Hoofdcategorieën
Home » One Direction » Fake... [AF!] » 05
Fake... [AF!]
05
Niall Horan POV
‘Harry is ontvoerd!’ roep ik in paniek. Mijn ademhaling gaat snel en onregelmatig.
Harry, een van mijn beste vrienden. Ontvoerd. Liam staat verbijsterd in de deuropening. Zijn ogen groot, zijn mond geopend in een grote O. Voor mijn gevoel staan we eeuwen zo. Dan komt hij in beweging. Met een ruk trekt hij me naar binnen. ‘Say what?!’ Mijn ademhaling gaat nog steeds snel en onregelmatig. Liam legt zijn handen op mijn schouders. ‘Oke, Niall. Relax. Adem in en uit en vertel me dan het verhaal.’ Verwoed probeer ik mijn ademhaling onder controle te krijgen. Uiteindelijk lukt het. ‘Goed, Liam. Luister. Dit is belangrijk voor ons allemaal. Roep de anderen en kom naar de woonkamer. Nu.’ Liam knikt en rent naar boven. Ik loop naar de woonkamer en ga op één van de banken zitten. Niet veel later komt hij terug. Zayn en Louis lopen achter hem aan.
‘Goed, wat is er aan de hand?’ vraagt Liam als we allemaal zitten. Met trillende handen pak ik het briefje uit mijn zak. Ik leg het voor de anderen op tafel. Nieuwsgierig buigen ze zich erover heen.
Louis gaat als eerste weer recht zitten. Zijn ogen zijn groot. ‘Niall…..Wat is dit?’ vraagt hij met trillende stem. Diep zuchtend leun ik achterover. ‘Goed. Luister en huiver.’ De jongens huiveren en ik grinnik licht. ‘Vertel het nou maar,’ zegt Zayn. Eén voor één kijk ik ze aan, dan steek ik van wal.
‘Goed, toen ik vanmiddag naar Harry’s kamer ging om hem te halen voor het eten, lag hij op bed.
Zijn ogen gesloten. Druk en vrolijk als ik was liep ik naar hem toe en trok hem aan zijn hand. Er lag een briefje in, dit briefje. Ik was nieuwsgierig en las het. Angstig vroeg ik aan Harry wat het was.
Hij wist het niet, maar zei dat het hem ook beangstigde. Nu ik erover nadenk, hij heeft niet gezegd waar hij het vandaan heeft. Harry smeekte me om het niet aan jullie te vertellen.’ Ik zie dat Liam me boos aankijkt, ‘Sorry guys. Na het eten ging hij dus wandelen en met het oog op dat briefje ging ik hem achterna. Ik wist hem te overtuigen dat we het aan jullie moesten vertellen dus we liepen weer terug naar huis. Ik liep flink door en Harry klaagde dat ik te snel liep. Ik trok me er niets van aan en liep gewoon door. Toen ik hier was keek ik om maar Harry was er nog niet. Ik dacht dat hij wel snel zou komen, maar dat gebeurde niet. Dus ik liep terug naar de hoek en toen hoorde ik geschuifel en gesleep van voeten. Ik rende de hoek om en hoorde nog net een auto wegrijden. Toen kwam ik zo snel mogelijk naar hier.’ De jongens staren me met grote ogen aan. Ik slik, en nog eens, maar er blijft en brok in mijn keel zitten. Langzaam dringt het echt tot me door en tranen beginnen over mijn gezicht te lopen. Zayn, Liam en Louis komen naast me zitten. Ik zie dat zij ook huilen.
Ik mis hem en ik ben bang voor wat komen gaat. Is het spel begonnen?
Harry Styles POV
De motor van de auto bromt. Wanhopig probeer ik de prop uit mijn mond te krijgen, maar het lukt niet. ‘Doe geen moeite, Harold,’ zegt de stem, ‘Die prop zit stevig vast.’
Ik spits mijn oren, maar ik kan niet ontdekken wie het is en waar het vandaan komt. Voorzichtig probeer ik mijn handen te bewegen, het lukt. Een duistere grinnik klinkt door de auto en rillingen lopen over mijn rug. ‘Oeps, volgens mij ben ik iets vergeten.’ Met een ruk worden mijn handen naar achteren getrokken. Een geluidje van pijn klinkt in mijn keel. De grinnik weerklinkt.
Ruw touw schuurt over mijn polsen als hij ze vastbind. Mijn armen zitten te ver naar achteren, het doet pijn. ‘hmmhmhmm.’ Dat is het enige wat ik kan voortbrengen. ‘Wat zeg je? Moeten je voeten ook vast?’ Woedend schud ik mijn hoofd, maar het is te laat. Mijn enkels worden gekruist en stevig vast gebonden. ‘hmmmhmmhmmh.’ De grinnik weerklinkt weer, dan brult de motor en schieten we vooruit.
Na een tijd stoppen we. Een deur schuift open en ik word ruw omhoog getrokken. De touwen schuren langs mijn polsen en enkels. Een sterke hand trekt me uit het busje, dan word ik over een schouder gegooid. De man, dat neem ik tenminste aan, loopt met grote stappen en ik hobbel pijnlijk op en neer. Zijn schouder prikt in mijn maag. Bij elke stap kreun ik.
Na vele pijnlijke stappen staat de man stil. Ik hoor een ijzige klik en een piepend geluid. Een deur?
De man zet weer een paar pijnlijke stappen. Hij staat weer stil. Twee paar handen pakken me bij m’n middel en gooien me van zijn schouder. Ik beland op een zacht iets, een matras?, de lucht word uit mijn longen geslagen. Ruw word de prop uit mijn mond getrokken. Ik hoest en haal opgelucht adem.
De lucht schuurt door mijn keel. Ik ben nieuwsgierig. Een paar keer slik ik, dan praat ik.
‘Wa…waar ben ik?’ vraag ik met schorre stem. De man, tenminste dat neem ik nog steeds aan, antwoord niet. ‘Waar ben ik?’ vraag ik nog eens. Weer geen antwoord. Gerinkel van kettingen.
De touwen worden los gemaakt, maar voordat ik me kan bewegen worden ze vervangen door boeien. Ik ril onder de aanraking van die boeien. Koud, ijskoud. Met een pijnlijke ruk worden mijn gympen uitgetrokken, koude lucht strijkt langs mijn voeten. Ook de touwen om mijn enkels worden vervangen door ijskoude boeien. ‘Probeer nou maar eens te ontsnappen.’ De stem is laag, diep, rommelend en schor. Het bezorgt me rillingen. De blinddoek word afgedaan en ik knijp mijn ogen dicht voor het licht. Voordat ik ze kan openen klinkt het piepende geluid en een dreun. Een sleutel word omgedraaid. De lage, diepe, rommelende en schorre stem grinnikt. Een beangstigend geluid.
Nog even hou ik mijn ogen gesloten, dan open ik ze.
Reacties:
O.O
What tha fuck!?
houd me niet in spanning en ga snel verder of anders....
Omg spannend!!!!
Heel snel verder