FanFic.nl

Hunger Games Fanfic

1.

Gale stond in het verboden woud van district twaalf. De bomen gaven hem de schaduw waarin hij zich ongezien kom verstoppen. De zon scheen fel en hij veegde voorzichtig het zweet van zijn voorhoofd. Zijn schoenen had hij uitgedaan om zo stil mogelijk over de bladeren en takken te kunnen lopen. Hij leunde tegen de boom, tilde zijn linker voet op en klopte restjes modder, takken en bladeren van zijn voet. Hij slaakte ene zachte zucht. Alle dieren hadden zich verstopt, of waren er gewoon niet. Hij zat nu al vier uur in het bos, maar hij wist dat hij eten voor zijn familie moest halen. Hij schrok op toen nog geen twee meter van hem een eend waggelde, en die geen acht sloeg op zijn aanwezigheid. Net toen hij een mes uit de schede aan zijn riem trok, lande er een pijl, recht door het hoofd van de eend. De een viel om, al dood voor hij de grond raakte en Gale keek snel naar waar de pijl vandaan was gekomen. Een gestalte stapte uit de schaduw van een boom achter hem. Hij keek goed en herkende haar. Ze zat in zijn klas, zweeg altijd en had een lege blik in haar ogen. Haar donkerode haar zat in een strakke staart naar achter, met twee lokken aan de weerszijdes van haar hoofd en een strak geknipte pony. Haar kleren waren simpel, een strak hemd met draden die als een korset gespannen waren, een effen leren broek tot haar knieën ze liep op blote voeten. In haar hand had ze een simpele jachtboog stevig vast. Toen hij beter keek zag hij dat de pees gespannen was, en er een pijl, gemikt op zijn hoofd klaarlag. Hij stapte snel de schaduw uit. “Doe dat maar niet”� zei Gale rustig, met op zijn mondhoeken een klein teken van een lach. Snel schoof ze de pijl weer in haar koker en hing de boog op haar rug. Zwijgend liep ze naar de eens en bestudeerde hem. Gale dacht na, wat was haar naam ookal weer…
Hij keek toe hoe ze rustig in kleermaker zit ging zitten en de eend met een touw aan haar riemgesp bond. “Waarom verstoppen alle dieren zich vandaag. Het is alsof ze aanvoelen wat er vanmiddag gaat gebeuren.”� Zei ze kalm. Dit was de eerste keer dat hij haar stem hoorde, en die was verbazingwekkend zacht. Hij stapte op haar af. “Zou ik de helft van de eend mogen?”� vroeg hij snel en zocht of hij ergens nog wat munten had. Ze knikte en gaf hem de eend. “Neem maar helemaal, ik heb niemand te onderhouden.”�
Hij keek op. Was ze dan van een middenstand familie? Nee, dat kon niet, vond hij, ze droeg daarvoor te versleten kleren. Alsof ze zijn gedachtes aan voelde antwoordde ze zijn omuitgesproken vraag. “Ik woon alleen, ik heb thuis nog een half hert liggen, en ik heb vandaag een wilde hond geschoten. Sluwe Sae geeft daar veel voor, zeker voor haar lekkere hondenstoofpot.”�
Nu was Gale echt verbijsterd. Het meisje voor hem kende De As en jaagde, toch had hij haar nooit gezien. Hij knikte. “Dankje, ik controleermijn strikken nog, als ik wat vind krijg je wat terug, beloofd”�
Maar het meisje schudde haar hoofd. “Jij hebt genoeg mensen te onderhouden, ik red mezelf.”� Nog voor ze uitgesproken was, was ze al naar het hek gerend, waar ze soepel onder het gat door schoof en doorrende, de heide af.

Na een halfuur kwam Gale bij de As, de zwarte markt van district 12, aan. Uit zijn strikken had hij twee eekhorens en een konijn weten te vissen. Met zijn buit over zijn schouder geslagen liep hij naar binnen.
“Moet je jezelf niet klaarmaken voor de uitverkiezing?”� vroeg Sluwe Sae naast hem met een glimlach. Hij zag medeleven in haar ogen en Gale zuchtte.
“Vast niet”�. Ze knikte en gaf hem een kom, wat haar beroemde hondenstoofpot bevatte. “Hoeveel?”� vroeg hij en greep gelijk naar zijn broekzak, maar Sluwe Sae schudde haar hoofd. “Vandaag gratis, ik heb net drie wilde honden gekocht.”� Gale glimlachte en knikte. Hij liep langs de koopmannen en vrouwen om zijn buit te verkopen. Hij keek rond en deed zijn shirt over zijn neus. Het stonk naar dode dieren ,rook,zweet en vet.
In de hoek waar een houten bank stond zag hij het meisje weer, ze zat rustig rokend wat van haar stoofpot te eten. Met zijn schaal liep hij naar haar toe.
“Leuk jou hier weer te zien, hoe kan het dat ik je nu pas zie, net zoals in het bos?”�vroeg Gale. Ze haalde haar schouders op en at kalm verder.
“Moet je jezelf niet op gaan doffen voor de uitverkiezing?”� vroeg hij, en merkte dat het er ongelofelijk bot uitkwam. Hij verwachtte een boze reactie, of dat ze misschien lichtelijk gekwetst zou zijn. Maar ze liep weg, met een kalme uitdrukking op haar gezicht.

Reacties: