FanFic.nl

Don't wanna be reminded

Hoping for the best but expecting the worst.

Die dag was ik te laat op mijn werk, net zoals de dag daarvoor en de dag daarna. En die dagen daarvoor en daarna. Sterker nog, ik ben nooit op tijd. Nergens. Of bijna nergens. En ik kan er totaal niet mee zitten, er wordt toch niks van gezegd.

Niet dat ik veel te laat kom, maximaal een kwartier. En ik blijf langer, soms. Als ik zin heb. Amper dus.

Vandaag was weer zo'n dag. De zin om te werken ontbrak volledig, maar de collega's waren leuk. En het restaurant was ook niet vreselijk.

Waarom ik hier dan werk vraag je jezelf af? Goede vraag!

Als eerste reden zal ik je geld geven, want uiteindelijk heb je dat nodig. En aangezien ik afgestudeerd ben, maar ik niet de behoefte voel een leven lang alleen maar in het toerisme te werken ben ik dit gaan doen. Werken in een restaurant.
Pluspuntje is wel dat ik een 'leidinggevende' functie heb, wat er op neerkomt dat ik het team aanstuur. En aangezien dat het team bestaat uit mensen van 19 tot 21, die ook nog eens naar me luisteren, heb ik het hier prima naar mijn zin.

'Kayl, hebben we nog een vrije tafel?'

Ik schrik op uit mijn dagdroom, die bestond uit een leuke blonde jongen en het strand, en kijk Anne aan.

'Geen idee, momentje'

'Kayl, ik meen het. Er staan mensen te wachten'

Ik gris naar het boek en bekijk het aantal geplande reserveringen voor vanavond. Dat valt wel mee, gelukkig. Snel werp ik een blik op het restaurant dat ook niet helemaal vol zit en trek een conclusie.

'Tafel 24 krijgt de rekening ongeveer nu, om hoeveel personen gaat het?'

'Vier, dus dat past wel denk ik?'

Ik knik.

'Dan ga ik dat zeggen, thanks Kayl'

Ik glimlach naar Anne, schat van een meid, en duik weer terug naar mijn blonde jongen en het strand. Zo druk is het niet en ze kunnen het wel af zonder me.

De rest van de avond wordt het, tot mijn spijt, wel druk. Weg is de tijd om te dagdromen. Ik neem bestellingen op, ren als een gek heen en weer tussen de keuken en de tafels en blijf glimlachen.

Om half 1 loop ik de deur uit, pak de metro naar huis en gun mezelf 5 minuten rust. Het is zaterdag, stapavond. Al telt dat niet helemaal, iedere willekeurige dag kan stapavond zijn. Fijn dat ik dat heb overgehouden aan mijn studententijd.

Kayl, ik stap nu de metro in. Dat houdt in dat ik binnen een kwartier bij je ben en je zorgt maar dat je klaar bent.

Ik grijns, wat is Nicky toch lekker dwingend altijd.
Maar behalve dat is Nicky mijn allerbeste vriendinnetje. Vanaf het moment dat ik met mijn ouders in Londen kwam wonen.

Papa werkt voor Apple, in Londen. Dat was een voorwaarde van Apple, we moesten verhuizen. Mama vond het wel best, die werkt nu op een internationale school.

Nik, dat haal ik niet. Je zoekt het maar uit als je hier bent, ik heb wijn!

Snel sta ik op, schiet de badkamer in en douche me. Gokkend op het feit dat Nicky loog over het kwartier.

Binnen 12 minuten stap ik de douche weer uit en ik heb net mijn kleren aan als de bel gaat. Perfecte timing.

'Ah bitch, nu zijn we nog later'

Nicky knuffelt me.

'Wees welkom ja'

Ik lach en laat Nicky binnen.

Ze ploft neer op de bank, pakt een fles wijn en een glas en wacht.

Zo snel als ik kan doe ik mijn haar en make-up, vis schoenen uit mijn kast en pak mijn jas.

'Nik, ik ben klaar'

'Mooi, je wijn is op'

'Oh, vervelend. Dat was de laatste fles'

Nicky lacht en haalt haar schouders op.

'Kom, we gaan'

Ze trekt me mee naar buiten en gunt me nog net de tijd de deur van het appartement op slot te doen.

'TAXI'

Nicky zwaait overdreven, wat er belachelijk uit ziet. Maar de chauffeur stopt wel. Misschien helpt het jurkje van Nicky ook wel, of misschien is dat de enige reden.

Een kwartier later stappen we Heart binnen, een club waar Nicky en ik vroeger allebei gewerkt hebben. En als het druk is willen we af en toe nog wel eens bijspringen. Voordeel is de gratis drank.

Lauren en Stacey komen binnen gelopen, met Adam en Clay. Nicky zwaait, waarna ze naar ons toe komen gelopen en ze zich op Clay stort. Bijna irritant hoe verliefd die twee zijn, al is Clay echt een schatje.

'Dus, druk gehad?'

Adam staat naast me.

Ik schud mijn hoofd en neem een slok van de trojka seven-up.

'Jij?'

'Neuh, school he'

'Leventje hoor'

Hij grijnst, vind Vince en loopt weg bij me. Rust.

Ik loop naar de bar toe, waar Stacey ondertussen achter staat, en kijk de club rond.

Allemaal dezelfde gezichten, behalve één. En die ken ik ergens van.

Reacties: