FanFic.nl

Hunger Games Fanfic

HG 3

Je kijkt nu eigenlijk vanuit Luna haar hoofd :3

Na twee dagen in een trein doorgebracht waren Gale en Luna aangekomen bij het Capitool. De afgelopen dagen had ze geweigerd te praten. Haymitch irriteerde zich er zo aan dat ze hem geen antwoord gaf dat hij zelfs een fles van zijn drank gebroken had. Gale had geleerd wat Avox waren. Mensen die volgens het Capitool misdaden hadden begaan en hun tongen werden eruit gesneden. Slaven, had Gale gebromd. Luna was haar kamer ingevlucht zo snel ze de Avox zag.
Zo snel ze aankwamen in het Capitool mochten ze zich in wat gemakkelijkers hijsen, en dan snel naar de eerste verdieping van het reusachtige gebouw, om kennis te maken met alle tributen.
Snel kamde Luna haar donkerrode haar en bond er een laaghangende staart in. Ze rommelde wat in een klein tasje, waar ze even wat kleren voor de komende dagen in mee hadden mogen nemen. Ze trok er een zwarte bandana uit en bond hem om haar hoofd. Ze zag dat er kleine scharnieren aan de zijkanten van de spiegel zaten en grijnsde even. Met veel geweld kreeg ze na tien minuten het kastje open, en haalde daar de meeste gestoorde kleuren make-up uit.
Gifgroene eyeliner, wel zes kleuren lipstick, meerde potjes oogschaduw en tot haar grootste verbazing 3 flesjes foundation in de primaire kleuren.
Ze zette alles maar terug en besloot maar niks op te doen, ze wou een niet nog ergere freak zijn. Nog snel wierp ze een blik op zichzelf en liep toen kalm naar Effie en Haymitch.
‘Ben je eindelijk klaar?’ bromde Haymitch. Luna wist dat ze een niet al te goede indruk op hem had gemaakt, aangezien hij steeds dacht dat ze hem negeerde. Onverschillig haalde ze haar schouders op. Aan de mening van een zuiplap heb je toch niks. Achter haar verscheen Gale en hij legde zijn hand op haar heup. ‘Haymitch zeikt teveel…’
Verder kwam hij niet want ze had zijn hand al gepakt en drukte met een eng kalme uitdrukking op haar mooie gezicht zijn hand ruw naar achter. Luna drukte zo ver dat zijn spieren bijna knapte en Gale rood van woede werd. Luna voelde een harde klap in haar maag en de pijn verspreidde zich tot aan haar vinger toppen. Net toen ze uit haar achterzak een mes wou pakken stond Haymitch al tussen hun.
‘Effie, valt het je niet op dat ze bijna van dezelfde leeftijd zijn, en als ze elkaar niet aanvallen, ze een best leuk koppen zouden zijn?’
Effie grinnikte en zei met een overdreven Capitool-accent: ‘Jonge liefde zonder gevecht bestaat niet’
“NOOIT!”� riepen Gale en Luna tegelijk. Niet eens omdat ze zich niet door elkaar aangetrokken voelde, want er was heus wel wat spanning. Maar beide wisten ze dat een van hun maar zou overleven en de kans niet waagde. Haymitch schudde zijn hoofd en liep voorop.


Iedere tribuut zat aan een grote, ronde tafel in de woonkamer op de eerste verdieping van het reusachtige haar waar ze verbleven. De trainers werden terug gebracht naar hun vertrekken en alleen 24 jongeren zaten er.
Iedere tribuut was ergens neergezet, niemand zat naast iemand van zijn eigen District. Luna keek naast haar, ze wist hun namen zelfs. Links de achttienjarige Cato uit District 2, rechts de twaalfjarige Rue, maar haar District kon ze zich niet herinneren. Recht tegenover haar zat Gale, die wat ze opmerkte wat naar haar staarde. Hij was knap en behendig en bovenal vindingrijk. Hij was haar grootste tegenstander, al had hij het zelf nog niet door.
‘Zullen we anders onszelf voorstellen, ik bedoel, zo krijgen we een beter beeld van elkaar, dan alleen een naam en leeftijd.’ Opperde een meisje met blond haar en een wat arrogante blik, die Luna met een shock herkende. Even staarde Clove haar aan maar wende toen snel haar blik af.
Luna zuchtte en keek de kring rond. Ze kende drie mensen persoonlijk, de rest alleen toen ze uitverkozen werden. Cato, Clove en Gale.
Op haar linkerbeen voelde ze een warme hand die iets op haar been legde.
Met een wantrouwende blik keek ze wat het was. Een stukje papier. Even spiedde Luna om zich heen om te kijken of iemand haar zag, maar iedereen was druk bezig met zijn tribuut maat te praten, nieuwe mensen ontmoeten of alvast wat pacts sluiten. Ze draaide hem om en las:
‘Na deze onzin, mijn kamer. Ik heb je te lang niet gesproken.
Cato’
Met een opgetrokken wenkbrauw keek ze naar links, naar de gespierde jongen van 18. Hij knipoogde en schreeuwde toen over heel de tafel:
“STILTE!”�
Op slag was het stil en al de aandacht was op hem gericht.
‘We onszelf nu voorstellen, zo weten we wie iedereen is, en vertel wat bijzonders mocht je dat nodig vinden.’
Gale wierp een blik vol wantrouwen naar Cato en keek toen naar Luna, die zijn blik deelde.
“Ik begin!’ riep Rue naast haar. ‘Ik ben Rue, ik ben twaalf en bij ons district heb je vogels die je nazingen, zo geven wij de werkdagen aan’
Luna glimlachte. Wat een leuk meisje vond ze dat, ze was schattig maar had toch een vastberaden blik.
Weer voelde ze die hand, alleen dit keer niet op haar knie maar haar bovenbeen. Ze wierp een geïrriteerde blik naar Cato maar die grijnsde alleen wat. Rue keek opzij, naar Luna. ‘Nu jij?’ vroeg ze met ene ongelofelijke onschuld in haar stem. Luna slikte. Praten, haar enige zwakte. Ze sloot haar ogen. Acteer, zei ze tegen zichzelf. Ze opende haar ogen met ene grote glimlach.
‘Ik ben Luna McLlyoid, uit district 12. Vroeger kwam ik uit District twee, maar ik ben verhuisd. Ik hou van schilderen en werk soms in een kroegje, om extra geld te verdienen. Ook is mijn beste wapen een speer, ik kan tot zeventig meter vergooien met een gewone speer.”� Zei ze snel. Het viel haar op hoe ze zag aan hun gezichten dat ze haar geloofde, en het over de speer in hun geheugen hielden. Ze zag dat alleen Gale haar niet geloofde.
Maarja, hij was haar in het bos tegengekomen. De aandacht ging verder naar de rest . Hoe ze haar best ook deed om wakker te blijven om alles op te pikken, viel ze toch in slaap.

Reacties: