WebAddiction

Hoofdcategorieën

[complete lijst]

Nu on-line: (0)

[complete lijst]

Home » One Direction » WebAddiction » Try Or You'll Never Know ~ Thirty Eight

WebAddiction

Geschreven door:

ZoeyRedbird

Onderdeel van:

WebAddiction

Laatst bijgewerkt:

12 feb 2013 - 15:06

Aantal woorden:

526

Aantal reacties:

Aantal keer gelezen:

219

Try Or You'll Never Know ~ Thirty Eight

elke reactie is een high five voor Zoey en Ruby!! niemand?? echt waar mensen??? geen reacties??? oke. nou ja, dan ga maar lezen... :D ... ps binnenkort word het eerste tipje van de sluier opgelicht over het Ruby mysterie (waarom Ruby nou niet bij Ellen zit enzo. dat is het Ruby mysterie. vind ik)

‘Wie is dat?’vroeg nummer Vier.
‘Dit? Oh, een vriendin van mijn zusje.’grinnikte Drew.
‘Mag ik haar nummer?’vroeg nummer Vier. Blijkbaar had Ruby dit gehoord want ze begon luidkeels haar telefoonnummer te schreeuwen.
‘Wat is dit?’vroeg Hendrik verbaasd.
‘Ik zal het uitleggen. Dit is een vriendin van mij. Een van mijn beste vriendinnen om eerlijk te zijn. Op het moment is ze u aan het uitschelden omdat u uw team verkeerd behandeld. Kijk, deze jongens voetballen voor hun plezier. Als hun het leuk vinden om eigen goals te maken moeten ze dat lekker doen. Daar hebben ze best een paar straftrainingen voor over. Maar op het moment dat je ze gaat kwetsen ga je te ver. Laten we eerlijk zijn, we willen niet dat ze straks zelfmoord plegen, nee toch?’Ik nam een slokje van mijn cola en keek naar de ouders die stonden te kijken.
‘Dat is mijn dochter!’riep papa trots. De rest van de ouders rolden over de grond van het lachen. Het ziet er vast grappig uit, dat geloof ik direct.
‘Nou, ik heb betere dingen te doen dan het team van mijn broer te helpen, dus ik ga weer typisch puberaal gedrag vertonen zoals giechelen en grinniken en praten over eenhoorns.’Met een enorm gegiechel verliet ik het veld. Overdreven knipoogde ik naar Hendrik en zwaaide naar het team.
‘Pap, mam, kunnen we gaan?’vroeg ik.
‘Ik dacht het toch niet. Ik wil weten wat je zonet hebt veroorzaakt.’glunderde papa.
‘Hij is erg trots op je.’grinnikte mama. Daardoor dacht ik eraan dat ik Ruby nog aan de telefoon had. Ik ging op de tribune zitten en legde de telefoon weer tegen mijn oor aan.
‘Ruby? Ja, enorm bedankt! Zal ik het gezicht van Hendrik eens beschrijven? Oke dan, hier komt het. Hij kijkt alsof hij zonet een groene sneeuwpop heeft zien zwemmen. Terwijl dat er een aliën invasie is. En Donald Duck die een broek droeg. Daar komt het wel op neer om eerlijk te zijn.’ Goede beschrijving, al zeg ik het zelf. Wat zeg ik, perfecte beschrijving! Ik grinnikte en keek naar Hendrik. Die keek een beetje verbaasd terwijl de jongens van het team een beetje om hem heen stonden. Was ik te ver gegaan? Ineens kwamen er een paar ouders naar me toe. Ze zagen dat ik nog met Ruby aan het bellen was, dus ze staken hun duimen op en gaven me een knipoog. Mmm, misschien had ik toch goed gehandeld door Hendrik een soort van uit te schelden. Of eigenlijk, hem uit te laten schelden door mijn vriendinnen. Vriendin. Achtig iets.
‘Anyway Ruby, ik ga ophangen. Ik moet nog naar knappe jongens kijken die straftraining hebben. Oke, dat is gewoon echt ongemakkelijk om te horen, het gaat om mijn broer oke! Dit was de grens Ruby, ik ga ophangen. En dan niet alleen omdat mijn beltegoed anders opraakt. Ja Ruby, ik fiks hun telefoonnummers voor je. Doei, hou ook van jou!’Ik hing op en genoot van de verdere verloop van de training. Voor het eerst was Hendrik gestopt met schreeuwen. In gedachte gaf ik mezelf een klopje op mijn schouder. Dit had ik toch maar mooi voor elkaar gekregen.