Hoofdcategorieën
Home » One Direction » Just haven't met you yet (end) » It will get better
Just haven't met you yet (end)
It will get better
Langzaam kijk ik omhoog. Gelukkig kijkt hij het publiek in, en niet naar de zijkant. Het lijkt alsof hij er niet helemaal bij is met zijn hoofd. Of verbeeld ik me gewoon dingen.
Dan draait hij zijn hoofd om. Onze ogen ontmoeten elkaar. Eerst twijfel, en daarna een teken van herkenning. Snel draai ik me hoofd weg, en zet hem op het lopen. Zo snel als ik kan ren ik terug naar het hotel.
Verward en moe sta ik in de lift. Deels ook hopend dat wat ik in zijn ogen zag, toch iets anders betekent.
Niall’s POV
Ik had haar gebeld en gesmst, maar ze reageert er niet op. We zitten in onze bus, te wachten tot we het podium op mogen. Een openluchtconcert voor de Eiffeltoren. Een prachtig uitzicht, en een mooie stad. Jammer dat ik er niet van kan genieten.
Als Paul ons het teken geeft dat we op mogen, laat ik een diepe zucht ontsnappen en stap uit.
Overal om me heen hoor ik gegil. Ik probeer te glimlachen en vrolijk over te komen. Het lukt denk ik best wel goed. Terwijl we het podium oplopen, gaan mijn ogen scannend over het publiek, hopend dat ze ertussen staat. Maar ze is er niet. Liam kijkt me vragend aan. Ik schud van nee. Hij komt naast me staan en geeft me een hug. Dan beginnen we met zingen.
She’s not afraid dreunt uit de speakers. Ik kijk het publiek in, en zie alleen maar blije gezichten gezellig meezingen. Onze fans zijn echt de beste fans ooit. Het is jammer dat ik niet op mijn best ben vandaag. Dan zie ik in mijn ooghoeken een meisje lopen. Ze komt me vaag bekent voor, maar ik kan me vingers en niet opleggen. Ik draai mijn hoofd nu helemaal naar de zijkant. Ik zie dat ze al naar me aan het kijken was. Eerst twijfel ik, maar daarna weet ik het zeker. Het is haar!! Maar voor ik iets kan roepen, of überhaupt zeggen, rent ze weg. Richting het Mercure hotel. Zou ze daar overnachten, net als ons??
Het concertje duurt nog maar een kwartiertje, en als we klaar zijn, vertel ik de jongens wie ik net zag. ‘No kidding!’ zegt Liam. ‘No!! Volgens mij overnacht ze in het hetzelfde hotel als ons. Kom!’ We rennen naar Paul toe, en zeggen dat we gaan eten in het restaurant van het hotel. Zodra we toestemming hebben, lopen we snel naar het hotel. Oke, nu nog uitvinden waar haar kamer is. We lopen over de derde etage, kijkend of er ergens een teken van haar is.
Dan zie ik haar opeens richting de lift lopen. Helemaal aan de andere kant van de gang. Waarschijnlijk was ze in het restaurant aan het eten. ‘Guys, daar is ze,’ zeg ik, en ik begin te lopen. Ze stapt de lift binnen, drukt op het knopje en draait zich om. Ze kijkt omhoog, en dan zie ik in haar betraande ogen een teken van herkenning. Ze begint op een knop te drukken en ik zie de paniek in haar ogen. De tranen over haar wangen. De deuren sluiten langzaam. Neeee! Dat mag niet, ik moet met haar praten. Ik ren zo snel als ik kan, maar als ik bij de lift aankom, zijn de liftdeuren al dicht. Ik bonk met handen op de muur. Zayn komt naast me staan. ‘Ze slaapt op dezelfde etage als ons.’ Verward kijk ik hem aan. Hoe weet hij dat?
Waarschijnlijk zag hij aan mijn blik dat ik me dat afvroeg, want ik kreeg gelijk het vervolg.
‘Het staat daarboven op dat bordje.’ Ik kijk omhoog, en inderdaad. Nummer twaalf met een pijltje omhoog. ‘Maar ik dacht dat wij de hele etage voor onszelf hadden?’ vragend kijk ik Liam aan. Hij wist vast wel hoe dat kon. ‘Ja inderdaad, maar voor ons had zij dus al geboekt, en verder waren alle etages bezet. En aangezien zij in haar eentje is, heeft Paul het maar zo gelaten.’ ‘Dus Paul wist dat zij hier verblijft? ‘Nee, hij wist alleen dat er iemand in zijn eentje ook op de twaalfde een kamer had.’ Ik knik, en loop de lift in die inmiddels is gekomen.
Ik pak de sleutels uit Louis zijn handen en ga elke deur langs op de twaalfde etage. De deur die we niet open krijgen, is die van haar. Tenminste, dat is mijn theorie. Ik heb bijna alle deuren gehad. Er zijn er nog maar twee over. De twee kamers aan het begin van de gang.
Ik stop de sleutel in het slot. De deur gaat niet open. Ik draai nog een paar keer en rammel aan het slot, maar hij gaat niet open. Dit is haar kamer, ik weet het zeker.
Reacties:
Nee dit verhaal mag niet stopped!
maar ik wel melding Bij volgende!
snel verder!
YES i know it!!!!
Ik wist wel dat ze op dezelfde etage zouden slapen!!
Btw ik ben wel
nieuwschierig naar jou nieuwe verhaal, zolang je maar niks van mij jat *kijkt boos naar jou* want dan ben je niet meer zeker van je leven.
Hahahahaha just kidding!
snel verder!!
OEEHH een nieuw verhaal! Melding graag!
Zo en u ga ik lezen (;
--------------------------
Awwhhhhhh, noo. ik ziet hier echt met tranen in mijn ogen zo van.
NEE NEE OMG I'M GONNA CRIE NOW! gelukkig zit ik op mijn kamer anders zouden ze echt denken van, wtf? 0.o
Malika! what are you doing? Laat hem binnen, maak het goed en love him forever. Dat is wat ik zou doen tenminste.
Mooi geschreven meis!
snel weer verder.
xoxo
WHAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAH!
doe die fucking deur open, ga fucking lang praten, ga die fucking ruzie goed maken en laat alles weer fucking goed komen!!!!!!!!!!!!
----------------------------------------------------------------------
Melding voor het nieuwe verhaaltjuh!