FanFic.nl

Kiss me, stupid || ft. Harry Styles

5.

Voorzichtig open ik mijn ogen. Mijn blik glijd vrijwel meteen naar mijn been. Ik haal mijn nagels uit mijn huid en kijk ernaar. Het zit onder het opgedroogde bloed. Ik laat mijn hand voor wat het is en kijk naar mijn been. De wond is best wel diep en kan misschien zelfs wel voor een litteken zorgen.
Hier mag je jezelf niets aandoen, anderen wel, je klanten bijvoorbeeld. Als ze merken dat je jezelf verwond hebt, krijg je de doodstraf. Nou ja, de meeste dan. Maar ik ben niet bang. Ik ben al dood.
Me aan de muur vasthoudend sta ik op. Ik strek me even uit en loop dan naar de badkamer. Ik was zorgvuldig het bloed van mijn nagels en been af. Dan loop ik in manke passen naar mijn bed toe. Rue ligt nog als een roosje te slapen. Ik ga op het bed zitten. Net als ik haar wil wakker maken, bedenk ik me dat ze vanavond moet werken. Het zal haar ergste nacht ooit worden. Haar ontmaagding. Misschien kan ik aan Nathan vragen of ze een paar dagen vrij mag. Ik strek mijn hand uit en geef Rue een lichte duw.
'Ey Rue. Wakker worden. Ontbijt.' zeg ik. Ondanks alles hier, krijg je goed te eten. Elke ochtend precies om 8 uur komen er twee mannen onze ontbijt brengen. Rue knippert even verbaasd met haar oogleden en komt dan overeind.
'Ik kom.' fluistert ze. Ik haal mijn schouders op en loop naar de tafel. Ik neem plaats naast Amy. Een goede vriendin, zij was degene die mijn verdriet begreep toen ik hier net was. Zij was er altijd voor me. Want zij was er nog maar een halfjaar toen ik kwam. Ze is even oud als mij, 17. Ze is mooi. Mooier dan wie dan ook hier. Met haar blonde haar, en blauw/groene ogen, mooie postuur en geweldige lach krijgt zij altijd de jongste klanten.
'Hé bitch.' grijns ik. Ze steekt haar tong uit en grinnikt een groet.
'Ik heb gehoord dat je op de nieuweling moet passen?' vraagt ze me terwijl ze een croissantje neemt uit een schaal. 'Yep, en ik heb gehoord dat je me gaat helpen Eem.' mompel ik en neem een melkbroodje met chocolade stukjes.
'Wat? Waar heb je het gehoord?' vraagt ze me verontwaardigd. Een grinnik ontsnapt uit mijn lippen.
'Nergens, net verzonnen.' glimlach ik lieflijk. 'Ja maar waarom ik? Ik wil niet!' klaagt ze. 'Je gaat me gewoon helpen, of je nou wilt of niet!' zeg ik en ga van tafel.
'Waar ga je nou heen?' vraagt ze me. 'Nathan.' antwoord ik. Door die ene naam word het helemaal stil aan tafel. Ja, natuurlijk word het stil. Iedereen is bang voor hem. Maar als je hem snapt, begrijpt hoe hij in elkaar zit, dan vind je hem helemaal niet eng. Je zult hem enkel een lichte kwaadheid voelen wanneer je hem ziet. Maar vooral een zwakkeling. Zwak dat hij machtig wilt worden door meisjes als speelgoed te gebruiken. Maar ik zeg eerlijk, ik snap hem ook niet. Niet helemaal. Maar ik kom er wel achter, ooit.
Ik klop op de grote roestige deur maar hij word niet geopend.
'Doe die deur open! Ik moet met Nathan praten!' gil ik, wetend dat er twee mannen achter de staan. Als ze door hebben dat ik het ben openen ze de deur.
'Waar ga je over praten?' vraagt de man me nieuwsgierig. Ik haat de nieuwsgierigheid van sommige mensen..
'Gaat je niks aan.' mompel ik en loop de gang in. Ik hoor de voetstappen van de man achter me. Ik bedenk me dat ik een naam moet verzinnen voor die man. Laat ik hem X noemen.
Als ik voor de deur sta van het kantoortje van Nathan, open ik de deur en glip naar binnen.
'We moeten praten.' zeg ik zelfverzekerd. Maar dan zie ik een jongeman staan. Waarschijnlijk rond de 18/19 jaar. Zijn krullen trekken meteen mijn aandacht. Ik hou van krullen. Als hij zijn blik op mij richt, kan ik alleen maar staren. Niet meer dan dat. Maar ik vind het niet erg. Nee, de tegenovergestelde. Het is best wel fijn eigenlijk. Ik zie mezelf in zijn ogen. En vreemd genoeg staan mijn pupillen groot.
'Moet dat nu?' vraagt Nathan geïrriteerd. Door zijn woorden moet ik mijn blik wel van de jongen af scheuren.
'Ja dat moet.' mompel ik en loop op hem af. 'Nathan, ik wil niet dat Rue vanavond gaat werken. Dat kan niet. Ze is er mentaal én fysiek nog niet klaar voor.' zeg ik op zakelijke toon.
'Das dan jammer, want ik heb net een deal met Harry gesloten.' zegt hij. Harry. Dat is zijn naam. Maar wat voor deal? Niet begrijpend kijk ik Nathan aan.
'Deal? Wat voor deal?' vraag ik. Een zucht ontsnapt uit Harry's lippen. En dan komen zijn woorden. De woorden doen me op de een of andere manier pijn.
'Ik ga haar ontmaagden.' grijnst hij.

Reacties:

1 2

ilovehazza zei op 4 aug 2013 - 21:56:
Harry in een hoerenkot wtf
Pleas harry doe het niet
Zalig geschreven

tamarastyles zei op 9 juni 2013 - 13:52:
Harry is de liefste waarom hij
Nou ja misschien heb je hem daarom wel
gekozen, omdat hij de liefste is
ik hoop dat hij in je verhaal net zo lief is als in real live!

IloveZayn zei op 1 juni 2013 - 12:41:
Wauw dit verhaal...
Ik lees meestal jet liefst verhalen die langer zijn maar dit verhaal idk... de manier waarop je schrijft echt wauw gewoon..

en neeee harry mag dat niet doen niet bij haaar , wel bij mij

ikleesalleen zei op 4 mei 2013 - 19:55:
waah, melding? love it

1Dlover zei op 24 april 2013 - 5:35:
Neeeeee
harry
niet doen
dat is super gemeen!
alsjeblieft ga daar weg en kom nooit meertrrug!
snel verder!