FanFic.nl

Before and After. || ft. Zoe Sugg, Jack and Finn Harries.

Before || 278 days

278 dagen voor het ongeluk.
Dit was iets waar ik niet tegen kon. Finn had gelijk gekregen. Ik had ontzettend veel spijt en ik kon hem niet bereiken. Ik had zijn nummer namelijk niet, helemaal niets had ik van hem. Ik zat op de bank voor mij uit te staren. “Hazel? Wil je wat drinken?” Ik keek geschrokken op toen mijn broertje het vroeg. Ik knikte vlug. ‘Ja lekker, Vince.’ Zei ik kort. Er was één iets wat ik niet begreep. Ik had eerlijk gezegd een telefoontje verwacht van Finns vader. Maar kennelijk had Jack niets doorverteld of Finn had hem overgehaald om niets te zeggen? Ik had het namelijk wel verwacht. Ik keek opzij en staarde naar het telefoonboek. Ik pakte hem en begon te zoeken naar de achternaam “Harries”. Ik vond hun telefoon nummer en hun weg. Ze woonde inderdaad ver weg van het dorp ergens in het bos. Ik pakte de telefoon en keek naar Vince die mij een glas met limonade gaf. “Wie ga je bellen?” Vroeg hij nieuwsgierig. ‘Lisa.’ Antwoordde ik, loog ik. Ik stond op en pakte het glas. ‘Dankje Vince, ik ben even boven.’
‘Hallo met mevrouw Rollar, ik ben Finns Engels lerares en wou hem graag even spreken als dat uitkomt.’ Zei ik met een plechtige stem. Mijn lichaam ontplofte haast van de zenuwen. “Ik zal even voor de heer Finn Harries kijken.” Zei een man. Hij had een ontzettende kakker stem. “Meneer Finn! Ik heb uw Engels docent aan de telefoon.” Ik probeerde mijn lach in te houden. “Hallo mevrouw Rollar? Waar wilt u mij over spreken?” Hoorde ik een licht verbaasde stem.
‘Finn, je had gelijk. Ik heb spijt.’
Zei ik voorzichtig. Het was een tijdje stil aan de telefoon.
“Wacht even, ik zal even in mijn agenda kijken…”
Ik snapte het, hij kon niet zomaar praten. Ik hoorde hem naar boven toe lopen.
“Hazel? Ben je gestoord?! Je kan niet zomaar bellen? Je hebt geluk dat onze nieuwe bewaker opnam!”
‘Sorry, het was een domme actie maar… Ik meen het, het spijt me echt. Ik had niet over je familie moeten praten en ook niet tegen jou over je broer en over jou en-‘
“Ik snap hem. En.. Oké, me broer was niet normaal tegen je. Ik zou ook boos worden.”
Dat moest gelogen zijn, Finn kon volgens mij niet eens zo boos worden.
‘W-wil je langs komen?’
Weer was het een lange tijd stil.
“Je bent gestoord.”
‘Ik… alsjeblieft?’
Dit begon wanhopig over te komen.
“…Zijn je ouders thuis?”
Vroeg hij twijfelend.
‘Erhm… Nee, die komen over twee uur thuis. Alleen me broertje van zeven, hij zal niets zeggen.’
Ik liep rond in mijn kamer en stopte voor de spiegel. Ik beet op de lip, alles in me hoopte dat hij ja zou zeggen.
“Ik wil wel…”
Fluisterde hij.
‘Maar… Je kan niet.’
Zei ik teleurgesteld.
“Ik ben er over een kwartier.”
De glimlach op mijn gezicht kon niet breder. Ik probeerde mijn gegiechel in te houden.
‘Weet je waar ik woon?’
“Duh, ik ben je grootste stalker Hazel, natuurlijk weet ik waar je woont.”
‘Huh? Stalker?’
Ik hoorde gelach aan de andere kant.
“Tot zo.”
Zei hij al lachend en hing op.
Ik rende eerst naar de badkamer en vervolgens naar beneden. ‘Vince! Vince! Kom eens!’ Mijn broertje kwam aangerend. ‘Oké, Vince. Luister goed. Straks komt een jongen langs. Maar pap en mam mogen hem niet en pap en mam mogen nóóit van hun leven weten dat hij hier is geweest.’ Mijn broertje keek mij met grote ogen aan. “Wie is het?” Vroeg hij nieuwsgierig. ‘Finn Harries, de zoon van die man waar papa zo’n ruzie mee heeft. Maar zijn zoon is hartstikke leuk en wil je alsjeblieft niet aan mam en pap vertellen dat hij hier is geweest? Hij gaat weg voordat hun er zijn.’ Vince knikte. Ik zag aan zijn ogen dat hij het meende en hij het ook spannend vond. “Moet ik je waarschuwen als ze eerder thuis komen?” Dat zou vast niet gebeuren, maar Vince zou zich vast vereerd voelen. ‘Is goed, ik ga nu even naar de badkamer. Je mag de deur open doen als hij er is, beloof je dat je het nooit door verteld?’ Vince knikte en zei schattig: “Beloofd.” Ik rende weer naar de badkamer toe en begon me beter op te maken en op te tutten. Ik hoorde bel.
“Hoi jij bent vast Finn! Ik ben Hazels broertje Vince, aangenaam!” Vince was een ontzettend bijdehand open jongetje. “Wat leuk je te ontmoeten Vince, kan je me naar je zus brengen?” Ik beet op mijn lip, ik moest stoppen met alles schattig vinden. “Ja! Kom, ze is boven!” Ik deed op mijn aller snelst mijn haar en liep snel de badkamer uit. Ik zag dat Vince Finns hand vast had gepakt en hem mee “gesleurd” had. Vince liet Finn los en zei snel: “Ik ga op de wacht staan!” Vince rende naar beneden toe. Finn keek hem na en grinnikte. “Wat een pittig broertje heb je.” Ik knikte kort en keek hem aan. Finns glimlach ging er van af en staarde mij ook aan. Hij liep langzaam op mij af en pakte mijn handen vast. “Ik heb toch gezegd dat het al goed is, wat is er?” Ik kneep in zijn handen en trok hem dichter naar me toe. ‘Ik deed best wel rot tegen jou en je broer, via de telefoon ja zei je dat het goed was.’ Finn haakte zijn vingers in de mijne en keek even opzij naar de deur van mijn kamer die open stond. Hij boog voor over en drukte een kus op mijn voorhoofd. “Hierbij, het is al goed en ik vergeef je.” Ik sloeg mijn armen om Finns nek heen. Er was een tijd dat ik het haatte om te knuffelen, maar nu was het juist dat ik niets anders wou dan dat. Hij sloeg zijn armen ook om mij heen en keek mij na een tijdje weer aan. “Trouwens, wat Jack zei, over uitkotsen. Je snapt dat ik je niet uitkots of wat dan ook.” Ik knikte. “Even voor de zekerheid.” Hij liet mij los, ik pakte zijn hand en trok hem mee naar mij. Hij ging naast me zitten en keek wat rond. ‘Wat heb je tegen je broer gezegd toen je weg ging?’ Finn haalde zijn schouders op. “Dat ik even naar wat winkels ging… Kom eens hier.” Ik knikte eerst en fronste meteen toen hij dat vroeg. Hij trok mij naar zich toe, hij trok mij op zijn schoot en sloeg zijn armen om mij heen. Ik keek achter me naar hem. Hij drukte kusjes op mijn mond. “Volgens mij heb ik je dit al eens verteld maar ik-” Ik praatte door hem heen en daarbij maakte ik ook zijn zin af. ‘Ik vind je leuk.’ Hij knikte langzaam. ‘Nee, ik vind jóú leuk.’ Er verscheen een grote glimlach op zijn gezicht. ‘Leuk, leuk, leuk, leuk.’ Finn begon te grinniken. “Leuk, leuk, leuk, leuk?” Ik begon te lachen. ‘Wat is het toch ook een lelijk woord.’ Finn knikte en drukte nog een kus op mijn mond. ‘Dit gaat ook stom klinken, kinderachtig. Ik ben verliefd op je.’ Ik ging van Finns schoot af zodat ik voor hem stond terwijl hij zat. Ik legde mijn handen op zijn schouders en drukte hem naar achteren. Waar haalde ik het lef vandaan? Ik ging zo boven op Finn liggen. Finns glimlach bleef maar op zijn gezicht. “Ik ook op jou.” Ik drukte een kus op zijn mond dit keer. ‘De vraag is, is het wel zo verstandig?’ Finn drukte zijn lippen vurig terug op die van mij. “Gestoord is het.” Antwoordde hij grijnzend.

Beide waren we de tijd vergeten, we lagen maar op bed te zoenen en te knuffelen, er kwam geen einde aan als het aan ons lag. Na een tijdje lag ik op zijn borst met mijn hoofd. Hij kriebelde steeds met zijn vingers door mijn haar heen tot hij naar de klok keek en stopte. “Hazel, hoe laat komen je ouders thuis?” Ik schrok een beetje van die vraag aangezien ik de tijd was vergeten. Ik keek op de klok. ‘Nu.’ Precies op dat moment hoorde ik mijn broertje schreeuwen: “Haz! Pap en mam zijn thuis, verstop Finn!” Verstoppen was geen optie, hij moest het huis uit. Beide schoten we omhoog. Ik rende naar beneden maar hoorde de deur open gaan dus duwde ik Finn snel terug. Ik schoot in de lach, gewoon van de zenuwen. Finn schoot in de lach door mij, ik deed snel mijn handen op zijn mond en rende de kamer door. “Hazel! We zijn thuis! Wat loop je boven te stampen, kom eens kijken wat ik en je vader hebben gekocht voor de keuken!” Riep mijn moeder vrolijk. Finn rende naar het raam. “Nope, te hoog.” Zei hij en keek mij vragend aan. ‘Anders wacht, idee. Doe je schoenen aan en volg me, we gaan naar beneden.’ Fluisterde ik. Finn liep achter mij aan de trap af, mijn moeder was in de huiskamer. We liepen snel langs de ingang richting de achterdeur. Ik pakte Finns wangen vast en drukte een lange kus op zijn mond. Hij sloeg zijn armen om mij heen en begon een beetje te lachen tussen door. ‘Ja, je vindt ons gestoord.’ Fluisterde ik zachtjes. Finn knikte en drukte nog een kus op mijn mond. “Haz, kom je!” Riep mijn moeder. Ik hoorde ineens de deur open gaan van de keuken, ons huis liep namelijk in een rondje. Ik keek geschrokken op toen mijn vader ons aan zat te kijken. Finn schrok zich ook rot en keek mij aan. Gesnapt. “Wat doet die vuile nicht in mijn huis!” Ik heb mijn vader nog nooit zó hard horen schreeuwen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.