongen droog aan die met een kwade blik naar hen keek. Sora kwam overeind met een pijnlijke gezichtsuitdrukking op zijn gezicht maar negeerde het feit dat hij net volop geraakt was door Kio’s sterkste aanval, de Riolu leek ontzettend veel spijt te hebben van zijn fout maar het maakte Sora niet heel veel uit, een ongeluk zat nou eenmaal in een klein hoekje en hij trok het zich niet veel aan, Kio was nog een jonge Pokémon. Echter staarde de bruinharige jongen niet naar het blauwe wezentje maar naar de jongen die net langs was gekomen, hij had een droge blik op zijn gezicht staan, dat kleine jochie interesseerde hem niet echt veel ondanks dat hij een te grote mond had moest hij niet proberen om te denken dat hij zo tegen hem en zijn broer zo kon praten want dan had hij nu een probleem met Sora. Roxas leek dit echter niet te pikken en deed een stap richting Mamoru met een nijdige blik in zijn ogen, “Dat.. zijn jou zaken niet,”� reageerde Roxas uiteindelijk kalm.. Het was maar goed dat Roxas zich zo goed kon beheersen, in tegenstelling tot zijn broer. Mamoru deed een stap naar achter en slikte even, wetend dat hij Roxas boos had gemaakt hierdoor begon Sora dom te grinniken.. amateur. De blonde jongen draaide zich om naar zijn broer die zich snel leek te herstellen, het maakte immers niet zo heel veel meer uit.. Mamoru had waarschijnlijk een rede om hier langs te komen. “Wat kom je hier doen?”� vroeg Roxas toen Sora uitgelachen was, Mamoru keek echter Sora kwaad aan maar die negeerde het feit dat hij de jongen kwaad had gemaakt. “Ik kom altijd hier.. omdat mijn opa..”� begon Mamoru zijn uitleg maar wierp een hatelijke blik naar de drie Pokémon die bij de twee jongens stonden, “Is er iets?”� vroeg Sora met een schampere ondertoon in zijn stem. Hij had namelijk een vaag voorgevoel dat er een flinke uitbarsting aan zat te komen, alleen al hoe Mamoru met een verbitterde blik naar zijn Pikachu keek. Mamoru keek Sora kwaad aan, “Jullie trainers zijn ook altijd hetzelfde met jullie stomme Pokémon!”� riep de kleine jongen in eens kwaad uit en wees met een priemende wijsvinger naar zowel Roxas als Sora en hun Pokémon, alleen dit keer was hij te ver gegaan.. Sora wist diep in zijn hart dat er zulke mensen waren die Pokémon niet respecteerde en had dat geaccepteerd maar Mamoru hoefde niet zo te keer gaan tegen hem en Roxas, ze hadden immers niks fout gedaan voor zover hij wist. In een fractie van een seconde was de bruinharige jongen recht op Mamoru afgelopen en had hem beetgepakt bij zijn kraag en trok hem ruw naar zich toe. “PRAAT NIET ZO OVER MIJ EN MIJN POKÉMON! ALS JE DAT NOG EEN KEER IN MIJN BIJZIJN DURFT TE ZEGGEN, SLA IK JE HELEMAAL DE GROND IN MET ME BLOTE HANDEN!”� schreeuwde Sora woedend en duwde Mamoru zo hard mogelijk tegen de grond en keek kwaad op hem neer, die op zijn beurt, hem met een angstige blik terug staarde, wat Sora niets kon schelen. Het kon hem ook niet schelen dat hij hem net bedreigd had, niemand sprak met zo een toon over zijn en Roxas’ zijn Pokémon of zo over zijn vrienden, daarmee doelde hij op Chiara, Touya en zijn moeder.. “Moet ik nu bang voor je zijn ofzo?”� snauwde Mamoru terug maar lette wel op Sora’s vuisten die hij had gebald, die gevaarlijk voor zijn ogen zweefde.. Sora draaide zich met een ruk om en sloot zijn ogen.. hij vroeg zichzelf af waarom hij zich zo aangesproken voelde, Chiara had hier niet eens wat mee te maken en toch stond hij als een gek tegen Mamoru te schreeuwen, alsof hij hier iets mee kon bereiken.. wat hij wel wist, was dat hij van zichzelf geschrokken was. “Je bent het niet eens waard.. stom rotjoch die je daar bent,”� gromde Sora toen kalm en beende kwaad weg, Sparky, Shiro en Kio volgde hem snel op de voet.

Roxas die zwijgend had staan toekijken hoe zijn broer net tegen Mamoru was uit geflipt, stond als aan de grond genageld te staren hoe Sora wegliep.. normaal gesproken zou Sora hem allang de grond ingebeukt hebben. Alleen dit keer leek hem iets tegen te houden.. maar wat? Vanuit zijn ooghoeken zag hij dat Mamoru zijn ogen droog veegde, hij was blijkbaar erg geschrokken van die uitbarsting maar iets in hem zei dat Sora ook wel gelijk had maar toch vond hij het ergens wel zielig.. Roxas slaakte een diepe zucht en liep vervolgens op de jongen af om hem overeind te helpen, die hem echter nijdig aankeek. "Waarom help je me eigenlijk?”� vroeg Mamoru ietwat grof aan de blonde jongen die hem net had geholpen maar zijn blik verstarde toen hij Roxas heel serieus zag kijken. “Ik had je daar ook kunnen laten liggen,”� mompelde Roxas droog terwijl Suki op zijn schouder was gesprongen, de jongen reageerde door haar over haar hoofdje te aaien. Mamoru draaide zich eigenwijs om zijn blik afwendend alsof hij probeerde om oogcontact te vermijden van de Pichu, die sprong echter weer van zijn schouder af en trippelde op de kleine jongen af.. daar ging ze pal voor hem staan. Roxas keek droog toe hoe Mamoru zich toen weer naar hem omdraaide met een kwade blik op hem gericht maar het viel de jongen op dat Mamoru zijn ogen niet van de Pichu af kon houden. Roxas zette hierdoor een grijns op maar wist hem te veranderen in nonchalante glimlach. “Mamoru, waarom heb jij zo een hekel aan Pokémon?”� Roxas keek hem hierbij ongerust aan.. hij wilde dolgraag helpen maar als hij niet wist waar deze boosheid vandaan kwam kon hij niet veel doen, bij zijn broer was dit wel anders.. “Mijn opa..”� mompelde Mamoru terug tot grote verbijstering van Roxas. “Dat is dan nog geen rede om Pokémon te haten, weet je,”� reageerde de blonde jongen maar Mamoru balde kwaad zijn handen tot vuisten, “Dat weet ik! Maar niemand snapt mijn standpunt.. Er word verwacht van mij, door de oh zo beroemde kleinzoon van gymleader Clay, dat hij later zomaar even de gym over neemt!”� zei Mamoru dit keer een stuk feller en wierp een kwade blik naar de twee Pokéballen aan zijn riem, “En ze hebben nooit tijd voor mij.. ik moet alsmaar trainen en trainen en als ik denk even een uurtje rustig iets voor mezelf te kunnen doen maar telkens is het weer dat mijn opa vraagt of ik verder ga met trainen.. ik ben helemaal klaar met Pokémon, mijn familie en al helemaal met die stomme gym!”� voegde de jongen er kwaad aan toe. In het proces dat hij dat had gezegd had hij onopgemerkt die twee Pokéballen op de grond geworpen en kwamen er twee Pokémon tevoorschijn, de ene herkende Roxas als een Pansage maar de andere kende hij niet.. het was een mol-achtig wezentje met twee scherpe klauwen en een mollig lichaam. De Pansage en de onbekende Pokémon zaten onder het verband en de pleisters.. Mamoru had dus niet gelogen over die training, de twee wezentjes zagen er doodmoe uit maar leken blij te zijn met de aanwezigheid van hun trainer dus waarschijnlijk, ondanks dat Mamoru zei dat hij Pokémon haatte.. dachten zijn twee Pokémon daar anders over. “Ik ken er nog precies zo een.. alleen is hij precies het tegenovergestelde van jou.”� Roxas had zijn ogen gesloten op het moment dat hij dat zei, een brede grijns had er om zijn lippen gevormd.. Mamoru keek hem een aantal tellen vragend aan voordat Roxas verder ging. “Mijn broertje.. Sora. Sinds dat ons leven overhoop is gegooid, heeft hij niks anders dan zijn Pokémon en..”� vervolgde Roxas die zijn blik richtte op de jongen naast hem.. Mamoru leek dit echter toch in zich op te nemen, hierdoor reageerde de blonde jongen door zijn hand op zijn schouder te leggen. “Sparky en Kio zijn heel belangrijk voor hem. Daarom… reageerde hij zo boos,”� eindigde Roxas zijn verhaal en slaakte een diepe zucht. Hopelijk begreep Mamoru dat en zou hij zijn excuses kunnen aanbieden aan zijn broer, desnoods bleef hij erbij voor het geval dat.

“Het spijt me.. dat ik zo bot deed..”� mompelde Mamoru na een korte stilte, Roxas reageerde door breed te grijnzen, “Roxas.”� De kleine jongen knikte en stak vervolgens zijn hand uit maar Roxas schudde met zijn hoofd, “Je excuses moet je aan Sora aanbieden, niet aan mij,”� zei Roxas met een glimlach en liep de richting op waar Sora heen was gelopen met zijn Pokémon, gevolgd door Mamoru en zijn Pokémon..

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.