FanFic.nl

What makes you beautiful (gepauzeerd)

2. Samurai training

Het gebied!!-http://cache.desktopnexus.com/thumbnails/270853-bigthumbnail.jpg

Azuna in haar kimono met kaar katana-http://25.media.tumblr.com/366ef2919772cabb7df26d0ad99e2ae1/tumblr_mflreapFyT1rht9euo1_500.jpg

Azuna's POV:

Snel en behendig trok ik een simpele kimono aan met een wit bovenlijfje en een rode rok, ook in de lange wijde mouwen was rood verwerkt, vervolgens borstelde ik mijn haar en deed er een rood lint in. Het rode lint was van mijn moeder geweest en ik droeg het elke dag. Ik trok de dekens van mijn bed nog snel even recht, pakte mijn katana en liep op mijn tenen de trap af, het kon mij allemaal niet veel schelen, maar ik was goed opgevoed dus deed ik het allemaal automatisch.Ik schoof de schuifdeur open en rende de veranda af door het perfect aangelegd tuintje, die omringt was door muren, het poortje door. Daar bleef ik even staan. Het was een beetje mistig en doordat de opkomende zon zijn stralen er door heen liet schijnen, gaf het een speciaal effect. Ik liep verder over het kleine zand pad die met een boog de heuvel af liep, naar het meer waar ik elke ochtend mijn slagen oefende onder de grote kersenboom. Ik ging de bocht om en zag het meer al liggen, er zweefde wat mist vlak boven het water en de zonnestralen lieten het meer glinsteren als diamanten. De grote kersenboom stond vol in bloei. Op mijn vaste plekje onder de bloesems begon ik met mijn slagen, honderd keer deed ik alle slagen die ik kende met mijn katana, die naar jaren trainen zo licht voelde als een veertje. Ik kon me nog herinneren dat ik maar met moeite mijn bokken (houten samoerai zwaard, geen speelgoed!!) tien minuten omhoog kon houden. En nu deed ik elke ochtend honderd slagen van alle slagen die ik kende, mijn katana was nu een verlengstuk van mijn arm, en ik was er best trots op. Op jonge leeftijd al had mijn vader mij getraind, hij vond het belangrijk dat ik mijzelf kon verdedigen, en mijn broer die drie jaar ouder was als mij was in de vlak voor dat onze ouders omgekomen waren een betere zwaardvechter als onze vader geworden en zeker net zo goed met de boog, de staf en het vechten zonder wapens, en dus had mijn broer mij na de dood van onze ouders alles bijgebracht wat hij wist. Mijn broer was een strenge leraar en praatte nooit over onze ouders, maar ik wist dat dat kwam omdat hij ze vreselijk miste, en ik wist ook dat mijn broer veel van mij hielt en het vreselijk vond dat ik nooit meer blij was, daarom was hij het ook met mij eens geweest toen ik hem vertelde dat ik niet verder ging studeren, hij wist dat ik het niet leuk vond op school. Als ik op school was leefde ik in een compleet andere tijd, ik had altijd ver moeten reizen omdat het aan de rand van een stad lag en ik diep in de bergen woonde op een plek waar het leek alsof de tijd er vierhonderd jaar geleden stil was komen te staan en nog steeds stil stond, dat is waarom dit de enige plek is waar ik van hou de stilte, rust en vrede lieten mij mijn verdriet af en toe vergeten, maar ik was nooit gelukkig. Er was iets dat ik nodig had iets dat mijn leven compleet zou veranderen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.