FanFic.nl

Still the one

2

"Waar ga jij heen?" vroeg ik toen ik thuis kwam. Ik zette de halfvolle boodschappentas op het aanrecht en keek naar een gehaaste Max. "Ik moet wat regelen, ga er maar niet vanuit dat ik vanavond mee eet," zei hij terwijl hij een kus op mijn voorhoofd drukte voor hij wegrende naar buiten. Dat was dus ook opgelost, gelukkig, ik hoefde hem nu niks te vertellen. Ik keek op de klok en zag dat het nog maar elf uur was. Ik pakte een aspirine en deed die in een glas water, ik staarde naar de witte oplossing en roerde het even voor ik het in één keer achterover gooide. Ik moest mijn best doen om niet te kotsen door de vieze smaak maar na vijf minuten voelde ik de hoofdpijn al verminderen. Ik liep weer naar bed toe en liet me erin vallen, trok de dekens over me heen en deed mijn ogen dicht. Voordat ik het wist was ik in slaap gevallen.

Toen ik weer wakker werd keek ik op de klok, half drie. Ik zuchtte en draaide me nog even om maar kon niet in slaap vallen. Mijn gedachten dwaalden af naar Harry had me vol minachting en afgrijzen aangekeken. Ik had totaal geen zin om hem vanavond weer onder ogen te komen. Waarschijnlijk liepen er duizenden meisjes rond die een moord zouden doen om in mijn plaats daarheen te gaan, maar ik had er echt geen behoefte aan. Ik had de afgelopen jaren ook een steeds groter hekel aan hem gekregen. Hij was weggegaan, had me in de steek gelaten. Hij had nooit meer wat van zich laten horen, ondanks dat we ruzie hadden, hij was altijd één van mijn beste vrienden geweest. Ik hoopte dat ik hem na vanavond nooit meer in het echt zag. Hij had me laten vallen als een baksteen en ik had geen behoefte aan contact met hem.
Er kwamen herinneringen boven drijven van vroeger terwijl ik in bed lag, opgerold in de dikke dekens. Ondanks dat het zomer was had ik het koud, ik had het altijd koud. Toen ik uit bed wilde rollen zag ik dat het alweer half vier was. Zes uur had ik afgesproken om bij Anne te zijn dus ik besloot me maar eens klaar te gaan maken, aangezien ik mijn haar wilde wassen en het super lang duurde voor het eindelijk droog gefohned was.
Toen ik uit de douche kwam voelde ik me al stukken beter dan toen ik vanochtend wakker werd. Toen ik mijn haar ook eindelijk droog had liep ik naar de kast. Ik pakte mijn zwarte lange broek en deed een blouse aan zonder mouwen, mijn meest nette kleren die ik kon vinden. Ik liep weer terug naar de badkamer en deed wat eyeliner en mascara op. Toen ik op de klok keek zag ik dat het vijf uur was. Ik besloot nog even een sigaretje te roken en wat te drinken in het late middag zonnetje voor ik naar Anne en Harry zou lopen. Toen het half zes was liep ik weer naar de badkamer om mijn tanden nog een keer te poetsen, deed ik zwarte, oude ballerinas aan en pakte ik mijn tas. Ik deed de deur achter me dicht en liep naar buiten.
Het was een beetje aan het afkoelen terwijl ik rustig door Holmes Chapel liep. Om me heen liepen stelletjes romantisch een ijsje te eten en kleine kinderen te spelen. Rond vijf voor zes stond ik voor de deur bij Harry. Ik was expres omgelopen zodat ik niet langs mijn ouderlijke huis zou komen. Ik haalde diep adem en belde toen aan. Het duurde even en toen hoorde ik gestommel achter de deur. De deur werd ruw open getrokken en ik zag Harry staan. Ik ademde even diep in. Hij keek me ook even aan, beide zeiden we niks. "Kom binnen," zei Harry na een ongemakkelijke stilte die heel lang leek te duren. Hij had hetzelfde aan als toen ik hem vanochtend tegenkwam. Ik knikte en liep achter hem aan het huis in. Ik keek om me heen, het was allemaal nauwelijks veranderd sinds ik hier voor het laatst was geweest.
"Wil je wat drinken?" Harry onderbrak mijn gedachten en ik knikte braaf.
"Mam is nog even wat ingrediënten halen en Robin en Gemma komen zo ook thuis als het goed is, dus we zijn met z'n tweeën." Robin was Harry's stiefvader en Gemma was zijn zusje. Harry schonk een groot glas ranja voor me in en zette die voor me neer.
"Hoe gaat het met je?" vroeg hij toen hij tegenover me kwam zitten. Ik schrok bijna van zijn vraag. Toen ik hem aankeek zag ik dat hij mijn geschrokken gezichtsuitdrukking in zich opnam. "Ja, wel prima. En met jou? Hoe bevalt je nieuwe leven?" Dat laatste kwam er onaardiger uit dan ik bedoelde, gelukkig had hij het niet door. "Ja, nog steeds wel wennen hoor. Ben je nog steeds met die Max?" vroeg hij zonder verder echt in te gaan op de vraag die ik net stelde. Ik knikte langzaam. Ik zag dat hij zijn wenkbrauwen optrok en zijn glas ranja naar zijn mond bracht. Ik deed hetzelfde. Tijdens de ongemakkelijke stilte die volgde keek ik maar wat om me heen, ik durfde hem niet aan te kijken. Ik voelde zijn blik prikken terwijl ik overal heen keek, behalve zijn kant op. Gelukkig werden we snel afgeleid door het geluid van de voordeur die openging. Ik hoorde Gemma en Robin praten. Ik herkende hun stemmen nog steeds, ik was Gemma nog wel eens tegen gekomen maar we hadden nooit echt gepraat. Ze had de kant van haar broer gekozen en negeerde mij.
"Hé," zei ze verbaasd toen ze binnen kwam en mij zag zitten. Vragend keek ze Harry aan, die 'Mam' mompelde en ik zag haar knikken. "Hoi, Gemma," zei ik en ik stond op om haar en Robin te begroeten. Robin begon enthousiast tegen me te praten terwijl Gemma naast Harry ging zitten, ik hoorde ze mompelen. Niet veel later kwam Anne ook binnen. Ze begroette Harry en Gemma met een kus op hun wangen, mij gaf ze een knuffel en Robin een kus op zijn mond.
"Harry, je hebt wel op het vlees gelet hè?" vroeg ze terwijl ze een paar potjes kruiden uit een tas haalde. Harry knikte en wees naar de pan waaruit geborrel kwam.
"Ik moet nog even snel wat voor school doen," zei Gemma die opsprong en de keuken uitliep. Robin volgde haar. "Ik wil even de samenvattingen van gisteravond zien." Hij doelde hiermee op voetbal. Ik zag dat Harry ook wilde kijken maar iets hield hem tegen. Waarschijnlijk had Anne hem verplicht bij mij te blijven, ook al wilde hij dat niet. "Dat betekend dus dat jullie mij mooi kunnen helpen," zei Anne terwijl ze mij en Harry aan keek. Ik sprong direct op en vroeg wat ik kon doen. Ze gaf me wat aanwijzingen om wat groenten te snijden. Ik deed braaf wat ze me opdroeg. Op een gegeven moment liep ze de keuken uit, en weer was ik alleen met Harry. Hij wist duidelijk ook niet wat hij moest zeggen dus hij besloot maar wat ranja in te schenken voor ons.
"Ben je gelukkig met Max?" vroeg hij toen plotseling, ik schrok op. Door die vraag had ik niet door wat ik deed met mijn handen en opeens voelde ik een koud stuk metaal in mijn duim. "O, mijn, God! Clau kijk uit!" riep Harry terwijl hij opsprong. Ik keek omlaag naar mijn duim en beet op mijn lip. Er kwam bloed uit. Snel liep ik naar het aanrecht toe en hield ik mijn duim onder de kraan terwijl Harry pleisters zocht. "Sorry," mompelde ik, geen idee tegen wie ik het had. Toen Harry de EHBO-koffer had gevonden pakte hij mijn hand onder de kraan vandaan en dipte met een watje op mijn snee. Hij keek heel geconcentreerd terwijl hij de pleister voorzichtig op mijn duim plakte. "Laat het snijden van groente nou maar aan mij over," zei hij met een glimlach terwijl hij het koffertje weer terug zette waar het vandaan kwam. Ik knikte pijnlijk. Ik moest toegeven dat ik zijn glimlach gemist had, en zijn bezorgdheid, hij had altijd een hele belangrijke rol in mijn leven gespeeld.
"Maar vertel, ben je gelukkig?" vroeg hij toen weer. Ik keek hem aan, ik had eigenlijk gehoopt dat hij de vraag alweer vergeten was. Ik dacht even na, was ik gelukkig met Max? Ik haalde mijn schouders op en begon langzaam te praten. "Ik denk het wel, ja. Ik weet het niet, het is niet allemaal ideaal nu, en ook niet altijd geweest. Maar ik denk wel dat ik gelukkig ben met hem, op sommige momenten." Harry keek me vragend aan. Mijn antwoord was ook niet echt duidelijk geweest. Ik wist niet of ik gelukkig was met Max, meestal wel, maar soms ook niet. En ik heb nooit tegen Harry kunnen liegen.

Reacties: