FanFic.nl

Just haven't met you yet (end)

First time for everything

Niall’s POV

Oke, ik denk dat ik het maar gewoon verstuur. Ik ga langzaam met mijn vinger richting de knop. Nee, ik kan het niet. Straks wilt ze niet eens mee.
Niet aarzelen nu! Ik druk op de knop verzenden en gooi mijn mobiel in een hoekje. Nu wachten op het moment van de waarheid.
Ik hoor het toontje dat aangeeft dat ik een sms heb. Ik spring van mijn bed af en ren naar mijn mobiel. Arhggg, waarom heb ik nou weer zo’n code op mijn mobiel?!
Na een paar minuten klungelen kan ik eindelijk het bericht openen.
Thank you, I won’t forget it… <3
Wil je morgen misschien wat afspreken…??
Xx
Malikaa
OMG! Ik kan het niet geloven! Ik ren door het huis en schreeuw van blijdschap. Weer bij mijn kamer ga ik op bed liggen, terwijl ik het sms’je keer op keer blijf lezen.
‘gaat het wel? Je rende net als een gek door het huis!’ Liam staat in de deuropening. ‘kijk!!’ zeg ik, en ik geef hem mijn mobiel. ‘Well, ik denk dat je morgen je eerste date hebt, maar dan moet je wel reageren!’ hij lacht en loopt weg. Crap! Door alle excitement was ik helemaal vergeten te reageren. Ik type snel een sms’je en hoop dat ze niet denkt dat ik niet wil gaan.


Malika’s POV

Normaal gesproken durf ik niet de eerste stap te zetten, maar ik wil hem niet kwijt. En nu hij niet reageert, herinner ik me weer waarom ik nooit die eerste stap zet. Ik laat een trillende zucht ontsnappen en loop richting de woonkamer. Mijn vader en moeder waren boven hun koffers aan het inpakken, aangezien ze morgen al richting Parijs vertrokken. Ik hoopte dat ik samen met Niall kon zijn, zodat ik niet aan mijn ouders zou denken. Maar dat gaat dus niet door.
Ik zie mijn mobiel oplichten. Een sprankje hoop nestelt zich in mijn hart. Zou hij dan toch gereageerd hebben?? Ik unlock mijn scherm en kijk er vol ongeloof naar.
Ik heb morgen een date, met Niall! Ik ben helemaal in de wolken en besluit lekker vroeg te gaan slapen. Ik poets mijn tanden en ga in bed liggen. Mijn dag kan morgen echt niet meer stuk.

day

Ik word heerlijk uitgerust wakker. Niall en ik hadden om half 11 afgesproken bij starbucks. Het was nu 8 uur. Ik neem een lekker lange douche en loop naar mijn kast. Ik kijk wat ik aan ga doen. Het zonnetje schijnt, en aangezien het lente is, denk ik dat ik voor een short kies. De witte short, met als top iets fels erop. Ik pak mijn pastelblauwe blouse, en doe daarover heen een wit spijkerjasje. Ik kan het jasje altijd uitdoen als het te warm word. Ik doe wat make-up. Niet te veel, gewoon natural. Ik besluit mijn lange haren naar de zijkant te vlechten. Kijkend in de spiegel begin ik te twijfelen. Zou ik dit wel moeten doen? Niet over nadenken, gewoon gaan! Ik doe een paar oorbellen in en kijk op de klok. Tien uur al!
Snel pak ik mijn tas in, trek mijn vans aan, en loop de deur uit. Gelukkig is het niet zo ver lopen. Ik geniet van de frisse ochtendlucht, het helpt me te ontspannen. Om vijf voor half elf loop ik de starbucks binnen. Ik zoek een tafeltje en wacht daar op Niall.

Oke, het is nu al elf uur. Waar blijft hij?! Als hij denkt dat hij dit zomaar kan doen, dan heeft hij het goed mis. Ik wist dat ik niet had moeten komen. Precies op het moment dat ik op wil staan, loopt Niall buiten adem binnen. Hij komt naar me toe. ‘het spijt me dat ik zo laat ben. Ik werd achtervolgt door fans en toen moest ik van Paul nog langer in de auto wachten, tot alle fans weg waren. Ik ben hier zo snel mogelijk heen gekomen. Het spijt me echt!’ hij ploft neer op de stoel en hapt naar lucht. Ik kijk hem aan en slik al mijn boze woorden in. ‘het is niet erg. Als jij maar trakteert.’ Ik kijk hem giechelend aan en zie hem verbaast opkijken. ‘owh, als dat zo makkelijk gaat, dan trakteer ik altijd!’ lachend kijk ik hem aan terwijl hij ons drinken gaat bestellen. Voor mij een warme caramel-chocolademelk met slagroom, en voor hem eentje met hazelnoot. Na een paar minuten komt hij terug met twee warme koppen chocolademelk. ‘kijk is aan, één caramel hot-chocolate voor de dame.’ ‘Well, thank you.’ Ik kijk hem aan. zijn ogen kijken me lachend aan. Ik voel de vlinders in mijn buik rommelen. ‘je ziet er geweldig uit vandaag.’ Zegt hij. ‘Dank je.’ Zeg ik, terwijl ik langzaam rood word. Nee, alsjeblieft niet nu. Ik probeer snel weg te kijken, maar hij heeft het al opgemerkt. ‘Je wordt best wel snel rood he?’ ik knik. ‘ja inderdaad, maar alleen als een speciaal iemand iets zegt.’

Reacties: