FanFic.nl

Die young.[End]

~015

De weken verliepen snel. Ik was terug in het tehuis, moest gewoon werken, zelfs als ik me ziek voelde. Wat de laatste tijd steeds vaker gebeurde, ik maakte best zorgen, wist niet of het normaal was. Maar Miss Wuterson zou me nooit laten gaan, zelfs niet om even mijn gezondheid te checken. Ze was strenger dan ooit tevoren. Shopia was aardig. Ze hielp me als ik me zwak voelde, en kwam steeds weer aan nieuw eten, op een of andere manier. Soms wou ik vragen hoe ze eraan kwam, het verbaasde me. Maar dat deed ik maar niet, dat was haar geheim.
Van Louis hoorde ik echt niks meer, niks. Behalve soms van de jongens, waar ik nog wel contact mee had. Ze zeiden geen woord meer over wat er was gebeurd in het Hotel. Ze hadden me wel verteld dat het wat beter met Louis ging. Daar voelde ik me wel goed bij, al miste ik hem wel. Ik wou gewoon niet toegeven dat ik smoor op hem was, niet aan mezelf, niet aan Shopia, en niet aan Louis.
Met kerst had Harry me uitgenodigd bij zijn huis, maar ik had gezegd dat ik het met mijn eigen familie wou vieren, dat dus bestond uit mijn moeder en mij.
Het was 24 December. De dag voor kerst. Shopia en in waren de lichtjes aan het opgangen en maakte het huis een beetje aan kant. Ik voelde me de hele dag al helemaal niet lekker, dus ik had wel zin om naar huis te gaan.
'Are you okey Hailey?' vroeg Shopia toen we de gang aan het schrobben waren.
'Yes, I think.' zuchtte ik.
Het zweet stond me op mijn voorhoofd.
'You don't look okey.' zei ze bezorgt. Ze legde een hand op mijn voorhoofd.
'You're warm, very warm. Are you sure?' vroeg ze.
'Actually...' zuchtte ik.
'..Not.' maakte Shopia mijn zin af.
Ik schudde mijn hoofd en haalde diep adem.
'Sit down.' beval ze me.
'I'm not a dog.' lachte ik. Ze keek me waarschuwend aan.
'Wuf.' zei ik en ik ging op een van de stoelen zitten.
'I just want to help you, you understand that?' vroeg ze.
Ik glimlachte en knikte.
'I go back to work, you sit, and do nothing.' beval ze me.
'Wuf.' herhaalde ik opnieuw.
Shopia glimlachte en begon weer verder te schrobben.
'How far are you?' vroeg Shopia.
'I don't know, 8 or 9 months?' zei ik.
Ze begon te lachen.
'Why don't you keep up?' vroeg ze lachend.
'Because...' ik zuchtte.
'You're afraid?' vroeg Shopia.
'Kind of.' zuchtte ik.
Shopia glimlachte.
'We're you going to celebrate christmas?' vroeg ze ineens.
'I think, home.' antwoordde ik verbaasd.
'Are you sure?' vroeg ze grijnzend.
'Yes...' zei ik en ik keek haar vragend aan.
Grinnikend ging ze verder met de vloer.
'May I ask why you ask my that?' vroeg ik.
'No.' antwoordde ze grijnzend.
Ik sloeg mijn armen over elkaar heen en keek toe hoe ze boende.
Geschrokken keek ze naar de gang.
'Go to work.' siste ze.
Snel pakte ik een spons en knielde ik naast Shopia. Miss Wuterson kwam eraan lopen. Als ze had gezien dat ik niks had zitten doen...
'I've think of it, and I give permission for your plans tonight. Christmas back.' zei ze en ze sliep weer weg.
Ik keek Shopia vragend aan. Blozend ging ze verder met het schrobben.
'Why she said plans?' vroeg ik aan haar.
'I don't know, maybe she tought you...' ik onderbrak haar.
'Say it Shopia, what are you going to do on christmas eve?' vroeg ik doordacht.
'Nothing...' antwoordde ze kortaf.
Grijnzend keek ik haar aan.
Die middag verliep snel, maar niet soepel, mijn buik deed om onverklaarbare reden meer zeer dan normaal. Hopelijk was het niks ernstigs.
'Bye Shopia. Merry Christmas.' zei ik terwijl ik haar een knuffel gaf.
'Be carefull.' zei ze.
Ik knikte.
'Bye.' zei ik en ik zwaaide een laatste keer voor ik de deur uit liep. Glimlachend liep ik richting mijn huis. Of naja, het was dan niet echt mijn huis, want ik was er nooit. Maar ik was blij dat ik haar weer zag.
Het klonk misschien heel raar om je kind in een tehuis te stoppen, maar ik had er geen bezwaar tegen. Want ik had geen zin om 24/7 alleen te zijn. Want oh dat was ik, elke dag.
In het tehuis zou ik niet sterven van eenzaamheid.
Ik klopte op de deur van het huis. Moeder deed gelijk open, alsof ze stond te wachten in de gang.
'Hailey! Wat leuk.' zei ze verrast.
'Mam, je wist dat ik zou komen.' zei ik lachend terwijl ze me een knuffel gaf.
'Ik voel me niet zo heel lekker, dus ik hoop niet dat je een heel assortiment eten heb ingekocht.' zei ik met een twijfelend gezicht.
Ze schudde haar hoofd.
'Ik heb een andere verrassing voor je.' zei ze met een glimlach.
'MAM!' riep ik boos.
'Je kerstcadeau, kom nou maar.' zei ze en in plaats van dat ik naar binnen zou komen deed zij een stap naar buiten.
'Maar...' zei ik twijfelend.
'Niks maar, kom nou.' ze trok me mee de auto in en we begonnen te rijden.
'Mam, ik had eigenlijk verwacht dat we rustig op de bank zouden zitten en gezellig zouden kletsen. Want zoals ik al zei, ik voel me niet zo lekker.' zei ik.
'Komt wel goed, we gaan er een hele leuke avond van maken.' zei ze en ze klopte op mijn been.
'Met zijn 2en?' vroeg ik voor de zekerheid, maar daar gaf ze geen antwoord op.
We reden naar een plek die ik niet kende en parkeerde daar.
'Kom je?' vroeg moeder terwijl ze uitstapte.
Zuchtend deed ik wat ze vroeg en liep ik met haar mee naar een huis, vrolijk klopte ze aan.
Tot mijn verbazing, deed Harry open.
'Hi Hailey.' zei hij vrolijk en hij gaf me een knuffel.
'But...' zei ik verward.
'Come in.' zei hij en hij deed een stap opzij.
Moeder stapte vrolijk binnen en begroette iedereen, terwijl ik geluidloos rond keek.
Alle jongens waren er - Louis dus ook - samen met Perrie, Danielle én Eleanor. Trina was er, Shopia was er, al had ik geen idee hoe die er waren gekomen. Emma, June en Kyle waren er. Het leek wel een suprise party, want het leek alsof ik de enige was die hier niks vanaf wist.
Harry tikte op mijn rug.
'Hi Hailey.' zei hij nog eens, maar deze keer wat verlegener.
'What is this?' vroeg ik.
'Louis birthday.' zei Harry vrolijk.
Natuurlijk, Louis was jarig, dom.
'But I haven't any presents.' zei ik.
'Doesn't matter, your presence is enough.' zei hij met een glimlach.
'I think Louis think different about that.' mompelde ik.
'What did you say?' vroeg Harry.
'Nothing.' zei en ik glimlachte geschrokt naar hem.
Hij glimlachte terug.
Ik keek naar Louis, en hij keek terug naar mij, hij leek het niet fijn te vinden om mij te zien. Zuchtend liep ik op hem af. Verbaasd keek hij naar me. Eleanor stond naast hem zag ik.
'Happy Birthday' zei ik, zo vrolijk mogelijk.
'I don't have any presents because I don't know about all of this so, I'm sorry.' zei ik.
'Doens't matter.' zei Louis kortaf en hij schonk een glimlach.
Ik draaide me om en wou weer weg lopen, maar June stond ineens voor mijn neus.
'Hee.' zei ik, opgelucht dat ik tegen iemand Nederlands kon praten.
'Ik dacht dat je..' ze onderbrak me.
'Ik was ook boos op je, maar het is kerst. De dag van vrede.' zei ze.
Ik glimlachte.
'Het is kerstavond.' verbeterde ik haar.
'Zeg ik kan ook weer tegen je gaan schreeuwen.' zei ze lachend, zodat ik wist dat ze het als een grapje bedoelde.
'Owh June, het spijt me zo. Ik ben blij dat je er bent.' zei ik en ik gaf haar een knuffel.
'Ik ook.' zei ze.
'Dus jullie zijn niet meer boos op me?' vroeg ik.
'Ik niet meer, en..' June werd onderbroken.
'Ik ook niet meer.' Ik draaide me om en zag Emma naar haar glimlachen.
'Zij is nooit boos op je geweest.' lachte June.
'Ik zou alleen nog wel met Kyle gaan praten.' zei Emma met een bezorgd gezicht.
'Ja, die doet de laatste tijd heel raar.' zei June.
'Vind je het gek.' zuchtte ik.
'Ja.' zeiden Emma en June tergelijk.
'Ik praat wel met hem.' zei ik met een glimlach en ik liep op Kyle af. Die op de bank zat met een van zijn vrienden. Er waren veel mensen die ik niet kende, het was dan ook een kleine party voor Louis.
'Kan ik even met je praten?' vroeg ik aan hem. Hij keek me boos aan.
'Alsjeblieft?' vroeg ik.
Zuchtend liep hij met me mee.
'Wat is er?' vroeg hij geirriteerd.
'Ik wil het uitgepraat hebben.' zei ik en ik sloeg mijn armen over elkaar.
'Wat is er met je? Wat zit je dwars?' vroeg ik.
'Wat me dwars zit? Ik weet het niet hoor, misschien het feit dat je zwanger bent?' vroeg hij.
'Waarom zit je dat dwars?' vroeg ik.
'Omdat, Hailey, ik smoor en smoor verlieft op je ben. En ik nu zeker weet dat ik je toch nooit krijg.' zei hij.
'Is dat het?' vroeg ik.
'Ja eigenlijk wel.' gaf hij toe.
'Kyley. Ik heb niks, met niemand.' zei ik lachend en ik wreef door zijn haren.
'Maar...' zei hij.
'Het is een beetje ingewikkeld, zoals ik al uitgelegd had.' zei ik.
Ik had hem alles verteld, behalve dat Louis de vader was. Helaas voor hem.
'Ja, ik begrijp het.' zuchtte hij.
'Ik was ook wel een beetje egoïstisch, ik hoor er gewoon voor jou te zijn. Ongeacht mijn gevoelens.' zei hij met een glimlach.
'Het spijt me dat ik je zoende Kyle, dat was echt niet mijn bedoeling. Daardoor maakte ik je alleen maar meer in de war.' zei ik.
'Maakt niet uit, eigenlijk ben ik wel blij dat je me het licht heb laten zien.' zei hij lachend.
Hij gaf me snel een knuffel.
'Kun je me misschien wel zeggen wie de vader is?' vroeg hij.
Ik keek hem verbaasd aan.
'Em... Uh, dat weet ik niet.' stotterde ik.
Kyle begon te lachen.
'En je denkt dat ik dat geloof? Hailey, jij bent nog nooit dronken geweest! En ik begin het gevoel te krijgen dat je dat ook nooit word.' lachte hij.
Ik zuchtte.
'Word niet boos oke?' vroeg ik.
'Ken ik hem?' vroeg hij met grote ogen.
'Niet precies, maar je zal wel ooit van hem gehoord hebben.' zuchtte ik.
'Ooit van hem gehoord hebben. Is hij beroemd ofzo?' lachte hij.
Ik keek hem serieus aan, waardoor zijn lach verdween.
'Is hij beroemd?' vroeg hij, nu serieus.
'Het is Louis.' zuchtte ik, half mompelend, zodat als er iemand mee zou luisteren dat hij het niet hoorde.
'WAT?' vroeg Kyle hardop, zo luid, misschien verstonden ze het binnen nog.
'Shut up!' siste ik.
'Nee echt niet! Dit is een grapje zeker? Maar, Hij...' hij stopte zijn zin en staarde een tijdje voor zich uit.
'Kyle?' vroeg ik.
Zijn gezicht stond nu op onweer, hij had net zoveel woede in zijn gezicht als toen hij mij aankeek.
'Kyle?' vroeg ik nu waarschuwend.
'Wie denkt hij wel niet wie hij is?' vroeg hij boos, eigenlijk tegen zichzelf en hij liep op het huis af.
'Dat dacht ik toch echt niet!' waarschuwde ik hem en ik pakte hem bij zijn arm vast.
'Hij! Hij!' kon hij alleen maar uitkramen.
'Word even rustig!' zei ik tegen hem terwijl ik ook zijn andere hand pakte.
'Hij heeft je godverdomme gebruikt Hailey! Dat laat je toch niet zomaar toe?' vroeg hij boos.
'Kyle! Luister, dit is mijn probleem, niet de jouwe.' ik keek hem streng aan.
Hij keek me een tijdje boos aan.
'Zorg ervoor dat hij bij me weg blijft vanavond!' zei hij boos en hij liep weg.

Reacties: