Hoofdcategorieėn
Home » De Kronieken van Narnia » The buyed wardrobe » Chapter IV
The buyed wardrobe
Geschreven door:
Onderdeel van:
Laatst bijgewerkt:
11 april 2009 - 18:04
Aantal woorden:
327
Aantal reacties:
1
Aantal keer gelezen:
334
Chapter IV
Chapter IV:
Ze zetten zich neer op het warme zachte kleed dat voor de brandende openhaard lag. “Toen jullie weg waren gegaan,”¯ Begon Edmund. “aten we alles rustig op, we genoten van het zonnetje tot jullie na een paar uur niet terug kwamen.”¯ “Toen zochten we het hele bos door,”¯ Vervolgde Rilian. “maar we vonden jullie niet meer. Toen wouden we naar Cair Paravel gaan voor hulp.”¯ “Maar plots werden we terug gehaald naar de Aarde. Zelfs Rilian was mee!”¯ “Het was er cool!”¯ Onderbrak Rilian. Dorien lachte en Edmund ging verder: “We waren in een oud kasteel, ik weet niet welk kasteel, maar het was verlaten en donker.”¯ “En toen doorzochten we het kasteel en vonden vier ringen in een stoffig rood kistje: twee groene en twee gele.”¯ Vulde Rilian aan. “We namen ze mee en gingen verder het kasteel in en vonden drie mensen: een meisje en twee jongens, ze waren ongeveer zo oud als ons,”¯ “maar het gekke was dat ze sliepen in doodskisten.”¯ “In doodkisten?”¯ Vroeg Ellen verwonderdt. “Het zijn vast jouw domme Vampieren!”¯ Zei Dorien spottend tegen Ellen en Ellen stak haar tong uit. “Ja, dat waren ze inderdaad!”¯ Zei Rilian verbaast en Edmund ging weer verder: “We wisten toen nog niet dat ze dí¡t waren en plots stond de jongste -denk ik- jongen op. Hij keek ons recht aan en blaasde zoals katten.”¯ Edmund keek naar Rilian en Rilian ging verder. “Die jongen siste naar de andere Vampiers dat ze wakker moesten worden. Toen de anderen wakker waren zei de iets oudere jongen dat we de ringen moesten terug geven. Edmund nam de twee ringen en gaf die aan de jongen, maar plots waren ze allebij weg! Het meisje dat nog niets had gezegt zei nu dat ik haar en de jongen een hand moest geven, ik gaf hen een hand en ze zei dat ik nu de ringen moest aanraken en toen zag ik een wirwar van kleuren.”¯ “Eng!”¯ Zei Dorien.
Ze zetten zich neer op het warme zachte kleed dat voor de brandende openhaard lag. “Toen jullie weg waren gegaan,”¯ Begon Edmund. “aten we alles rustig op, we genoten van het zonnetje tot jullie na een paar uur niet terug kwamen.”¯ “Toen zochten we het hele bos door,”¯ Vervolgde Rilian. “maar we vonden jullie niet meer. Toen wouden we naar Cair Paravel gaan voor hulp.”¯ “Maar plots werden we terug gehaald naar de Aarde. Zelfs Rilian was mee!”¯ “Het was er cool!”¯ Onderbrak Rilian. Dorien lachte en Edmund ging verder: “We waren in een oud kasteel, ik weet niet welk kasteel, maar het was verlaten en donker.”¯ “En toen doorzochten we het kasteel en vonden vier ringen in een stoffig rood kistje: twee groene en twee gele.”¯ Vulde Rilian aan. “We namen ze mee en gingen verder het kasteel in en vonden drie mensen: een meisje en twee jongens, ze waren ongeveer zo oud als ons,”¯ “maar het gekke was dat ze sliepen in doodskisten.”¯ “In doodkisten?”¯ Vroeg Ellen verwonderdt. “Het zijn vast jouw domme Vampieren!”¯ Zei Dorien spottend tegen Ellen en Ellen stak haar tong uit. “Ja, dat waren ze inderdaad!”¯ Zei Rilian verbaast en Edmund ging weer verder: “We wisten toen nog niet dat ze dí¡t waren en plots stond de jongste -denk ik- jongen op. Hij keek ons recht aan en blaasde zoals katten.”¯ Edmund keek naar Rilian en Rilian ging verder. “Die jongen siste naar de andere Vampiers dat ze wakker moesten worden. Toen de anderen wakker waren zei de iets oudere jongen dat we de ringen moesten terug geven. Edmund nam de twee ringen en gaf die aan de jongen, maar plots waren ze allebij weg! Het meisje dat nog niets had gezegt zei nu dat ik haar en de jongen een hand moest geven, ik gaf hen een hand en ze zei dat ik nu de ringen moest aanraken en toen zag ik een wirwar van kleuren.”¯ “Eng!”¯ Zei Dorien.
Reacties:
Oo Love it <3