FanFic.nl

Don't wanna be reminded

i'll be coming back for you.

De volgende morgen word ik wakker in een bed wat niet de mijne is. In een sportbroekje die niet de mijne is, in een hemdje dat wel de mijne is en met naast me een jongen die helemaal niet aan mij toebehoort.

Hij slaapt nog, zijn arm ligt over mijn buik en zijn hand rust op mijn heupbot.

Vannacht komt terug, Harry en ik waren op de bank blijven liggen. Ik lag met mijn hoofd op zijn benen, hij streelde door mijn haar. We praatten, vertelden elkaar stomme verhalen over onze levens. Ik vertelde hem over Nicky, over Lauren en Stacey. Over Clay, over mijn werk. Andersom vertelde hij me over zijn familie, over thuis. Over de jongens, over X-factor.

Af en toe zoenden we elkaar en daarna keken we elkaar heel erg lachend aan. Ik zou mezelf uitlachen als ik het niet was. Dit was niet normaal.

En verder was er niets gebeurd. Dat was niet wat ik verwacht had, Harry zou het type moeten zijn dat meisje na meisje zijn bed in sleepte. Althans, dat beeld had ik van hem. Of nee, dat stelde ik me voor. Dat hij echt zo was kon ik me niet voorstellen.

Harry wordt wakker, of een soort van wakker, trekt zich tegen me aan en gromt.

Dat zal wel goedemorgen betekenen. Of niet. Ik zeg mooi niks terug.

Hij doet zijn ogen open, glimlacht en zegt nu wel goedemorgen.

‘Morgen Haz’

‘Lekker geslapen?’

Ik knik.

‘Prima hoor. En nu heb ik honger’

‘En nu moet ik eten gaan maken voor je? Weet je zeker dat je dat wil?’

‘Ja, dat weet ik helemaal zeker. Want dan kan ik mooi in jou bed blijven liggen, wat heerlijk ligt trouwens, en nog even verder slapen’

‘Je weet wel wat je wilt hé’

‘Nou, nee. Dat lijkt maar zo’

Harry fronst zijn wenkbrauwen.

‘Ik weet wel wat ik wil’

Hij grijnst.

‘Oh ja joh?’

Hij geeft een kus op mijn voorhoofd.

‘Jou, iedere morgen. En middag en avond. Oh en nacht ook trouwens. Bij mij’

Ik glimlach en doe mijn mond open om iets te zeggen, Harry is me voor.

‘Nee Kayl, niet beginnen over ik ken je pas 1,5 week enzo. Dat weet ik ook wel, ik kan ook rekenen enzo. En ik hou het ook heus allemaal wel bij. We proberen het gewoon, oké als je wil. En dan zien we wel’

Ik glimlach.

‘Ja, dan zien we wel’

Hij grijnst en drukt kusjes op mijn voorhoofd.

‘Dus morgen lig je hier weer? Mooi’

‘Eh nee, want vanavond eet ik met Nicky, Lauren en Stacey. Dus je hebt pech’

Hij trekt een pruillip.

‘Daarna dan? Ah toe’

‘Ga jij mij nou smeken of ik alsjeblieft bij je wil zijn? Wauw Haz, dat had ik nooit verwacht van je’

Hij haalt zijn schouders op.

‘Nou en. Ik heb je gewoon graag bij me. Wie weet hoe lang ik straks zonder je moet’

Ik kijk hem vragend aan.

‘Zonder me moet?’

‘Tour Kayl. Volgende maand’

‘Dus dan ga je gewoon weer weg?’

Hij knikt.

‘Nee, lekker ben jij’

Hij haalt zijn schouders op.

‘Daarna ben ik weer thuis. Ik ben maar 3 maanden weg’

‘Oh joh, maar 3 maanden. Who cares’

‘Kayl, kappen. Niet zo sarcastisch doen’

‘Ja wí¡t Haz, ik ga echt niet doen alsof ik dat leuk vind ofzo hoor’

Hij zucht.

‘Dat vraag ik ook niet van je. Kijk het gewoon aan oké, we zien het wel. En het duurt nog een maand’

‘Ik kijk het wel aan ja’

‘Als je nu niet lief doet krijg je geen ontbijt’

Hij zegt het met de stem van een kleuter van 4, ik schiet in de lach.

‘Zo ja, nu krijg je ontbijt’

Hij staat op en wil naar de keuken lopen.

‘Het is koud buiten het bed. Wat een geluk heb je weer dat jij daar nog ligt zeg’

Ik gooi een kussen naar zijn hoofd, die er langs vliegt en tegen de muur aan naar beneden valt.

‘Gooide je nou een kussen naar mijn hoofd toe? Wauw Kayl, heftig’

Hij lacht, doet de slaapkamerdeur open en loopt in zijn boxer naar de keuken toe.

Reacties: