Hoofdcategorieën
Home » One Direction » Impossible love » -1
Impossible love
-1
Ik keek op mijn mobiel om te kijken hoelaat het was. Tien voor tien. Om tien uur had ik een afspraak met het hoofd van de school die mij naar mijn nieuwe klas zou gaan begeleiden. Ik pakte mijn tas op en liep richting de grote rode deuren van mijn nieuwe school en stapte naar binnen. De school was groot en had lichtblauwe muren. Hier en daar stond een plant of hing een schilderij aan de muur. Een zeer standaard school dus. Ik liep richting de informatie balie, waar ik mij drie weken geleden ook bevond. Toen was ik hier voor mijn intake gesprek. De vrouw achter de balie had een zachte uitstraling en maakte het benaderen van haar al een stuk makkelijker. Ze schoof het raam dat tussen ons in stond open. "Goeiemorgen dame." zei ze vrolijk. "Waar kan ik je mee helpen?" "Ik heb om tien uur een afspraak met meneer Visser." antwoordde ik. De vrouw knikte en typte wat op haar computer. "Jade Baker?" vroeg de vrouw. En ik knikte instemmend. "Als je hier de gang uitloopt en dan rechts afgaat kom je bij een koffiecorner." zei de vrouw. "Hier kan je even plaats nemen en dan komt meneer Visser je zodadelijk ophalen." Ik bedankte de vrouw, liep naar het einde van de gang en ging naar rechts. Hier stonden een paar stoelen met lage tafels.
Toen ik plaats wilde nemen op een van de stoelen, hoorde ik dat iemand mijn naam riep. Ik draaide me om en keek in twee sprankelende blauwe ogen. "Niall!" antwoordde ik. En gaf de jongen een knuffel. "Hee Jade! Hoe is het met je? Ben je klaar voor je grote dag?" Ik lachte en knikte. Vroeger waren Niall en ik al beste maatjes. Door Niall ben ik op deze school terecht gekomen. Op mijn vorige liepen de dingetjes niet allemaal soepel en leek het mij een beter idee om van school te wisselen. Ik zag meneer Visser al aankomen lopen en zei gedag tegen Niall. "Sms me maar als je pauze hebt!" zei Niall en liep weg.
"Hallo Jade". zei meneer Visser. En gaf me een stevige handdruk. Mijn hand deed er pijn van. "Loop je mee?" vroeg hij. Ik knikte en liep met hem mee naar zijn kantoortje. "Neem plaast Jade". en hij wees naar een stoel die tegenover dezijne stond. Ik verschoof de stoel en ging zitten. "Zo." begon hij. "Nu al vrienden gemaakt?" Ik lachte en vertelde meneer Visser dat ik Niall al van kleins af aan ken, omdat hij vroeger bij mij in de straat woonde. En dat Niall mij eigenlijk naar deze school had gestuurd omdat hij mij heel vaak melde wat een fijne school dit was. "Slimme jongen, die Niall." antwoordde meneer Visser. Hij typte op zijn computer en ik hoorde wat lawaai. Meneer Visser draaide zich om en liep naar de printer. Ah, daar kwam het lawaai vandaan. Hij pakte wat geprinte documenten en schoof ze naar mij toe. "Dit is je schoolrooster voor de komende acht weken". vertelde hij. Hij legde mij uit hoe het rooster werkte en in welk gebouw waar was. De school bestond namelijk uit drie losse gebouwen. "Ik loop wel even mee naar je eerste les." zei meneer Visser en stond op. Ik voelde de zenuwen alweer opkomen.. Ik stond op, pakte mijn tas en liep achter meneer Visser aan. Op hoop van zege.
Reacties:
Ehm. Je gebruikt hier zegmaar in één zin twee keer hetzelfde werkwoord (hoewel 1x een vervoeging en 1x niet). Dit is iets wat je sowieso beter kunt vermijden, en al helemaal in dit geval. Het punt van deze constructie is basically Ik (middel) om te (doel), met in dit geval het middel "keek" en het doel "kijken". Ik snap wel waar 't vandaan komt, want "kijken hoe laat het is" is een soort van een uitdrukking-achtig-iets, maar idunno. Misschien kun je er beter van maken "om te achterhalen" of zo. Bla bla. Bla. I should learn to not dwell on things because it doesn't make sense. *dat (hoofd is onzijdig 'nd so) Eh. Ja, directe rede. Nou, ten eerste: je interpunctie klopt niet (don't worry, dat klopt bij de meeste mensen niet bij directe rede). Namelijk: "Goeiemorgen dame," zei ze vrolijk. Een komma dus, geen punt. Waarom? Het is onderdeel van de zin. Als het een aparte zin is, komt er wel een punt. Bijvoorbeeld: "Goeiemorgen, jongedame." Haar stem was zacht.
Dan zijn het twee losse zinnen en dus een punt. Basically is 't dus net als in de rest van tekst.
Eh. En dan nog iets - het is overzichtelijker als je bij elke nieuwe spreker op een nieuwe regel begint. Dan zou je het dus zo krijgen:
"Goeiemorgen dame," zei ze vrolijk. "Waar kan ik je mee helpen?"
"Ik heb om tien uur een afspraak met meneer Visser," antwoordde ik. Ehm. Persoonlijk ben ik niet zo'n fan van indirecte rede in een gesprek - but whatever suits you, that's personal I suppose. However, ik zou zeggen dat dit heel erg dubbel is. Persoonlijk denk ik dat je beter dit kunt laten staan (hoewel ik 't persoonlijk in directe rede zou zetten) en het dan weglaten in het eerdere stukje. Dat bouwt meteen een beetje "spanning" op: de lezer ziet dat Niall er is en merkt dat hij aardig is tegen de hoofdpersoon. Waarom dan?! vragen we ons allemaal af. Next off vertelt het hoofdpersonage het tegen 't schoolhoofd en dan weten wij 't ook weer. You snep me?
eh. Ja. Ik hou 't weer voor gezien vandaag, ik ga lekker aan m'n eigen Jade werken (verwarrend hoor! Eén van mijn Schaakspelpersonages heet ook Jade). (:
Ik hoop dat je er iets aan hebt? Let me know. ^^
Oh and let me just say: het is allemaal opbouwend bedoeld, niet om je af te kraken. Zo moet je 't niet opvatten, okie? Want zo is 't niet bedoeeeeld. (: