FanFic.nl

She got that one thing <3 Niall horan love story

Chapter 8

Celeste’s P.O.V
Een van de jongens had hem zomaar de kamer uitgesleurd en nu sta ik hier weer helemaal alleen in mijn kleine kamer. Ook al liep het gesprek wat stroef, voornamelijk omdat ik niet praatte en steeds iets vlug op mijn blok moest kladderen, voelde ik me opeens zo alleen… Waarom moet ik nou net verliefd worden op hem? Waarom een beroemde popster die elk moment je hart kan breken en naar een ander meisje kan overstappen, jou brekend alleen latend? Zelfs al presumeer ik dat hij niet zo’n iemand is, kan ik geen waagstuk meer nemen. Ik zal dan weer naar dat gebroken meisje terugvallen. Dat ene meisje dat niet eet, niet praat- wat ik nu al toch niet doe, die zich terugtrekt in dat heimelijke wereld van haar waar al haar dierbaren nog leven, nog bij haar zijn.
De stem van Cindy die mijn kamer komt binnen trappelen waakt me uit mijn diepe gedachten en ik sta vlug op mijn gitaar terugzettend.
‘’Kom, One direction gaat zo optreden, kom!!!’’ Ze grijpt mijn hand en zeult me met haar mee naar de grote zaal waar een grote stellage staat. Verbluft staar ik ernaar afvragend hoe zit dit er ooit erin hebben gekregen. Cindy gaat helemaal voor staan maar ik heb daar geen pressie aan en ga achter in een hoekje tegen de met stenen gebouwde muur staan. zal Niall mij hier signaleren of zal ik vooraan gaan staan? Ik schud mijn hoofd,no way in Hell dat ik vooraan bij die schreeuwende, springende, te hoog suiker gehalten kinderen ga staan. Niet dat ik dat wil alleen om Niall.. Hou op met jezelf voor gek te houden, je wilt het en je vind Niall leuk… Zegt een stemmetje in mijn hoofd die ik zo snel al het gekomen is weer wegwuif.

‘’HIER IS ONE DIRECTIOOOOONN!!’’ Schreeuwt de stem van Joice en ik kijk op, net op tijd om de jongens glimlachend het podium op zien te komen. Mijn ogen glijden meteen naar Niall die naar mij staart. Beschamend kijk ik snel weer weg hopend dat hij niks gemerkt heeft.
En als ik weer durf, kijk ik weer, niet naar Niall, maar naar het podium. Mijn mondhoeken krullen een beetje omhoog als ik het eerste liedje hoor, het is anders, het is leuk. Ik begin te vatten waarom deze boyband zo gegeerd is. De liedjes zijn niet slecht, het lijken mij leuke jongens en wie wil er nou niet naar 5 appetijtelijke jongens kijken die nog eens goed kunnen zingen?
Ik neem vlug een blik naar Niall die glimlachend naar mij staart en ik voel mijn wangen rood worden. Waarom staart hij naar mij? Het antwoord dat hij mij leuk vind zoals ik doe is waarschijnlijk onmogelijk en ik stop die gedachte dan ook gauw weg. Het is vast vriendschappelijk bedoeld, ik bedoel er zijn veel mooiere meisjes op de wereld die wel praten en lachen en een gewoon verleden hebben gehad, waarom zou hij mij leuk vinden?
En misschien staarde hij niet naar mij maar naar diegene die voor me staan. Ik kijk hem weer aan en zie dat zijn stralende glimlach als sneeuw voor de zon verdwenen . Hij heeft zelfs een bedroevende uitdrukking en al die energie, die is ook verdwenen… Wat zal er zijn? Ik besluit dat het niet mijn zaken zijn en probeer het te negeren en probeer weer van het optreden te genieten. Als het optreden afgelopen is begint iedereen te applaudisseren en er vind zelf een staande ovatie plaats, niet dat iedereen zat, de kinderen stonden gewoon joelend vooraan. Ik klap een beetje mee maar stop als ik zie dat Niall al van het podium vertrokken is… Een golf van bezorgdheid overvalt mij en ik begin me echt af te vragen wat er met hem is.
Maar dan trekt Cindy me mee en vertelt in alle kleuren en geuren hoe ze het optreden vond en hoe ze zo blij is dat ze eindelijk one direction heeft ontmoet, oh joy -_-. Begrijp me niet verkeerd, ze is een schatje die iedereen zo om haar vinger heeft, maar soms kan ze gewoon zo’n babbelaar zijn dat je het gevoel hebt dat je tegen een non stop praat machine zit te praten. Ik knik alleen maar en glimlach soms even om te laten zien dat ik luister, nou half dan.

‘’En Harry heeft me zelfs beloofd dat ik zijn vrouw wordt!!’’ Ik laat een klein grinnikje uit mijn mond bedenkend dat ik ze al bij het altaar zie staan, die Cindy, gelooft ook alles.

‘’Volgens mij wil iemand je spreken’’ Fluistert ze in mijn oor en ik volg haar blik die uitkomt naar een Niall die zenuwachtig uitziende naar ons afloopt.

‘’Ik naar Becky toe’’ Zegt ze giechelend en laat me verloren achter.

‘’Eh Celeste…’’ Ik draai mijn hoofd naar hem toe en schenk hem een klein glimlachje.
‘’I-Ik weet niet of je dit wilt…S-sorry als ik je overval maar…’’ Hij mompelt de rest meer in zichzelf lijkend en ik kan het niet volgen. Waar wil hij naartoe? Wat zal me overvallen? Ik kijk hem vragend aan en gebaar dat hij het nogmaals moet zeggen.

‘’ i-ik bedacht me zo..Dat we je zeg maar zogenaamd kunnen adopteren en dat je met ons mee kan komen’’

Ik kijk hem met een geschokte blik aan, wow, dat overvalt me inderdaad.. Het duizenden vragen razen door mijn hoofd heen. Kan ik echt meekomen? Is dat wel zo’n goed idee? Wat als ze me vinden? Straks breng ik hun in gevaar! Maar krijg ik ooit nog zo’n kans? Zal ik het doen? Mag het wel? Wat zal Joice hiervan zeggen? Hoe zit het met Cindy?

‘’Het h-hoeft niet als je wil…’’ Zegt hij duidelijk bedroeft en wil weglopen maar ik grijp hem bij zijn hand. Ik vind gauw een pen en schrijf het op mijn handen.
Ik wil wel, maar ik moet nog eerst toestemming vragen aan Joice

Een grote glimlach verschijnt er weer op zijn gezicht en hij knikt begrijpend. Ik gebaar dat ik haar ga opzoeken en hij knikt nogmaals.
Al spoedig vind ik haar en neem haar even apart.
‘’Is er iets Celeste?’’ Vraagt ze en ik pak weer een pen en schrijf op een papiertje dat op een tafel ligt.

De jongens, Niall, ze willen me adopteren en meenemen! Ik wil maar heb alleen je toestemming nodig. Dus wat is je antwoord?.

Ze lijkt overdonderd maar herstelt zich gauw en kijkt me met een sirieus gezicht aan.
‘’Sorry Celeste…Maar nee.’’

Die worden komen als een schok binnen…Nee? Waarom niet?! Voor ik het haar kan vragen is ze al weer verdwenen.. Shit wat moet ik nu doen?

Reacties: