Hoofdcategorieën
Home » One Direction » Die young.[End] » ~005
Die young.[End]
~005
Ik opende langzaam mijn ogen.
Een enthousiast iets te vrolijk gezicht keek me met een enge glimlach aan.
'Goodmorning Hailey. How do you feel?' vroeg Trina met een beetje enthousiaste in haar stem.
'What is good in this morning?; vroeg ik nog half slaperig.
Ze keek een beetje verbaasd.
'I don't know, the weather?' vroeg ze.
Ik begroef mijn gezicht in mijn kussen pakte het gordijn vast dat boven mijn bed hing en trok eraan.
'Is there a sun?' vroeg ik aan haar.
'Uh... No.' gaf ze toe.
Geïrriteerd kreunde ik in mijn kussen.
'Sorry Hail, but how do you feel?' vroeg ze nogmaals.
'Well, not so good.' antwoordde ik en ik ging rechtop zitten.
Trina legde haar hand op mijn voorhoofd terwijl ik op mijn kieën naar buiten keek.
'You're not so warm, are you sure you're sick?' vroeg ze.
'Yes of course I'm sure i can feel it.'zei ik geïrriteerd en ik gooide haar hand van me af.
Ik was nog steeds misselijk, en niet zo'n beetje ook.
"I want to stay in bed.'zuchtte ik.
'I think Miss Wuterson....' ik onderbrak haar.
'Yes I know Trina.' zuchtte ik en ik stapte van bed af en begon me om te kleden.
We liepen naar beneden en ontbeten, waarna we naar school gingen.
De rest van de dag verliep langzaam. Te langzaam. Ik probeerde op te letten, maar mijn hersenen wouden niet meewerken. Ik was niet erg misselijk meer, alleen duizelig en aan het eind van de dag was ik zo moe dat ik nauwelijks op mijn benen kon blijven staan.
Toen we op weg waren naar het tehuis kwamen we recht voor de deur een groepje meiden tegen. Ze stonden om iets heen en leken opgewonden.
''What's going on there?' vroeg Trina verbaasd. Eigenlijk boeide me het niet. Wou ik gewoon terug naar mijn kamer en de rest van de middag doorbrengen in mijn bed, maar ik had ook geen zin om zonder Trina terug te lopen, dus ik liep maar achter haar aan naar het groepje meiden.
'Tomorrow at 5 PM at mine and be there!'
Het was Cindy waar de meiden hun aandacht aan besteedde. Ze had flyers in haar handen en stond voor een grote poster.
'Hailey.' zei ze arrogant toen ze me zag.
'What are you doing?' vroeg ik met een blik op de flyers.
'Oh I just must find someone who can sing.' zei ze.
'Why?' vroeg Trina nog voordat ik het kon vragen.
'Why you wanna know?' vroeg ze arrogant.
Ik wierp een blik op de poster.
'Ah. Sn talentshow.' zei ik.
Cindy keek me arrogant aan.
'Yea, but you don't have any talent so why would you join in.' zei ik met een arrogante glimlach, die me helemaal niet aanstond.
Ik had ook eigenlijk helemaal geen zin om met zo'n talentenjacht mee te doen, maar nu Cindy er zo overtuigd van was moest ik wel. Boos duwde ik haar opzij en zette ik mijn naam onder die van Cindy. Ik draaide me om en keek haar boos in de ogen.
'You don't know anything of me.' zei ik. Even zag ik angst, maar da maakte al snel weer plaats voor zelfverzekerdheid.
'Let's make it more interesting.' zei ze uitdagend.
'Tell me.' zei ik ook zelfverzekerd.
'If I winn. You go.' zegt ze.
De meiden om me heen hielden geschrokt hun adem in.
'And if you lose?' vroeg ik.
'I will do a week what you want.' zei ze.'
'A month.' verbeterde ik haar. Even leek ze te twijfelen.
'Okey.' zei ze en ze stak haar hand uit. Glimlachend schudde ik hem en liep uit de groep, nastarend door de meisjes.
Trina liep geschrokt achter me aan.
'Are you crazy ore something?' zei ze.
'No, She can't sing.' zei ik en ik duwde de schooldeuren open.
'How do you know?' vroeg ze.
'I've heard her in the shower. Trust me.' zei ik het laatste overdreven.
Trina leek helemaal niet zo zeker te zijn over mijn zaak.
'Okey. I trust you.' zei ze uiteindelijk.
Samen liepen we terug.
De weken verliepen steeds sneller. Weken werder maanden.Ik begon me minder ziek te voelen, al was ik nog wel vaak moe en soms misselijk. Maar verder ging alles goed.
Ik kwam 's avonds vaak stiekem bij Shopia. Ze hielp me met zingen, ze was een goede coach, en ze had lekker eten.
Hoe ze eraan kwam wist ik nog steeds niet, maar ik vond het fijn dat ze het met me wou delen, op een of andere manier wou mijn lichaam maar niet aan de kleine porsies van het tehuis zelf wennen, wat misschien ook wel kwam omdat ik gewoon meer kreeg bij haar.
Ik kon haar niet genoeg bedanken, dus deed ik dat elke avond voor ik weg ging.
Nu ook weer, sloop ik voorzichtig door de gangen. Ik had een geheimde doorgang gevonden, een andere doorgang waardoor ik naar de keuken kwam, waar ik alleen ik vanaf wist.
Ik wurmde me door het luik, dat net breed genoeg was.
'Finally. Hi Shopia.' zei ik vrolijk.
'Hi.' zei ze kortaf. Ze was met het eten bezig.
'What's up?' vroeg ik verbaasd.
'Nothing.' antwoordde ze. Het klonk niet eens verbaasd. Ook niet verdacht. Gewoon normaal.
'There is something.' zei ik terwijl ik naar haar toe ging. Ze glimlachte waterig naar me. Haar ogen waren rood.
'Shopia! What's wrong?' vroeg ik geschrokt.
Tranen stroomden opnieuw over haar wangen.
'It's just. A stupid boy.' ze veegde haar tranen weer weg en ging opnieuw verder met het eten.
'A boy? Tell me.' zei ik terwijl ik op het aanrecht ging zitten.
'He's so perfect. And I think that I'm in love with him.' zei ze.
Ik wist precies hoe dat voelde. Even dwaalde mijn gedachte af naar Louis.
'But. Boys are against the rules.' zei ze zuchtend.
'And? Why are these stupid rules here?' vroeg ik.
'For order?' antwoordde ze.
'NO! To break them! There are rules for.' zei ik enthousiast.
Ze glimlachte even, maar die verdween al snel weer.
'Keep on Girl. Miss Wuterson is the boss of this hostel, not of our lifes.' zei ik.
'I know. But I don't want to break any rule anymore. Maybe she will let me go.' zei ze.
'Maybe.' zei ik.
'But what if she don't know?' zei ik grijnzend.
'You mean sneaky? Are you mad? What if she will know?' zei ze bang.
'First. You have to find out what kind of boy he is.' zei ik.
'He's sweet, cool, not to cool of course, really clever. Just, perfect.' zuchtte ze.
'Yea, but some boys just act so.' zei ik.
'I don't think he's so stupid. I really think he's perfect.' zuchtte ze.
'Okey. Second. Hang out with him. Sneaky of course.' zei ik.
'But Miss Wuterson need me 24/7 that will never will succeed.' zei ze.
'If you go to the market.' zei ik.
'Yes. You're right. He helps his dad in the vegetables store.' zei ze.
'Well that will help.' zei ik glimlachend.
'Thank you Hailey!' zei ze vrolijk en ze omhelsde me.
'Do you want some chips?' vroeg ze terwijl ze al naar het kastje liep en hem opende.
'Of course I want! I'm hungry!' zei ik vrolijk terwijl ik over mijn buik wreef.
Eigenlijk viel het me nu pas op dat ik te dik werd door al dat eten. Ik sprong van het aanrecht af en liep naar de spiegel.
'What's up?' vroeg Shopia die een zak papikra uit het kastje haalde.
'Do you think I became fat? I mean...' zei ik twijfelend.
Ze kwam achter me staan en bekeek me.
'No. Why?' vroeg ze.
'Well. Because I eat more than normal. I tought...' zei ik.
'Don't worry about it.' zei ze en ze trok me mee.
'But I do. I mean... What if Miss Wuterson sees it.' zei ik.
'Than she want to know why I became fatter and than she will know that I eat more candy and chips and than she will ask how I get it and that I must lie and...' zei ik bezorgt.
'That will not happen.' zei ze.
Het eten borrelde zachtjes op het fornuis.
'I don't want chips.' zuchtte ik en ik ging zitten op het aanrecht.
'Don't do that.' zei ze.
Maar ik hoorde haar al niet meer. Ik zat veel te ver in gedachten.
Ik was echt bang dat Miss Wuterson echter achter kwam en dan waren de poppetjes aan dansen. Dan zou ze er achter komen dat Shopia haar ''geheime voorraad'' had, dan zou ze weg moeten.
En dan was het mijn schuld.
Ineens kreeg ik een geschrokte gedachten in mijn hoofd.
Maar dat was onmogelijk, of toch niet?
'Shopia?' onderbrak ik haar.
Ze was vrolijk aan het kletsen over haar perfecte jongen.
'What if the food its'nt the reason why I became fatter?' zei ik.
Ze keek me verbaasd aan.
'What do you mean Hail?' vroeg ze.
'What if I'm pregnant?' vroeg ik.
Ze keek me een tijdje zwijgend aan.
'You? What? How?' vroeg ze verbaasd.
'Do you remember that I went to that concert of One Direction?' hielp ik haar herrinneren terwijl ik met de zoom vaan mijn truitje speelde.
'Yes of course.' zei ze verbaasd.
'Well. I met Louis.' zuchtte ik.
Ze leek me door te hebben en keek me met grote ogen en open mond aan.
'You mean... you're pregnant of THE Louis Tomlinson?' vroeg ze.
'SHHH!' zei ik geschrokt.
'No one can hear us Hailey! But. Louis have a girlfriend right?' vroeg ze verbaasd.
'Yes. Eleanor.' antwoordde ik.
Ze keek me nog eens met grote ogen en open mond aan.
'You can't mean this! Are you sure?' vroeg ze.
'No. But if a am, it's of Louis.' zei ik.
Ze was even helemaal sprakeloos.
Ik sprong van het aanrecht.
'I think I go to my room.' zei ik nog half geschrokt.
'Wait. If you are pregnant. You keep it?' vroeg ze.
'Yes of course! I mean. How long is it ago. 4 months ore something.' zei ik.
'You want to tell me that you're pregnant for 4 months and you don't know anyting?' vroeg ze.
'Maybe Shop! I don't know! Please let me go to my room.' smeekte ik.
'Yes, Yes of course I'm sorry.' zei ze.
'I'll see you soon.' zei ze nog voordat ik weer door het luik terug kroop naar mijn kamer.
Reacties:
WHAAAAAAAAAAAAAAATTTTTTT?
Omg...
Spannendd.
En ze kan natuurlijk geen zwangerschapstest kopen.
Snel verderrr!
En natuurlijk ook fijne Kersttt
merry christmas for you 2!
meid ga snel verder anders.. an ga ik eeh... ik weet nog steeds niks nja komt wel..
snel verder
Leuk vejaardagscadeau voor Louis !