Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » One Direction » Friends or more...|| Louis Tomlinson [Afgerond] » HOOFDSTUK 30

Friends or more...|| Louis Tomlinson [Afgerond]

17 mei 2013 - 19:10

1007

10

579



HOOFDSTUK 30

Guys, ik moet jullie wat vragen. we zijn nu al bij hoofdstuk 30 en in Word ben ik zelfs al verder. Ik wil jullie eerlijke mening. Willen jullie dat ik begin met een afronding of moet ik gwn lekker verder schrijven? I really hope you pick the second, maar ik wil jullie eerlijke mening. // Oke, nou hier is dan een nieuw hoofdstuk onder ernstige bedreigingen van een bepaald iemand *ahum ahum 1Diloveniall ahum ahum* Enjoy xoxo'tjes

Louis POV
Ik zucht. Nog steeds zweef ik hier, in deze onduidelijke toestand. Bewegen gaat af en toe. Geluiden bereiken mijn oren, maar mijn ogen kan ik niet openen. Het is frustrerend. Silvanita komt elke dag. Ze praat tegen me en het is fijn om haar stem te horen.
Af en toe, als ze mijn hand vast heeft, kan ik een kneepje terug geven.
Gisteren zijn ook de anderen gekomen, ik heb ze horen praten.
Het is fijn om te weten dat ze steun heeft van de anderen. Fijn om te weten dat ze hier niet alleen in staat. Ik voel me kiplekker, al steekt de wond best vaak. Het liefste wil ik opstaan en teruggaan naar London, met Silvanita aan mijn zij. Daarom is het nog erger dat ik mijn ogen niet kan openen.
Zijn ze dichtgelijmd of zo?
Een karretje rammelt, hoe laat is het? Een stem weerklinkt. Het is Bettie. Ze is al die tijd mijn verpleegster geweest. ‘Goeiemorgen Louis.’ Ik beweeg een vinger.
Ze rommelt wat aan mijn infuus en vloeistof druppelt mijn lichaam in.
‘Het is mooi weer vandaag, geen paparazzi te zien.’ Ik wil grinniken, maar dat lukt niet. Ik beweeg weer een vinger. ‘Ach Louis. Dit moet echt heel zwaar zijn.’ Ik wil weer een vinger bewegen, maar het lukt niet. Dat bedoel ik dus met ‘’af en toe’’. ‘Hmm, geen reactie deze keer. Heb ik je beledigt?’ ze grinnikt. Ik zucht en ik weet dat ze dat kan horen. ‘Ach ach. Jouw toestand is echt één van de raarste die we ooit hebben gezien.’ Gefrustreerd maak ik een vuist. Ze slaakt een gilletje.
‘Omg, dat is de meeste beweging die je tot nu toe hebt gemaakt.’ Roept ze.
Voetstappen snellen weg en de kamer is weer leeg. Ik zucht weer.
Werd ik nou maar wakker.

Silvanita POV
‘NIALL!’ schreeuw ik en ik schud hem door elkaar. Zijn ogen vliegen open en hij kijkt gedesoriënteerd om zich heen. ‘Wa…wat?’ Als hij mij ziet glijd een glimlach over zijn gezicht.
Ik trek een wenkbrauw op. ‘Zou je me los kunnen laten?’ Hij grijnst.
‘Ik vind het wel fijn zo.’ Hij sluit zijn ogen weer, waarschijnlijk om weer te gaan slapen.
Een zucht verlaat mijn mond en ik plaats mijn handen op zijn borst.
Met alle kracht die ik in me heb duw ik hem het bed uit. Hij springt op. ‘What the…’
Zachtjes lach ik en Niall kijkt me verbaasd aan. ‘Waarom heb je me nou weer uit bed gesmeten?’
‘Omdat het niet goed is.’ Een wenkbrauw wordt opgetrokken. ‘Niet goed is?’
Ik knik. ‘Wij kunnen niks hebben, Niall.’ Een moment is het stil, dan valt het kwartje.
‘Wacht, jij denkt dat wij? Nee nee! We hebben niks gedaan! Ik zweer het je!’
Nu is het de beurt aan mij om een wenkbrauw op te trekken.
‘Wat? Maar, waarom zou je anders..’
Hij gaat naast me zitten. Gekleed in alleen een joggingbroek. God, wat hebben ze toch met joggingbroeken? En waarom zien ze er allemaal zo goed uit?!
‘We hebben echt niks gedaan, Silvanita. Herinner je je niks meer?’
Verdwaasd schud ik mijn hoofd. De hoofdpijn steekt. ‘Nee, wacht.’ Ik denk diep na, ‘Wacht, wacht! Het komt weer boven!’ Alles komt weer boven. De jongens hadden me verplicht om met ze mee te gaan. Met zijn vijven waren we uit gegaan en we hadden wat gedronken. Iets te veel.
Toen we thuiskwamen was ik ingestort. Niall had me naar m’n kamer gebracht en was bij me komen liggen. Ik had het fijn gevonden en ik had veel aan zijn warmte gehad.
Niall grijnst. ‘Er is dus echt niks gebeurt. Al had ik het niet erg gevonden als er wel iets was gebeurd.’
Ik verkoop hem een klap. ‘Niall!’ Hij grijnst. ‘Wat?! Ik mag toch ook dromen?’
Ik rol met mijn ogen en duw hem weer van het bed. ‘Jaja, je mag dromen. Zolang het daar maar bij blijft.’ Hij grinnikt en loopt de kamer uit. ‘Ik maak wel een ontbijtje.’ Ik lach. Ze zijn echt geweldig, ik snap waarom Louis het zo leuk vindt bij ze. Met een lach op mijn gezicht sta ik op.
Ik neem een snelle douche en aangekleed en wel loop ik naar de woonkamer.
((broek, Shirt,Schoenen ))
Het ruikt er heerlijk. Harry, Zayn en Liam kijken wat tv, Niall staat in de keuken.
Voorzichtig ga ik bij de jongens zitten, ze geven me allemaal een grijns.
‘Lekker geslapen?’ vraagt Zayn, hij wiebelt met zijn wenkbrauwen. Ik kijk hem aan en geef hem een klap voor z’n kop. ‘Karate, remember?’ Zayn knikt. ‘Sorry, Sil. Ik zal het noooooiiit meer doen.’
We barsten in lachen uit. ‘Nee, maar serieus. Lekker geslapen?’ vraagt Zayn weer.
Ik knik en Zayn kijkt me hoopvol aan. Ik grinnik. ‘En nee, er is niks gebeurd.’ Zayn begint te pruilen.
‘Ow kom op!’ roep ik uit. Ze grinniken. ‘Eten’ roept Niall. In één vloeiende beweging sta ik op en loop ik naar de tafel. ‘Ik hoop voor je dat het lekker is, Niall.’ Hij grinnikt en we beginnen te eten.

We zitten bij Louis op de kamer. Het ontbijt was erg lekker en daarna zijn we meteen naar het ziekenhuis gegaan. Er is nog steeds geen paparazzi te zien, wat ik erg fijn vind.
Toen we aankwamen op Louis’ kamer was Bettie naar ons toegekomen. Ze heeft ons verteld dat Louis vanmorgen een vuist heeft gemaakt, wat betekent dat hij nog eens vooruit is gegaan.
De artsen verwachten dat hij snel wakker word. Ik zucht en leg mijn hand op die van louis.
Hij pakt hem beet en geeft er een kneepje in. Volgens mij is hij helemaal beter, maar kan hij zijn ogen niet openen. ‘Het is zo frustrerend, Louis. Ik hou van je en heb verdriet, maar jij kan me niet troosten. Word snel wakker, Louis.’ Ik kijk om en de jongens kijken me meelevend aan.
‘Het spijt me.’ Zeg ik, ‘ik weet dat jullie ook je best doen, maar het is niet hetzelfde.’
Ze knikken. ‘We begrijpen het wel.’ Zegt Harry. Ik glimlach naar hem. ‘Dank je, Harry.’
Hij glimlacht terug en ik keer mijn blik weer naar Louis. Hij ligt er vredig bij, maar dat is voor mij niet genoeg. Hij moet wakker worden.



Yep, it was Niall. Niet verwacht he?


Reacties:

1 2

tamarastyles
tamarastyles zei op 31 mei 2013 - 16:49:
je moet gewoon doorschrijfen!
ik wist dat het naill was


Lishaa
Lishaa zei op 17 mei 2013 - 23:35:
Gewoon door schrijven!! Ik wil graag dat louis snel wakker word en dan moet je nog door gaan over hun leven samen !! Perfect idee.. ;3 hehe xx


Lotteimy
Lotteimy zei op 17 mei 2013 - 22:49:
Lou, word snel wakker !!

Trouwens, gewoon zo lang mogelijk doorschrijven, we love it

Snel verder !! xx


lienke
lienke zei op 17 mei 2013 - 22:46:
Ooh gelukkig Nial heeft niks gedaan!!
Hopen dat louis snel wakker word xxx <3!
Jep moet echt verder schrijven je schrijft heel goed !!


falinlove1D
falinlove1D zei op 17 mei 2013 - 22:02:
Wanneer wordt Louis wakker!!!!
En jij moet echt verder schrijven!!!
Snel verder XOXO