Stand Alones

Hoofdcategorieën

[complete lijst]

Nu on-line: (0)

[complete lijst]

Home » Overige » Stand Alones » 11. Evans Blue

Stand Alones

Geschreven door:

Hermelien

Onderdeel van:

Stand Alones

Laatst bijgewerkt:

19 april 2013 - 22:05

Aantal woorden:

1255

Aantal reacties:

Aantal keer gelezen:

561

11. Evans Blue

Some dramatic, romantic, darkish? Hopefully you like it! My readers are the best people ever! Iloveyou guys! xoxo

# Song
http://www.youtube.com/watch?v=6VVkWgixTYU

Memphis Mae
Finn Dashiell

“I wish you loved me, cause it hurts when I see the monster inside me.”

Regendruppels gleden over de donkergekleurde ramen terwijl mijn vingers wanhopig over het glas streelden. Ik wou dat hij er was, dat hij zijn armen om me heen zou slaan en alle angst in een ademzucht zou doen verdwijnen. Tranen welden op in mijn ooghoeken toen ik naar mijn spiegelbeeld staarde. De haat die ik voor mijn eigen “ik” voelde wentelde zich om mijn hart en ik haalde raspend adem.
‘Memphis?’ Ik keek geschrokken op toen de monotone stem van Delilah door de gangen wervelde. Mijn ogen brandde en het hellevuur binnenin verslond me levend.
‘Memphis, is alles goed?’ Een spoor van lichte paniek verspreidde zich en ik deinsde achteruit. Delilah keek me geschokt aan en ik veegde meteen mijn tranen weg.
‘Je bent gebonden,’ fluisterde ze en bleef verlamd stilstaan. Mijn handen trilden en ik werd overvallen door honderden emoties.
‘Memphis, je bent gebonden! Wat is er gaande?!’ Delilah’ s stem schoot de hoogte in en ik keek haar recht aan.
‘Ik ben gebonden,’ zei ik kil en haar gloeiende witte ogen sperden zich wijd open.
‘Dat is verboden,’ mompelde ze ontkennend.
‘Ga me niet vertellen dat je gebonden bent met een sterveling, Memphis!’ gilde ze en ik balde mijn handen tot vuisten.
‘Ik ben gebonden met Finn Lucifer Dashiell,’ zei ik en voelde mijn liefde voor hem als elektrisch geladen lucht om me heen tintelen.
‘Verader!’ Tierde Delilah en als een schim verdween ze. Het klopte, ik was een verader maar dat was niet het ergste. Ik was een demon, geschapen door en voor het duister. Bedoelt om te doden. Ik had niet voor dit lot gekozen, het was me alleen opgelegd.
‘Verader!’ Siste ze en verscheen weer toen ze haar vingers om mijn hals liet krullen.
‘Ik hou van hem, Delilah. Jullie kunnen er niets aan veranderen,’ zei ik en ademde geconcentreerd door mijn neus. Ze snoof minachtend en gaf me een duw.
‘Je zult uit Het huis verbannen worden als het hoofd hierachter komt, Memphis,’ glimlachte ze spottend en ik keek haar onverschillig aan.
‘Ik sterf nog liever in eenzaamheid dan hier voor eeuwig te blijven,’ zei ik en ze grijnsde hoofdschuddend.
‘We zijn demons, Memphis. Geen engelen, wij horen mensen uit te schakelen in plaats van er gevoellens voor te krijgen! Hoe dan ook je weet dat je niet bij hem kan zijn, demons en mensen zijn net als water en vuur.’ Ze lachte toen ik de krampachtige pijn van verlangen voelde.
‘Je bent zwak, zelfs een engel zou medelijden met je hebben schat,’ zei ze en streelde over mijn betraande wangen.
‘Wat gaat er toch om in jouw hoofd, Memphis? Problemen met dat zelfbeeld?’ Ik gromde en voelde het duister binnenin me ontplooien. Delilah hield haar hoofd schuin en drukte een kus op mijn wang.
‘Je probeert een goed meisje te zijn, maar dat ben je niet lieverd, leg je er maar bij neer,’ fluisterde ze en keerde me de rug toe. Ik beefde en keek om me heen. Het huis. Het huis was een simpel woord voor de plek waar ik vastzat. Een plek waar honderden demons woonden en de taak uitvoerden die van ons verwacht werd. Het doden van engelen, stervelingen en het zaaien van verderf. Ik verzegelde het kwaad binnenin en liet de pijnlijke liefde voor hem vrij. Mijn pupillen namen mijn oude donkerbruine kleur aan en ik rende zonder omkijken naar buiten. Door de reusachtige poorten, over de geplaveide weg, naar het zwarte gesmede hekken.
‘Siuh tid taalrev ki!’ Schreeuwde ik en de wirwar van ijzeren krullen ontgrendelde zich. Een stem binnenin me barstte los, een wolk van zwarte as spatte uit mijn borst en wervelde wild om me heen. De as vormde letters en een gil ontsnapte mijn lippen toen een brandende pijn door me heentrok. “Djitla roov nennabrev.” Ik zakte door mijn knieën toen de as in rook opging en werd opgeslokt door de wind. Ik was verbannen. Verbannen en alleen. Een liefde die onbeantwoord bleef voor iemand waarnaar ik eeuwig zou verlangen. Ik wist dat hij ergens diep vanbinnen van me hield, maar zijn en mijn leven lagen te ver uiteen. De eerste tranen sijpelden opnieuw langs mijn wangen en ik snikte. Woeste vlagen van haat en pijn sloegen me en ik schreeuwde tot er nog slechts een leeg omhulsel overbleef.
‘Memphis?’ Ik keek op toen iemand in de verte mijn naam riep. Ik herkende de stem en kromp ineen.
‘Memphis?!’ Dit keer werd hij overweldigd door paniek. Daar stond hij dan. Zijn zwarte halflange haar, waaiend in de kille wind. Ogen zo zwart als smeulende as en de leren ketting om zijn hals. Ik gaf geen antwoord en kon alleen nog maar naar hem kijken. Hij was zo mooi, zo warm, ik liet de tranen ongegeneerd stromen en hij begon te rennen.
‘Ga weg!’ Gilde ik en stuiptrekte toen ik me verroerde. Hij knielde bij me neer, zijn slanke, bleke vingers strelend over mijn huid. Mijn ziel werd vanbinnen verteerd door macht, de demon vechtend naar bloeddorst en de liefde vechtend naar de zijne.
‘Waarom kwam je terug?’ Vroeg ik schor en keek hem indringend aan. Hij veegde mijn donkerbruine haren uit mijn gezicht en glimlachte even.
‘Omdat ik niet meer bang was,’ fluisterde hij en ik wilde hem van me afduwen.
‘Je haat me,’ zei ik ademloos en streelde zacht over zijn wang. Hij schudde zijn hoofd en ik kreunde toen de demon zijn grip versterkte.
‘Ik hield zoveel van je dat ik geen andere keuze meer had dan jouw vaarwel te zeggen,’ zei hij en ik rilde toen zijn gezicht zo dichtbij kwam.
‘Hou je van me?’ Vroeg hij zacht en ik keek hem geschokt aan.
‘Al die blikken die je op me wierp, die aarzelende woorden, ik smeek het je Memphis. Hield je van me?’ Vroeg hij en ik voelde de liefde worstelen. Ongecontroleerd streelde ik zijn bleke lippen en haalde diep adem.
‘Jij maakte me gek van verlangen, Finn. Elke blik die we wisselden, alle tekenen waarbij ik dacht dat je van me kon houden waren plots verdwenen.’ Zijn blik veranderde. Verdriet tekende zijn gezicht.
‘Het spijt me, Memphis,’ fluisterde hij en trok zich terug.
‘Ik durfde het niet omdat jij me gevoellens gaf die ik niet kende. Niet zoals andere meisje me gaven, jij was anders,’ antwoordde hij en ik trok hem terug naar me toe. Keek hem smekend aan.
‘Beteken ik iets voor je?’ Vroeg ik en hij kwam gevaarlijk dichtbij.
‘Je betekend alles voor mij,’ fluisterde hij en bracht zijn lippen bijna tegen de mijne.
‘Weet je het zeker?’ Vroeg ik schor en hij glimlachte ruw. Alsof mijn vraag een stomme zet was.
‘Ik hou van je, Memphis. In het verleden, het heden en de toekomst,’ zei hij en onze lippen vonden elkaar. Hongerig kuste ik hem, de liefde spatte open en vlammen schitterden als kristal om ons heen. Even strekte de angst zijn handen naar ons uit maar zonder nadenken kuste Finn me vuriger dan voorheen. De dood verscheen en trok ons langzaam met zich mee. Als hij bij me wegwilde kon hij me loslaten, een kus met een sterveling was voor mij mijn dood maar ik vreesde het niet. Een laatste keer voelde ik de honger van zijn liefde en zijn lippen op die van mij. De dood omhelsde ons en we vielen levenloos neer, verstrengeld in elkaars armen en vergaand in de vergetelheid.

© Lore Vanhoutte, 2013, België. Alle rechten voorbehouden.
Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand of openbaar gemaakt, in enige vorm of op enige wijze, hetzij elektronisch, mechanisch, door fotokopieën, opnamen of enige andere manier, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de auteur.

Reacties:

1 2

tamarastyles zei op 6 sep 2013 - 16:45:
Wat mooi! Ik begreep alles en toch niets ???
Kan dat? Nou ja maakt niet uit. Echt fantastisch!

xxx

Lovalicious zei op 7 juli 2013 - 16:07:
Holy moly me-oh-my!
This oneshot is the apple of my eye.
Gosh, I never loved something like it!
Hahaha, herken je het liedje? :p
Love it, echt waar. Het is mysterieus, duister, het heeft passie, romantiek, alles!
Jij bent ook echt geweldig met beschrijven en beeld creeeren.
Nou heb ik een vraag!
Heb je er ooit aan gedacht scripts te schrijven? Like, in series ofzo?
Dat lijkt me zo tof om te doen, en jij lijkt me er echt geweldig in!
Geweldig Lore! Ik kijk echt heel erg naar je op

xxx Nadine