FanFic.nl

Hunger Games Fanfic

HG 4

Luna werd wakker toen twee gespierde armen haar van haar stoel afduwde.
Gelijk sprong ze woedend overeind en zocht degene die het veroorzaakt had. Grommend keek ze naar Cato, want alle andere tributen waren al weg.
‘Goedemiddag, schoonheid.’ Lachte hij hard. Luna wierp hem een woedende blik toe en trok haar top wat rechter.
‘Je bent een klootzak, misschien is het nu niet meer zo moeilijk, mentaal dan, om je te vermoorden.’ Zei ze met een grijns van oor tot oor. Cato liep hoofdschuddend naar haar toe en sloeg een arm om haar schouders.
‘Speren? Serieus?’vroeg Cato sarcastisch terwijl hij op de grote tafel ging zitten. Luna liet een lachje horen, maar besefte wel dat hij niet snel voor de gek werd gehouden dus knikte ze. ‘Ja! Ik train er vaak mee en ze zijn erg handig als je een groot doelwit moet raken!’
Cato grijnsde. ‘Laat maar zien bij het trainen hè.’
Luna knikte, maar slikte ook even. Jammer dat hij niet zo snel in leugens trapt als de rest.
Langzaam liepen ze naar de tweede etage, waar Clove en Cato hun kamers hadden. ‘Waar is je Trainer?’ vroeg Luna toen ze om zich heen keek.
Cato haalde zijn schouders op. Samen liepen ze naar een kamer, een van de drie.
Op het bed lagen verschillende kledingstukken, her en der lagen lege zakjes waar vermoedelijk eten in gezeten had en dat was het. Want meer bezittingen hadden de tributen niet.
Hij liet zich luidruchtig op zijn bed vallen en trok Luna mee, die op zijn borst belanden.
‘Je bestaat echt uit een en al spier hè?’ vroeg Luna lachend.
Cato knikte lachend en streelde langs haar hals.
‘Ik wil een pact met je sluiten.’ Zei Luna en keek hem aan. ‘Wij werken samen, Clove, Gale, jij en ik. Als er zes over zijn en minimaal twee van ons leven nog, dan sluit het pact. Ben je het daarmee eens? Dan zeg jij het Clove en ik Gale.’
Hij keek haar aan. ‘Wat schuift het mij?’ zei hij met een zweem van een glimlacht op zijn lippen.
Natuurlijk, dacht Luna. Cato moet en zal er iets voor hebben. Verwend kutkind. Ze schudde haar hoofd.
Cato integendeel gaf niet toe. Hij plaatste zijn knieën aan weerkante van haar dijen en drukte zijn lippen op de hare. Instinctief duwde ze Cato hard van zich af, alleen zo hard dat hij van het bed afviel. Ze probeerden zo veel mogelijk de steekvlam in haar buik te negeren.
‘IK GA NIET JOUW HOER SPELEN!’ schreeuwde ze woedend naar hem.
Cato keek haar hoofdschudden aan. ‘JE ZIET ECHT NIKS HÈ? JE BENT BLIND! JE HAD ME VERLATEN!’
Riep hij ook kwaad, omdat hij van het bed afgevallen was en wreef over zijn pijnlijke slaap. Hoe kon ze nou niet begrijpen hoe hij dacht? Vroeg hij zich af, woedend op haar. Cato merkte hoe hij zijn woede van al die jaren eruit geschreeuwd had, dat zij weggegaan was uit het district.
Luna stond woedend op en liep linea recta naar het penthouse.

Haymitch zat met Gale aan de eettafel en zo te zien waren ze druk bezig plannen te maken. Ze ging rustig op de derde stoel zitten.
‘En jij komt waar vandaan?’ vroeg Haymitch, maar vandaag ontbrak tot haar verbazing de geur van alcohol.
‘Ze was verdwaald, maar ik dacht dat ze gewoon wat zocht.’ Zei Gale snel, wat hem een knipoog van Luna opleverde.
Hij lachte wat schaapachtig, alsof hij niet wist wat te doen. Effie kwam aanlopen in een geelgroen pakje met de meest rare uitsteeksels, ruches en draadjes. Haar nagels waren, dacht Luna, wel tien fucking centimeter lang en haar haar was weer getoupeerd. Ze voelde twee lippen bijna tegen haar oor en hoorde een stem zacht fluisteren; ‘Pruik of niet?’.
Moeite met haar lach in te houden staarde Luna Gale aan.
‘Lieve tributen, vandaag zullen jullie een grote schoonmaak beurt krijgen, en klaargemaakt worden voor de Parade. Jullie twee, gaan zo goed mogelijk je best doen om het te laten lijken of er iets opbloeit tussen jullie.’ Zei Haymitch, met zijn gebruikelijke vlaag van sarcasme. Luna keek hem aan, haar lippen tintelde nog steeds van de plek waar Cato haar aangeraakt had, en vroeg zich af of ze dezelfde steekvlam zou voelen bij Gale als bij Cato.
Luna pakte Gale vast bij de voorpand van zijn shirt en drukte haar lippen op de zijne. Ze smaakte naar alles waar ze van hield; Mint, Chocola, roomboter en suiker. Weer die vlam. Rustig stopte ze en keek Haymitch aan, met een wenkbrauw opgetrokken. ‘Juist, zoals dat.’ Beaamde hij, blij dat ze tenminste nog iets doorhad.
‘Kom we gaan ons laten martelen door die mensen.!’ Riep Gale met en verschrikkelijk neppe lach. Luna zuchtte. Jongens zijn sexy.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.