FanFic.nl

Hunger Games Fanfic

HG 6

“Dat was goed, het had beter gekund, maar het kan ermee door.” Mompelde Haymitch toen zijn twee tributen terug kwamen van de parade.
Effie kirde vrolijk over hun kleren maar beide schenen geen interesse te tonen, of beter gezegd: ze negeerde haar volkomen. Gale keek zijn coach aan.
“Wat moeten we straks doen?”
De zuiplap keek hem aan. “Jullie? Jullie gaan trainen met de andere tributen, daarna over twee dagen gaan jullie het doen voor punten. Daar draait alles om dus hopelijk weten jullie boven het gemiddelde te komen. Daarna jullie interview met Cesear Flickerman, ik hoop dat jullie het niet verpesten want ik hoop dat eindelijk is een tribuut het langer dan een dag uithoud.”
Luna keek de man ongeïnteresseerd aan. Wat een zeikwijf kon het zijn zeg.
Ze zuchtte even en streek door haar glanzend rode haar. Haymitch keek haar scherp aan. “En? Wanneer trek jij je bek is een keer open?” vroeg hij.
Ze wist dat hij haar nu uitdaagde, dus haalde arrogant haar schouders op.
Hij gromde wat en dronk wat honingkleurige vloeistof uit een rijkversierd kristallen glas. Effie ging naast hem zitten en begon druk te overleggen met haar hoge piepstem. Luna keek rond, naar een plek waar ze zou kunnen ontsnappen. Het enige wat ze zag waren twee Avox.
Even keek ze goed en liep snel dichterbij. Een man, met donkerrood haar en blauwe ogen stond netjes en naast hem stond een vrouw met lang golvend blond haar en door alle pijn in haar ogen kon je zelfs nog een beetje hoop ziet schitteren. Ze kuchte even.
“Zouden jullie straks naar mijn kamer willen komen, jullie moeten me helpen met de douche en andere dingen.” Zei ze kortaf en liep naar haar kamer, met de twee Avox op haar hielen. Gale keek haar na en hoorde nog net Haymitch zeggen: “Oh, en tegen hen praat ze wel?!”

Gale besloot na een kwartier te gaan kijken. De Avox waren nog steeds niet terug en van Luna ontbrak ieder spoor. Haar deur stond op en kier en voorzichtig sloop hij naar binnen. Hij was niet gezien, maar zag Luna in kleermakerszit zitten tegenover de twee Avox die op het voeteneind van haar bed zaten.
“Ik wist wel dat ik jullie tegen zou komen, ik was van plan alles te doorzoeken. Er is een jongen die net zoals jullie dezelfde ideeën heeft over het Capitool. Maar, zal ik hem vertelen over wat er dan gebeurd? Niet dat hij nog lang zal leven want hij zit met mij in de Spelen. En ik kwam Cato tegen! Hij is echt niks veranderd. Maar, ik zal alles op alles zetten jullie hier weg te krijgen, dat beloof ik! Het is jullie al eerder gelukt en het zal weer lukken!” riep Lena naar de zwijgende mensen voor zich. Gale keek wat beter en zag dat beide tranen in hun ogen hadden, evenals Luna. Hij kreunde zacht en dacht dat hij gek werdt. Het meisje dat nooit praatte, had nu opeens een waterval aan woorden. Dit kon niet!
“Pap, Mam, ik heb jullie gemist.” zei Luna en gaf ze een knuffel. Gale sloot zijn ogen en probeerde alles op een rijtje te zetten.
Ze kwam niet uit District 12, dat wist hij want ze leek op niemand eruit. Kennelijk waren de twee Avox haar ouders en kende ze de tributen uit 2 al.
Gale zuchtte, hij miste puzzelstukjes. Nu hij dit alles gehoord had vond hij het beter maar te vragen.
Hij stapte uit de schaduw en ging naast haar op de koude grond zitten.
“Luna?” zei hij en keek haar vragend aan. Ze sloeg een kreetje van schrik en keek snel naar de Avox. “Rustig Luna…Ik heb het gehoord. Kan ik je helpen?” vroeg hij met ene warme glimlach, terwijl er help de vijand nou niet! door zijn hoofd schoot. Dat negeerde hij gewoon.
Ze schudde haar hoofd snel met haar stijl rode haar als vlammen rond haar hoofd dansend. Hij keek naar de twee Avox en zag dat ze glimlachte. Ze stonden op, en de man klopte even op haar haar als gebaard dat alles oké was. Ze knikte en gaf beiden een knuffel.
“Sterke mam en pap, want jullie zullen je dochter verliezen.”

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.