Hoofdcategorieën
Home » One Direction » broken mirrors » help?
broken mirrors
help?
Het was minutenlang stil. Er werden af en toe blikken gewisseld, maar niemand durfde iets te zeggen. Bang om me nog meer pijn te doen, bang om me te kwetsen. Het was Liam die de stilte, die een uur leek te duren, durfde te verbreken.
'En.... het verband om je arm?' Het kwam er voorzichtig uit, bang om me pijn te doen. Nog een diepe zucht rolde uit mijn mond, ik misschien in jaren niet zo gezucht als nu.
'Ik heb mezelf gesneden, ik weet niet waarom, ik denk dat ik gewoon doordraaide.'
Ik voelde tranen opkomen. Liam was de eerste die opstond, hij kwam naar me toegelopen. Zijn hand pakte voorzichtig die van mij. 'We zijn er voor je, we gaan je helpen.' Voorzichtig knuffelde hij me, bang om me doormidden te breken. Ondanks dat dat onmogelijk zou zijn. De andere jongens kwamen erbij, en samen vormden we een groepsknuffel.
'Guys.' Begon Louis na een tijdje. 'Ik denk dat ik over El heen ben.' Hij knipoogde naar me. Zayn zag de knipoog waarschijnlijk ook, aangezien hij van mij naar Louis bleef kijken.
'Maar Lou.' Begon hij. 'Ze eet niet, dus kun je háár ook niet leuk vinden, because she doesn't eat carrots.'
Bij het woord 'haar' keek hij overdreven mijn kant op. 'Ik kan het haar leren.' Hij sloeg zijn arm om me heen. Ik begon automatisch te glimlachen.
Mijn blik bleef hangen bij de klok.
'Guys, ik moet naar huis ik heb morgen weer school.' Louis stond op en gaf me een klein kusje op mijn mond. 'Goodnight love.' Ik wisselde even een blik met Harry, die vanaf morgen de nieuwe jongen zou zijn. 'Morgen, tien over acht hier?' Ik knikte, en liep met de jongens achter me aan naar de gang. Na vijf, voorzichtige, knuffels te hebben gehad liep ik dan toch eindelijk de deur uit.
De buitenwereld in, ik zou nu een makkelijk slachtoffer kunnen zijn. Gelukkig stond mijn huis drie huizen naast dat van hun. Maar dan nog, het bleef gevaarlijk voor mij om alleen buiten op straat rond te lopen. En zolang het pesten niet ophield bleef het dat ook. Gelukkig kwam ik veilig thuis. Dit was misschien de tweede keer dat het me gelukt is zonder schram thuis te komen.
Nou ja thuis... Mijn vader was bij mijn broertje, en mijn moeder zat ergens in Nederland in een of andere kliniek.
Kortgezegd, ik leef alleen. Dat maakt mijn hele situatie alleen maar erger.
Ik liep meteen naar de bovenverdieping, en trok mijn pyjama aan, poetste mijn tanden kort, en ging in bed liggen.
Omdat ik zo uitgemergeld was, lag ik nooit fijn in mijn bed. Meestal lag ik op mijn botten. Om mezelf toch een stuk beter te laten liggen had ik een deken op mijn matras gelegd. Zo zou ik toch iets zachter liggen.
Ik sloot mijn ogen, normaal hoopte ik dat ik ze nooit meer hoefde te openen, nu had ik dat niet. Niet nu ik One Direction had ontmoet. Niet nu ik eindelijk iemand had.
Ik viel in een diepe slaap.
Reacties:
Wow echt heel mooi geschreven
Trouwens als je iemand wilt om alles kwijt te kunnen ik ben er voor je ik heb dat ook meegamaakt je kan me alles vertellen xxxxx
Dit is mooi geschreven. Ik ben echt achterop geraakt met lezen en zal nu als de wiedeweerga verder lezen