FanFic.nl

De Grijze Jager Fanfic

Chap. 1

Chapter one.


“Waar gaan we heen?”� vroeg Jagers-leering Will toen hij op zijn paardje Trek steeg. Nog geen vijf minuten geleden was hij uit zijn bed gehaald door zijn meester en moest hij zich reisklaar maken. Zijn meester, Halt steeg met een tas en zijn wapens op zijn prachtige paardje Abelard. Halt zuchtte even toen hij Will slaperig in zijn blauwe ogen zag wrijven. “Ik ga je afleveren bij een andere Jager, zodat je ook van anderen leert, ikzelf ga met Gilan op pad. Na een week kom ik terug en dan krijg jij met hun twee een missie. Tot die tijd zal je bij haar verblijven.”� zei hij. Halt zag lichtte teleurstelling in Will’s ogen. Halt beseft dat hij zich minder voelde omdat de oude Jager met een andere volwassen jager op pad ging en hij, hoe hij dacht dat Will het zou noemen, een babysitter nodig had. “Will, het is omdat zij je dingen gaat leren die haar specialiteit zijn”�. Gelijk zag de oude Jager blijdschap en verbazing in de jongen zijn ogen. Will deed zijn mond open om wat te zeggen maar Halt was hem voor. “Het is een dame ja, maar wees gerust je zal geen thee drinken of iets naaien, je zal leren vechten met blote handen en leren liegen, want daar…”� Halt stopte zijn zin grinnikend. Gister had Will namelijk geprobeerd een van zijn kleine blunders goed te praten, maar daar was de jager niet ingetrapt.
“Maar Jagers moeten toch eerlijk zijn?”� vroeg Will verbaasd en volgde Halt's voorbeeld door zijn paard aan te sporen zodat ze de duisternis inreden.
“Tegen over elkaar en goede mensen, als je tegenover je vijanden staat en opeens heel bang en klein lijkt, nemen ze de tijd om van je angst te genieten, meestal voegt zij dan de genadeklap uit. Ik waarschuw je, ze zal het ook op jou uitproberen.”� Glimlachte Halt. Will knikte. “Is…eh…er nog iets wat ik moet weten Halt?”� vroeg hij voor de zekerheid. Halt knikte. “Begin niet over Gilan”�. Nu was Will pas echt verbaasd, Gilan, zijn vriend en mede-jager, hoe kon je hem nou niet mogen?.
Weer zuchtte Halt. “Ze hebben ruzie…meer hoef je niet te weten, maar als je nieuwsgierig bent zoals gewoonlijk en je goed gedraagt vertelt ze het wel”�
Weer knikte Wil. Ze reden voor tien minuten totdat Halt het stopteken gaf. Direct stopte de paarden. Halt fluisterde “Vanaf hier zullen we synchroon lopen, we gaan haar verassen”� Will knikte en liep tegelijk met zijn meester. Na twee minuten zagen ze in de verte een klein huisje. Halt knikte naar Will als teken dat ze hun bestemming bereikt hadden. Ze reden dichterbij maar Will viel op dat het huis verlaten was. De deuren waren op slot, er brandde geen licht en er scheen een zilverachtig licht in het huis van de maan. Verbaasd keek Will op. Hij zag dat Halt zijn oren spitste en de omgeving scande. Opeens klonk er geritsel in een grote eik recht van het pad. Halt reed ernaar toe en keek rond. Uit het niks viel een gestalte uit een boom links en belande achter op bij Will. Will gaf een kreet van schrik en gleed zijn paard af. Een vrolijk gelach weergalmde door het bos. “Sorry kleintje, schrok je?”� vroeg de gestalte opgewekt en sprong van Trek af. Will keek recht in twee grijze ogen die treurig maar ook lichtelijk vrolijk stonden. De gestalte was bijna onzichtbaar door de jagersmantel die ze droeg. “Bedankt voor het meespelen Halt”�
Halt knikte en glimlachte. “W..Wat Halt?”� vroeg Will. “Ik wist dat ze ons op zou wachten, er hing een lichte zwavelgeur dus de kaarsen waren net uitgemaakt. Haar kennende zou ze de linkerkant van de weg zijn, daar staat het meeste schaduw. En ik zag een klein nootje vliegen dat het geritsel veroorzaakte”� zei hij kalm. De gestalte bond zorgvuldig de twee paarden vast naast die klaarblijkelijk van haar was en gaf ze te eten. “Welkom”� zei ze kalm en liep haar huis in waar ze de kaarsen weer aanstak. Will keek verbaasd rond. Het was duidelijk een tweepersoonshuis. Maar toen dacht hij aan wat Halt gezegd had. “Ik ben Elena , ik had nog tegen Halt gezegd dat hij overdag moest komen…”� zei Elena vermoeid. Will keek naar haar. Zo’n mooie vrouw had hij in tijden niet gezien gezien. Haar zwarte haar dat tot haar schouders reikte, haar parelwitte huid en haar staalgrijze ogen waren een prachtig geheel. Ze was mooi dun, had niet al te brede heupen en een grote voorgevel.
Halt glimlachte. “Ik moet verder, ik vertrouw je met hem. Asjeblieft plaag hem niet teveel…”� klonk het kalm. “Nee want dat is hij niet gewend van jou”� antwoordde Elena zwaar sarcastisch. “Weet je Elena, sarcasme word vaak de bru-…”�
“Ik heb die preek al vaak genoeg gehad Halt, wanneer komt die…”� ze stopte abrupt haar zin en Halt glimlachte vriendelijk, wetend dat ze haar best deed om scheldwoorden te behouden. Elena liep zwijgend snel naar de keuken en kwam teruglopen met een grote zilveren thermoskan. “Je bent vast je koffie weer vergeten”�.
Halt knikte. Elena gaf hem de kan en glimlachte. “Succes Halt, ik zie je over 7 dagen”�. Halt knikte, groette Will en liep kalm naar zijn paard. Even zuchtte hij, het was moeilijk, die strijd tussen zijn twee ex-leerlingen. Hij stopte de kan in zijn tas en voelde een stukje papier snijden. Snel pakte hij het uit zijn zak en liep met grote passen het kleine huisje weer in. “Bijna vergeten, ik heb een brief voor je omdat je adres geheim is. Het gaat over je nieuwe missie, het is beter als je hem morgen leest”� Hij overhandigde haar de brief en liep rustig weer weg. Hij steeg op zijn paard en reed de ochtendgloren tegemoet.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.