FanFic.nl

The Secret Castle

Hoofdstuk 1-4(deel 1)

Hoofdstuk 1
Demi's Pov
Ik ben buiten aan het fietsen als ik ineens sirenes hoor. Ik fiets er naartoe. Als ik aankom vraag ik aan de politie wat er aan de hand is. De politieman zegt:’ Er wordt een vrouw gegijzeld in haar eigen huis. De buren hadden de politie gebeld. Toen we aankwamen hoorden we over de gijzeling. De verdachte man is Jan Berkenissen.
Hij is bekend bij de politie als professionele inbreker en gijzelaar.’ Demi vroeg hierop wat de politie ging doen. De politie zei dat ze eerst de situatie goed moesten bekijken en daarna een plan te bedenken om het huis binnen te vallen zonder dat er slachtoffers vallen. Op dat moment arriveerde het SWAT team oftewel het speciale wapens en tactieken team. Tenminste dat dachten ze; eigenlijk waren het de handlangers van de gijzelaar. Ze begonnen in het wilde weg te schieten. Ik ging op de grond liggen.
Op een gegeven moment waren er geen schoten meer. Ik keek langzaam rond en zag dat alle politieagenten aan het doodbloeden waren en dat de mannen op mij afkwamen . Het leek alsof de politie niet teruggeschoten had. Alsof ze het pas merkten toen ze bloedend en half bewusteloos op de grond lagen. Toen pakte een man me vast en sleepte me naar hun busje. Er werd een zak over mijn hoofd gedaan.
Na ongeveer een half uurtje (denk ik) stopte de auto. Ik werd uit de auto getrokken en de zak werd van mijn hoofd afgetrokken. Ik stond voor een oud, vervallen kasteel. De mannen zeiden dat ik niet bang hoefde te zijn. ‘Dit wordt je nieuwe huis.’ Zei een van de mannen. We zullen jou en de andere kinderen trainen als toekomstige vervangers van ons.




Hoofdstuk 2
Demi's POV
Eenmaal aangekomen bij het kasteel zag ik dat ik niet het enigste kind was. De andere kinderen waren lang en sterk. Ik was nog mager en slapjes. Ik realiseerde me nu dat dit geen droom was. Dit was echt. Toen zag ik Jan staan. De man uit onze wijk die kinderen ontvoert en ze opleidt tot seriemoordenaars.
Dit is net een horrorfilm met een slecht einde, althans voor de kinderen. Ze brachten me naar de hoofdopleider die Jason heet. Hij ziet er niet uit als een moordenaar, maar blijkbaar is hij dat wel. Toen schoot me te binnen dat de zoon van Jan Jason heet. Hij was toch ontvoerd acht jaar geleden? Zijn vader zal de ontvoering wel in scene gezet hebben.
Maar van Jason had ik dit echt niet verwacht. Hoe kon hij dit nou doen? Hij zou toch moeten weten hoe het is om ontvoerd te worden en je ouders niet meer te kunnen zien. Is hij dan zo gemanipuleerd door zijn vader dat hij dit allemaal doet?
Jason's POV
In de tijd dat ik voor mijn vader kinderen opleidt tot seriemoordenaar, heb ik nog nooit zo'n mooi meisje gezien. Mijn 'collega's' zeggen dat ze Demi heet. Ik snap niet waarom mijn vader haar heeft uitgekozen om opgeleidt te worden tot seriemoordenaar. Zal ze te veel weten? Of zag ze iets wat ze niet mocht zien?
Toen vertelde mijn vader dat ze gijzeling had gezien en dat ze bij de politieagenten stond. De man die haar meenam had gelogen. Ze wordt niet opgeleidt. Ze wordt vermoord. Zal ik hier nog iets aan kunnen veranderen?






Hoofdstuk 3

Demi's POV

Vandaag heb ik gehoord dat ik word getraind tot seriemoordenaar, maar is dit wel waar? Ik kan nooit meer weg hier omdat ik te veel weet. Was ik maar nooit naar het huis toegefietst, was ik maar nooit blijven staan bij het huis. Waarom ging ik daar naartoe?
Mensen beginnen me raar aan te kijken. Ik weet niet of ze me wel hier willen houden. Zal ik hier eigenlijk wel ooit levend uit komen? Er is blijkbaar maar een iemand die hier om me geeft. Jason. Hij heeft al verschillende dingen gedaan om me te redden. Is hij toch niet zo'n monster zoals ik dacht.

~*~ die middag ~*~

Jason's POV

Volgens mij begint Demi nu ook te beseffen dat het niet goed gaat. Ik ga mijn vader ervan overtuigen haar te laten gaan en haar niet te vermoorden.

Jan's POV

Mijn zoon kwam net naar me toe en zei tegen mij: "Laat Demi alsjeblieft gaan. Zij kan er toch niets aan doen dat ze op de verkeerde plaats en tijd was. Vermoord haar alsjeblieft niet." Ik kon duidelijk zien dat mijn zoon verliefd was geworden op Demi.

Hij was helemaal gestoord geworden. Waarom zouden we iemand die teveel weet vrij laten gaan. Ik heb mijn zoon nodig en daarom zal ik met hem instemmen. Maar op de voorwaarde dat hij haar opleidt tot een moordmachine. Ze kan mijn zoon dan vervangen. Ik heb toch niets aan die lapzwans die op elk meisje verliefd wordt.

~*~ de volgende dag ~*~

Demi's POV

Ik moet dus toch een moordenaar worden. Ik had gehoopt dat Jason me op een of andere manier kon laten gaan. Dus niet. Ik hoorde 'toevallig' Jan en een andere man praten over Jason. Maar ik geloofde niet wat ze zeiden. Ik moest door Jason opgeleid worden en hem dan uitschakelen? Welke vader wil zoiets?

Toen hoorde ik ineens schoten. Een van de kinderen had (per ongeluk) bijna door het hoofd van Jason geschoten. Toen werd het kind meegenomen. Eerst was er geschreeuw. Maar toen werd het stil.
Hoofdstuk 4
[FLASHBACK]
~*~ de volgende dag ~*~

Demi's POV

Ik moet dus toch een moordenaar worden. Ik had gehoopt dat Jason me op een of andere manier kon laten gaan. Dus niet. Ik hoorde 'toevallig' Jan en een andere man praten over Jason. Maar ik geloofde niet wat ze zeiden. Ik moest door Jason opgeleid worden en hem dan uitschakelen? Welke vader wil zoiets?

Toen hoorde ik ineens schoten. Een van de kinderen had (per ongeluk) bijna door het hoofd van Jason geschoten. Toen werd het kind meegenomen. Eerst was er geschreeuw. Maar toen werd het stil.
[EINDE FLASHBACK]
Demi's POV
Toen ging de deur open. Ik kon mijn tranen amper inhouden. Ik was verbaasd. Ik had verwacht dat de man naar buiten zou komen, maar dat was niet zo. De jongen (Tim, 12 jaar) kwam naar buiten. Hij zat helemaal onder het bloed. Ik zag dat het bloed niet van hem was en rende naar hem toe. Hij was in shock en had niet in de gate wat er gebeurd was. Ik liep met hem naar zijn kamer en hielp hem met omkleden. Nu besefde hij wat hij had gedaan. Hij moest huilen en vroeg naar zijn ouders. Ik stelde hem gerust en zei: "Het komt wel goed." Maar we wisten allebei dat het niet zo was.
Jason's POV
Ik kom net bij van de schrik, maar waar is Tim gebleven? Toen hoorde ik geschreeuw. Ik dacht dat ze iets bij hem deden. Toen werd het stil. Even later kwam Tim met een mes naar buiten. Hij zat helemaal onder het bloed. Demi ging meteen naar hem toe en begeleidde hem naar zijn kamer. Waarom wil mijn vader zulke jonge kinderen opleiden tot seriemoordenaars. Waarom wil hij zoiezo mensen opleiden tot seriemoordenaars?
Jan's POV
Vandaag is een van mijn beste mannen vermoord door een 12-jarig kind. Dit bewijst dat Jason een goede trainer is. De kinderen zullen niet anders weten dan dat ze moordenaars zijn. De manipulatie werpt dus zijn vruchten af. Tim is misschien wel de jongste, maar hij heeft bewezen dat hij ook koelbloedig kan zijn.
Tim's POV
"Sorry Jason. “zei ik nadat ik bijna door zijn hoofd had geschoten. Voordat Jason weer opstond werd ik meegenomen door een man. Hij ondervroeg me in zijn kamer. 'Waarom schoot jij op Jason. ‘zei hij met luide stem. 'Waarom mikte je op hem?' 'Het was niet expres. Ik moest niezen toen ik schoot en toen schoot ik per ongeluk op Jason.' zei ik. "Waarom ben je hier Tim" zei de man toen. "Omdat wij jullie moeten vervangen als er iets misgaat, meneer.' zei ik. "Dat klopt. Omdat je hebt gefaald moet je je bewijzen tegenover mij. Je moet mij doodsteken als bewijs van je koelbloedigheid. '
Dit deed ik zonder dat ik erover nadacht. Het ging zo snel. Hij schreeuwde van de pijn, maar ik had hem zoveel keer en zo snel gestoken dat hij teveel bloed verloor en doodging.
Toen kwam ik met een mes en vol met bloed naar buiten. Het nieuwe meisje (Demi) zag dat ik in shock was en kwam meteen naar me toe. Ze vroeg wat er gebeurd was en ik vertelde haar alles. Daarna liep ze met me mee naar mijn kamer en hielp me met omkleden. Hierna ging ze weg. Ze zei dat ze met Jason ging praten.
Demi's POV
"Jason!" schreeuwde ik. 'Waarom moest Tim die man vermoorden. Door jouw vader is Tim nu helemaal in shock. Hij moest van die man hem neersteken en uiteindelijk doden. Wat doet jouw vader? Hij maakt kinderen kwaadaardig en ze raken in shock.' 'Demi, rustig aan.' zei hij. 'Het komt wel weer goed. Ik zal met mijn vader praten en zorgen dat zoiets niet meer gebeurd.'

Jason's POV
Toen ging ik naar het kantoor van mijn vader. "Hoe kon je dit nou doen.' zei ik. "Waarom heb je Tim een trauma voor het leven bezorgd.' Mijn vader antwoordde hierop: "Omdat dat toch het uiteindelijke doel is mijn zoon. We willen toch dat al die kinderen mijn nieuwe generatie handlaners worden. Of vind jij misschien van niet?' Jawel vader, maar..." zei ik hierop. Voordat ik kon uitpraten, kapte mijn vader me al af. "Als je ja zegt moet je geen nee zeggen zoon." "En ga nu weg uit mijn kamer. Ik heb nog een hoop werk te doen.' Hiermee bedoelde hij dat hij nieuwe rekruten (opvolgers) ging halen.
Jan's POV
Wat zit hij nou te zeuren. Ik heb alles voor hem gedaan. Toen hij op zijn zevende verjaardag om goudvissen vroeg heeft hij die gekregen. Hij noemde ze Nick en Simon. Waarom weet ik niet, maar het klonk bekend. Maar dat terzijde. Ik moet nu naar mijn volgende klus. Mijn volgende klus is in Amsterdam. We gaan mensen in Het Rijksmuseum gijzelen. Waarom? Willen jullie dat weten? Nou, 3/4 van de bewakers daar zijn mijn handlangers. Dit wordt makkelijk en zo krijgen we ook nog nieuwe rekruten.
Demi's POV
Wat gaat hij doen? Gaat hij mensen in het Rijksmuseum gijzelen. Weet hij dan niet hoe goed het Rijksmuseum bewaakt wordt? Wat gebeurd er met ons als het fout gaat. Gaan wij dan ook de gevangenis in? Een heleboel vragen zonder antwoorden.
Ondertussen gaat het al beter met Tim. Hij is nu aan het gamen op zijn kamer. Jan doet heel veel om de mensen hier blij te houden, zodat ze niet moeilijk gaan doen. Maar misschien komt er een opstand. Ik weet niet of we dat wel overleven.
~*~ Die volgende middag ~*~
Demi's POV
Ik werd vandaag al heel vroeg wakker. Dit is de 4de dag van mijn 'ontvoering'. Iedereen was al weer druk bezig voor de voorbereidingen van de dag. Vannacht was Jan het museum binnengelaten door de bewakers en ze hadden de overige bewakers al vermoord. Nu was het wachten op het signaal van Jason. We zouden moeten helpen als het uit de hand liep. Ik 'mag' nog niet mee, omdat ik nog niet 'getraind' ben.
Toen kwam het signaal. Een of andere sullige bezoeker had de Nachtwacht aangeraakt waardoor het alarm afging. De politie kwam meteen ter plaatse. Er ontstond een vuurgevecht. Hierbij zou Jan gewond zijn geraakt. Hij werd via de achteruitgang naar het kasteel gebracht en werd hier verzorgt.
Maar toen ging het ook hier mis. Een stelletje kwam voorbijlopen en hoorde schoten. Daarom belden ze de politie. Na 5 minuten was de politie aangekomen en toen ontstond een vuurgevecht. Wij raakten niet 'gewond'. Niet lichamelijk, maar wel geestelijk. Jason zei tegen me dat ik me moest verstoppen op mijn kamer en dat ik er pas uit moest komen als hij me zou komen halen. Ik wachtte een uur.
Toen was het laatste schot geschoten. Jason zei dat ze weg moesten gaan. Weg naar een ander kasteel. Iedereen werd geblinddoekt en alle spullen werden ingepakt. De reis duurde 10 uur en toen kwamen bij een soort Frans-achtig kasteel terecht. We wisten nu dat we niet meer in Nederland waren.
Jason's POV
Vandaag was het zover. Dit was de dag dat ze in het Rijksmuseum nieuwe rekruten gingen halen. Ik snap niet dat mijn vader elke maand nieuwe rekruten haalt. Het is mijn taak om als er iets gebeurd een paar opgeleide rekruten naar het Rijksmuseum te sturen.
Toen kwam het signaal. Een toerist was zo dom geweest om het alarm af te laten gaan. De politie was bijna meteen ter plekke. Mijn vader schoot er drie dood, maar toen werd hij zelf geraakt. Hierna ging hij, gedragen door Petrjov, naar het kasteel.
Een stelletje liep langs en hoorde schoten bij het kasteel. De politie kwam aan en er ontstond een vuurgevecht. Ik bracht Demi gauw in veiligheid. Het vuurgevecht duurde meer dan 2 uur en iedereen was uitgeput. We moesten ons klaarmaken maken voor Plan B: verplaatsing.
Alle spullen werden ingepakt. We hadden precies een uur om weg te komen, want zolang duurde het nog voordat het dichtsbijzijnde politieteam hier kon zijn. Alle rekruten kregen zakken over hun hoofd en ze begonnen met inpakken. Petrjov ging nog samen met mijn vader nieuwe wapens halen.
De reis van Eindhoven naar Marseille duurde 10 uur. In Marseille was ons reservekasteel. Ons plan B kasteel. Hier hadden we alles wat we in het kasteel in Eindhoven ook hadden. 4 uur later kwamen Petrjov en Jan ook aan in Marseille. Het was inmiddels 2 uur 's nachts plaatselijke tijd.
~*~ De volgende morgen ~*~
Demi's POV
Omdat we vandaag zo laat aangekomen waren, hoefden we pas om 12 uur plaatselijke tijd op te staan. We waren allemaal fit, maar ik kon niet helder denken. Ik had eigenlijk wel zin om te gaan trainen. Niet vanwege het moordgedoe, maar vanwege Jason. Hij had zoveel voor mij gedaan en ik vind hem eigenlijk wel leuk.
Toen begon de training. We begonnen eerst met touw. Hier beginnen ze blijkbaar altijd mee. Eerst ging het heel goed. Ik moest Jason vastbinden aan een stoel. We leerden verschillende knopen te maken. De ene knoop was in sommige situaties beter dan een andere knoop.
Toen moesten we met een balletjespistool gaan schieten. Het klinkt misschien kinderachtig, maar het is beter voor mensen die niet kunnen mikken, zoals ik, om te beginnen met een balletjespistool.
Jason's POV
Demi leert heel snel. Ze kan echt hele goede knopen maken en ze kan ook goed onthouden welke knoop ze in welke situatie moet gebruiken.
Ze moest lachen toen ik er een balletjespistool bijpakte. Eerst dacht ze dat ik een grapje maakte, maar toen wist ze dat ik serieus was. Op zo'n momenten zie je wat voor een leuke meid het is.
Morgen gaan we losse flodders gebruiken. Ik weet niet hoe ze daar op reageert, maar ik denk wel dat ze kan mikken. Overmorgen gebruiken we een echt laserpistool voor de training.
Toen de training was afgelopen ging ik naar haar kamer toe. Ze was een boek aan het lezen en tegelijkertijd tv aan het kijken. Toen kwam het nieuws op tv. Het ging over het Rijksmuseum. Ze hadden hulp gevraagd aan België, Duitsland, Luxemburg en ook Frankrijk om mee te helpen aan de zoektocht van Jan Berkenissen en zijn handlangers.
Ze keek naar mij en weer terug naar de tv. Toen zag ze een foto van zichzelf op de tv. Haar ouders hadden een persconferentie gegeven. Toen hield ze het niet meer droog.
Ik ging naar haar toe en ik troostte haar. Ze draaide zich om en ik droogde haar tranen af. We gingen langzaam dichter naar elkaar toe en we probeerden elkaar te zoenen. Toen stootten we onze hoofden en moesten we even lachen. We zoenden elkaar. Eerst rustig en toen heviger. Ze zoende met zoveel passie. Daarna trok ik me weer terug en ging ik weg. Ik kon niet geloven wat er allemaal gebeurd was.
Demi's POV
OMG!!!!!! Ik heb met Jason gezoend. Dit had ik nooit verwacht. Hij is zo aardig tegen mij en hij is dus ook verliefd op mij. Ik durf het niet te zeggen maar ik ben ook verliefd op hem.
Toen keek ik weer tv. Mijn ouders waren nog steeds bezig met de persconferentie. Ik had geen zin om het te kijken en zapte dus verder.




Hoofdstuk 4 (deel 2)
[Flashback]
~*~ De volgende morgen ~*~
Demi's POV
Omdat we vandaag zo laat aangekomen waren, hoefden we pas om 12 uur plaatselijke tijd op te staan. We waren allemaal fit, maar ik kon niet helder denken. Ik had eigenlijk wel zin om te gaan trainen. Niet vanwege het moordgedoe, maar vanwege Jason. Hij had zoveel voor mij gedaan en ik vind hem eigenlijk wel leuk.
Toen begon de training. We begonnen eerst met touw. Hier beginnen ze blijkbaar altijd mee. Eerst ging het heel goed. Ik moest Jason vastbinden aan een stoel. We leerden verschillende knopen te maken. De ene knoop was in sommige situaties beter dan een andere knoop.
Toen moesten we met een balletjespistool gaan schieten. Het klinkt misschien kinderachtig, maar het is beter voor mensen die niet kunnen mikken, zoals ik, om te beginnen met een balletjespistool.
Jason's POV
Demi leert heel snel. Ze kan echt hele goede knopen maken en ze kan ook goed onthouden welke knoop ze in welke situatie moet gebruiken.
Ze moest lachen toen ik er een balletjespistool bijpakte. Eerst dacht ze dat ik een grapje maakte, maar toen wist ze dat ik serieus was. Op zo'n momenten zie je wat voor een leuke meid het is.
Morgen gaan we losse flodders gebruiken. Ik weet niet hoe ze daar op reageert, maar ik denk wel dat ze kan mikken. Overmorgen gebruiken we een echt laserpistool voor de training.
Toen de training was afgelopen ging ik naar haar kamer toe. Ze was een boek aan het lezen en tegelijkertijd tv aan het kijken. Toen kwam het nieuws op tv. Het ging over het Rijksmuseum. Ze hadden hulp gevraagd aan België, Duitsland, Luxemburg en ook Frankrijk om mee te helpen aan de zoektocht van Jan Berkenissen en zijn handlangers.
Ze keek naar mij en weer terug naar de tv. Toen zag ze een foto van zichzelf op de tv. Haar ouders hadden een persconferentie gegeven. Toen hield ze het niet meer droog.
Ik ging naar haar toe en ik troostte haar. Ze draaide zich om en ik droogde haar tranen af. We gingen langzaam dichter naar elkaar toe en we probeerden elkaar te zoenen. Toen stootten we onze hoofden en moesten we even lachen. We zoenden elkaar. Eerst rustig en toen heviger. Ze zoende met zoveel passie. Daarna trok ik me weer terug en ging ik weg. Ik kon niet geloven wat er allemaal gebeurd was.
Demi's POV
OMG!!!!!! Ik heb met Jason gezoend. Dit had ik nooit verwacht. Hij is zo aardig tegen mij en hij is dus ook verliefd op mij. Ik durf het niet te zeggen maar ik ben ook verliefd op hem.
Toen keek ik weer tv. Mijn ouders waren nog steeds bezig met de persconferentie. Ik had geen zin om het te kijken en zapte dus verder.
[einde flashback]
~*~ Die volgende ochtend ~*~
Demi's POV

Ik weet niet of alles wel klopt wat er hier gebeurd. Alles gaat aan me voorbij alsof ik net wakker geworden ben. Dat dit alles een droom was. Het zou ook kunnen dat ik zo opgewonden was dat ik alles vergeten was. Maar nu ik daarover nadenk is dat juist niet logisch.
Toen kwam Jason binnen. Jup. Het was dus toch geen droom. Een deel van mij (1/1000000000 deel) had gehoopt dat het een droom was. De andere 999999999/1000000000 had ik gehoopt dat het geen droom zou zijn.
Toen kwam hij naast me zitten en hij vroeg of ik nog wist wat er gisteravond gebeurd was. Tuurlijk wist ik wat er gisteren gebeurd was! Toen zei hij:' Ik bedoelde het niet om je te zoenen. Het was gewoon in de hitte van het moment. Ik voel verder niets meer voor.'
Ik voelde een brok in mijn keel komen. Zei hij nou net dat het niks was? Ik dacht dat we iets echt hadden. Dat het geen droom was. Ik vroeg hem om te vertrekken en dat hij voorlopig zich niet meer hoefde te vertonen in mijn kamer.
Daarna ging op bed met mijn rug tegen de muur zitten. Ik moest van binnen huilen, maar aan de buitenkant kwamen er geen tranen uit. Bestaat ware liefde eigenlijk wel?

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.