Hoofdcategorieën
Home » One Direction » Don't wanna be reminded » Tonight's gonna be a good night
Don't wanna be reminded
Tonight's gonna be a good night
Ik loop achter Harry aan het appartement van Louis binnen.
‘Hi love’
Louis drukt me een glas wijn in mijn handen.
Ik glimlach naar hem en neem een slok van de wijn. Wauw, deze was goed.
Harry is zelf in de koelkast gedoken, hij komt er weer uit met een flesje water in zijn handen.
Er komt een jongen op me afgelopen, blond haar en blauwe ogen. Hij lijkt op de jongen uit mijn dagdromen, grappig.
‘Jij moet Kaylee zijn’
Hij grijnst.
Ik knik.
‘Niall’
Niall loopt naar het aanrecht, waar Louis bezig is met een of andere kant en klare salade open te maken en begint de borden te pakken die hij op de tafel zet.
‘Waar zijn Liam en Zayn? Ik dacht dat iedereen hier al was’
Harry gaat op het aanrecht zitten, terwijl hij toekijkt hoe Louis ruzie maakt met de verpakking.
‘Liam en Zayn komen er aan, die zijn gewoon iets later. Zoals wel vaker het geval is’
‘He Kaylee, jij kon koken he. Kom is, het lukt niet’
Ik frons, zet het wijnglas neer op de tafel en loop naar Louis toe.
‘Noem je dit koken? Je maakt een verpakking open’
Louis zucht.
‘Ik weet het, ik weet het. Maar ik kan niet koken. Totaal niet. En nouja, ik vind samen eten wel heel gezellig’
Ik schiet in de lach, pak de verpakking uit Louis zijn handen en steek een mes in het plastic aan de bovenkant.
‘Het gaat wel echt te ver dat je niet eens weet hoe je een verpakking open moet maken Louis’
‘Ik doe dit gewoon nooit’
Hij kijkt sip en ik schiet in de lach.
De lift plingt en de andere twee jongens komen het appartement in, ze stellen zich voor en vreemd genoeg voel ik mezelf meteen op mijn gemak bij ze.
‘Jongens, eten. Nu’
Louis neemt de schaal met salade mee, zet hem neer op de tafel en gaat zitten. Als vanzelf volgt iedereen zijn voorbeeld.
‘Dus Kaylee, je weet ondertussen wel wie we zijn?’
Zayn kijkt me aan, terwijl hij een hap probeert te nemen van salade. Jammer voor hem mislukt dit en valt de appel precies voor zijn mond van de vork af.
Ik schiet in de lach, sla mijn hand voor mijn mond en probeer mijn lach in te houden.
‘Nee oké, is goed. Lach me maar uit weet je. Ik kan er niks aan doen dat die appel niet bleef liggen’
Zayn lacht.
‘Eh nee, ik weet niet wie jullie zijn. Ik weet wí¡t jullie zijn, doe je het daar ook voor?’
Liam grijnst.
‘Je zal het wel zien’
‘Daar heb ik dus niks aan he’
Liam schud zijn hoofd.
‘Daar heb je helemaal gelijk in’
Ik lach.
De jongens zijn tof, niet dat ik ze echt ken nu of iets in die richting. Maar ik voel me op mijn gemak bij ze. Wel vroegen ze vrijwel meteen waar ik vandaan kom, omdat ik niet dat perfecte Engelse accent heb. Wat ik zelf trouwens wel leuk vind, kan mij het schelen. Ik was 12 toen ik hier heen kwam, dan kun je jezelf geen perfect accent meer aanleren.
Ik heb ze verteld over de verhuizing voor papa’s werk, over mijn vriendinnetjes, over wat ik gestudeerd heb, wat ik nu doe. Wat ik wil gaan doen, voor zover ik dat zelf weet.
En andersom was het hetzelfde. Na het eten ruimde Zayn de tafel af, terwijl Niall een gitaar pakte die in een andere kamer stond. Langzaam begon hij te tokkelen op de gitaar, het eindigde in het nummer wonderwall van oasis. Een van de, naar mijn mening, mooiste nummers ooit.
Ze konden dus echt zingen, het was geen grap geweest. En eigenlijk vond ik het wel grappig. Bizar ook, dat ik ze nooit gekend had.
De tafel was afgeruimd, de vaatwasser ingeruimd en het was nog geen kwart voor zeven.
‘Haz, waar moet je nou eigenlijk heen vanavond?’
Hij trekt me naast zich neer op de bank en ik laat me tegen hem aan vallen.
‘Niet verder vertellen he’
Hij grijnst.
‘Eh nee?’
Ik trek mijn wenkbrauwen op.
‘We gaan weer een bank beroven’
Ik schiet in de lach en geef hem een duw.
‘Sukkel, ik ben serieus’
‘The O2 Kayl. Harry gaat hier toch geen normaal antwoord op geven’
Ik slik. Dat is een concert. En ik moet mee. Dat is niet goed. Dit kan niet. Ik moet overleggen met Nicky, of Lauren, of Stacey. Met iemand.
‘Eh, en het is de bedoeling dat ik mee ga?’
‘Yes’
Het antwoord komt vanuit vijf monden, dus dat zal dan wel.
‘En we gaan nu. Kom’
Een half uur later zijn we er, backstage. Ik ben nog nooit backstage bij een concert geweest en ik snap er helemaal niks van. Helaas voor mij is het heel normaal voor de jongens, die zijn volkomen relaxed.
Nik, je gaat dit nooit geloven. Remember die leuke jongen van laatst? Ja, daar ben ik dus nu. Maarem oké wauw. Het is Harry, en omg hij is fakking beroemd ofzo. Ik moet je zien morgen! Xlove
Zoals verwacht reageert Nicky binnen een minuut.
AAAAH KAYL, NIET?!? Die gast van one direction bedoel je toch? Ik zie je morgen ja! Samen eten, remember. Xlove
Die ja! Jij kende hem wel? Hoe laat ben je er morgen? 5 Uur?
5 Uur yes. Onthoud alles haha. Love you babe!
De jongens verdwijnen ondertussen naar het podium en Paul, de manager, gebaard naar me dat ik in de coulissen naar ze kan kijken.
Ik loop er heen en plof neer op een bank, die daar staat. Toevallig. Ik bekijk het hele concert, hoeveel energie er in ze zit wanneer ze zingen.
Ik observeer Harry, die nog vrolijker wordt dan dat hij al is wanneer hij zingt. En ik hoor hoe duizenden meisjes hun namen gillen. Dat is een minpuntje. Ze beantwoorden stomme vragen die gesteld worden op twitter en doen gekke dansjes.
2 Uur later is het voorbij, ze lopen het podium af en Harry blijf hangen bij de bank.
‘En, vreemd zeker?’
Ik knik.
‘Heel vreemd, maar wel leuk om te zien. Jij vind het leuk, dat is te merken’
Hij glimlacht en trekt me naar zich toe en dan, eindelijk, voel ik zijn lippen op de mijne. Ik voel hoe hij zijn armen om me heen klemt, hoe zijn handen over mijn rug gaan.
‘Haz, Kayl. We ga- Oh, sorry’
Liam komt de coulisse in gelopen, ziet ons staan en draait weer om.
‘Neem je tijd, geen enkel probleem. Wij zijn klaar om te gaan, maar we wachten wel hoor’
Ik schiet in de lach, pak Harry’s hand en sleur hem mee naar de auto. We gaan naar huis.
Reacties:
udbdidysvdivufodbduddudh omfg zo goeddd i luf dit verhaal
snel verder pleazeeee
OEHH!!! Ik hou van dit verhaal!!!!!