Hoofdcategorieën
Home » One Direction » Falling In Love ~ Harry Styles » ~11
Falling In Love ~ Harry Styles
~11
‘EMM!’ riepen Anne en Lola tegelijk toen ik van de trap af kwam lopen, Julia had de deur al opengedaan. Voordat ze verder naar binnen konden lopen kwam Louis de eetkamer uit, ‘is..’ meer kwam er niet uit, tenminste meer hoorde ik niet want ik hoorde Anne achter hem schreeuwen, ‘OHMYGOD!’, Lola maakte haar zin verder af ‘IS DAT..’ voordat ze allebei nog iets konden zeggen had Julia ze allebei een por in hun zij gegeven met een waarschuwende blik en daarna iets had gefluisterd waardoor ze beide snel knikte en naar de grond keken. ‘ja hij is boven.’ Zei ik snel. ‘oké.’ Voordat hij weg kon lopen vroeg ik ‘als ik zo terug ben, ben je er dan nog?’. ‘nee ik denk het niet.’hij keek me met een klein lachje aan. ‘oh.’ Ik trok een pruillipje, hij grinnikte ‘geef me je telefoon, dan zet ik mijn nummer erin.’ Ik gaf hem mijn telefoon, hij typte wat in en gaf hem terug. ‘geef alleen mijn nummer aan niemand,iedereen die ik ken heeft mijn nummer al, en anders moeten ze het zelf komen vragen.’ Hij grijnsde en liep naar boven.
‘dus, iemand die me wilt uitleggen waar dat net over ging?’ vroeg ik met opgetrokken wenkbrauwen nadat Lola en Anne me hadden geplet met hun knuffels, ‘ohh, dat, niets bijzonders, ik schrok gewoon even omdat het de eerste Britse jongen is die ik zie sinds ik hier ben..’ zei Lola luchtig, ‘ja, same here.’ Zei Anne net te snel erachter aan. Ik zuchtte en besloot het maar hierbij te laten.
We gingen even bij de school kijken, hij was open, maar gelukkig hoefde wij pas volgende week te beginnen. Het was een grote school, een grotere dan waarop ik in Nederland zat. Ik moest wel even wennen aan alles, alles in het Engels, grotere kluisjes nieuwe lokalen om te onthouden. Natuurlijk waren precies vandaag Bart en Job er ook, Anne en Lola stonden bij de ingang op ons te wachten, Julia moest nog naar de wc en ik ging mee zodat ik mijn gezicht even in de spiegel kon checken. Bijna waren we bij de ingang toen ik een bekende stem hoorde, ik rilde. Gelijkertijd met Julia draaide ik me om en keek recht in de ogen van Bart, ‘Emma!’ riep hij en zette een stap in onze richting. ‘kom snel!’ voordat Bart nog iets kon zeggen trok Julia me de school uit.
‘laten we ergens iets gaan drinken.’ Stelde Anne voor toen we van het schoolterrein afliepen, we kwamen uit bij een klein cafeetje en gingen op het terras zitten,we bestelde allemaal cola en wat frituursnacks. We kletste nog wat en gingen een uurtje later allemaal weer in onze eigen richting lopend naar huis.
Ruim een kwartier later kwam ik aan bij de poort van het huis, ik liep op m’n gemakje richting het huis toen ik geschreeuw uit het huis hoorde komen. Ik herkende de stemmen meteen, Louis en Harry. Op een wat sneller tempo liep ik richting de deur, voordat ik de deur bereikt had werd hij al opengetrokken. Boos kwam Louis naar buiten gelopen met Harry vlak achter hem, toen hij mij zag veranderde zijn gezichtsuitdrukking. ‘hoe lang sta je hier al?’ hij keek me onderzoekend aan, ‘ik kwam net aanlopen.’ zei ik snel, hij dacht dat ik ze aan het afluisteren was.. hij keek me nog een keer onderzoekend aan en zei, ‘oké, zie jullie later wel.’ Hij liep weg en stak zijn hand op. Ik keek hem na.
Ik hoorde Harry achter me kuchen en draaide me om, ‘kom je naar binnen of blijf je de rest van de dag daar staan?’ ik zag dat er weer een grijns naar boven kwam op zijn gezicht, rolde met mijn ogen en liep langs hem heen naar binnen. ‘dus waar ging dat allemaal over?’ vroeg ik toen hij de deur gesloten had, ‘gewoon, dingen.’ zei hij, haalde zijn schouders op en staarde naar een plekje op de muur. Ik wist dat ik weg moest lopen, maar kon het niet laten om iets te zeggen ‘gaat het?’ vroeg ik. Zijn ogen ontmoette de mijne ‘ja, waarom zal het niet gaan?’ hij keek me aan. Ik zuchtte, ‘als je erover wilt praten, je weet me te vinden.’ Ik draaide me om en liep naar mijn kamer.
De rest van de middag heb ik op bed gelegen wat afleveringen gekeken van de series die ik volg, dat is iets wat ik altijd doe als ik teveel tijd heb. Eerst was het gewoon om de tijd te doden in de vakanties maar niet lang daarna raakte ik verslaafd en keek ik het door tot ik elke keer een week moest wachten op een nieuwe aflevering. Dus voordat ik het wist was ik bij de laatste aflevering van Pretty Litte Liars. Ik staarde naar het zwarte beeld en zuchtte, gefrustreerd liet ik me met mijn gezicht in mijn kussen vallen. Nu moet ik nog zo lang wachten op een nieuwe aflevering, wie zat er in de kofferbak waardoor ze zo schrokken, hoe loopt het af met Toby en Mona, is A echt Allison of was het een hallucinatie? Allemaal vragen die ik niet kon beantwoorden.
‘are you ok?’ hoorde ik een bekende schorre stem naast me zeggen. Natuurlijk, precies nu moet hij binnen komen dacht ik. Ik kwam langzaam met mijn gezicht en draaide me om in zijn richting ‘ja tuurlijk.’ Ik glimlachte naar hem en probeerde zo ongezien mogelijk met mijn voet mijn laptop dicht te klappen. ‘duss..’ ik keek hem vragend aan.
‘oh. ja. ik kwam je halen voor het eten.’ Hij stak netzoals een paar uur geleden zijn hand uit om me van het bed af te helpen, ik pakte hem aan voelde weer dezelfde tinteling. Samen liepen we naar beneden en pas toen hij mijn hand in de eetkamer los liet merkte ik dat hij hem de heletijd vast had.
‘wat heb je vandaag gedaan?’ probeerde hij om een gesprek te beginnen
‘ik ben even gaan kijken bij de school waar ik volgende week begin en daarna zijn we op een terrasje gaan zitten.’ Zei ik
‘hoe zag de school eruit?’ hij keek me geïnteresseerd aan.
‘gewoon als een normale Engelse school denk ik, op welke school zit jij?’ vroeg ik.
‘geen.’ Zei hij kortaf.
‘geen? Studeer je al?’ vroeg ik.
‘nee’ zei hij weer kortaf.
‘wat doe je dan?’ nu keek ik hem geïnteresseerd aan.
‘oh. gewoon. je weet wel.’ Zei hij zo luchtig mogelijk ‘ik hoorde dat je Bart tegen kwam vandaag’ zei hij vlug om het onderwerp te veranderen.
‘van wie heb je dat gehoord? Julia?’ tuurlijk had Julia dat gezegd.. maar hoe?
‘het maakt niet uit van wie ik het heb, wat moest hij van je?’ hij keek me onderzoekend aan.
‘weet ik niet.’ ik haalde mijn schouders op en keek naar de tafel
‘hoezo weet je het niet? je hebt toch met hem gepraat?’ vroeg hij
Ik voelde me net een klein kind die ondervraagd werd door zijn ouders..
‘nee, Julia trok me weg voordat hij iets kon zeggen.’ Zei ik en keek op
‘oké.’ Een klein glimlachje ontstond op zijn opgeluchte gezicht
Na het eten ging ik douchen, trok mijn pyjama aan en ging weer in bed liggen om een paar afleveringen van The Vampire Diaries te kijken, Julia had gezegd dat dat ook een leuke serie was. Ik streamde er alvast een paar, deed het licht uit, kroop weer terug onder de dekens en begon bij de eerste aflevering
‘For over a century i have lived in secret.
Hiding in the shadows, alone in the world, until now..
I’m a vampire, and this is my story.’
Klonk het door mijn oortjes, ik zag een auto in beeld verschijnen en dacht meteen ‘oh god, de mensen in die auto overleven het niet..’
Ik zag hoe het mistig werd, hoe ze iemand aanreden, de man stapte uit de auto om te kijken of die persoon nog leefde, blijkbaar was de persoon die ze hadden aangereden een man en een vampier, de man uit de auto overleefde het niet, wat ik al dacht. Ik zag hoe de vrouw langzaam uitstapte en niemand op de weg zag, even hield ik mijn adem in, toen de man dood op de auto viel schrok ik, ik voelde hoe mijn hart snel begon te kloppen, mijn geluid stond best wel hard dus bij elk geluidje schrok ik al, ja ik ben best wel een schijtbak. De vrouw rende gillend weg, maar werd alsnog gepakt.
THE VAMPIRE DIARIES kwam in beeld.
Ik zag iets in mijn ooghoeken bewegen, weer hield ik mijn adem in, waarom had ik dan toch ook het licht uit gedaan.. Ik keek even op het scherm om de aflevering op pauze te zetten en toen ik op keek zag ik een gedaante naast mijn bed staan, een klein gilletje ontsnapte mijn mond snel vlogen mijn handen over mijn mond zodat er geen geluid meer uitkwam.
DIE VAMPIER KOMT AL HET BLOED UIT ME ZUIGEN EN LAAT MIJN LICHAAM DAN HIER LIGGEN OM WEG TE ROTTEN, natuurlijk dacht ik meteen het ergste, dat is iets wat ik altijd doe. De handen die snel naar mijn mond gevlogen waren, vlogen nu nog sneller naar mijn nek, om het te ‘bedekken’ zodat de vampier me niet kon bijten. Ik hoorde een herkenbaar grinnikje, ‘HARRY IDIOOT!’ riep ik. Hij grinnikte nog steeds. Ik kroop weer terug onder de dekens en zette de laptop weer goed ‘wat doe je hier?’ het kwam er wat gemener uit dan dat ik bedoelde, hij stopte meteen en zei ‘ik kom bij je slapen, elke avond, remember?’.
Reacties:
Mwehhhh. Ik kan dit verhaal niet weerstaan.
MELDING PLEASE *smeekoogjes*
Xoxo'tjes
Eigenlijk ben ik het best wel eens met @Team1D
Bad Ends Snel verdergaan x
1. Ze weten niet dat ze 1D zijn
2. Lou vind haar ook leuk
3. ER MOET IETS ERGS GEBEUREN
Ik hou van bad ends (:
Btw melding
Next