Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » Overige » -Nog onbekende titel- (Merlin fanfic) » Chapter one

-Nog onbekende titel- (Merlin fanfic)

9 juni 2013 - 20:29

1045

1

240



Chapter one

Oké ik ben dus niet echt tevreden over dit hoofdstuk, ik probeer me in het begin vooral in mijn personage te verdiepen, nog bijna niks met Merlin dus. Ik ga proberen het volgende hoofdstuk de eerste flashbacks te maken, maar het is moeilijk. Ik heb het hele verhaal in mijn hoofd zitten maar ik weet gewoon niet hoe ik het op moet schrijven... Graag controleren op spelling en grammatica fouten en veelplezier met lezen! ps. Ik zou proberen een langer hoofdstuk te maken volgende keer, maar langer dan dit lukt niet. xMarina

Avralyns trillerige hand ging naar haar bril en ze zette hem wild knipperend met haar ogen op, in de wetenschap dat haar slechte ogen haar bedrogen. Maar die grijns was veel te bekend. De té grote oren, scherpe jukbeenderen, bleke huid, felblauwe ogen, donkere haren. God, zelfs het sjaaltje! Dat sjaaltje wat ze hem al die jaren, iedere dag zag dragen, dan een blauwe, en dan weer een rode. Avralyn, of Avrill hoe ze zich toen had voorgesteld, had hem gesmeekt haar hem te laten helpen een nieuwe garderobe aan te schaffen. Maar hij wou er nooit wat van horen. Merlin Emrys, Young Warlock, Servant Boy, the Great Emrys, the Great Dragoon, en God weet hoeveel namen men hem door de eeuwen heen gaf.
"Merlin, hoe -"
"- ik nog leef?" Vroeg de ooit jonge Warlock. Avralyn knikte een beetje onnozel met haar mond openhangend, nog steeds haar ogen en oren niet gelovende. Hij haalde zijn schouders op.
"Ik weet het niet zeker, maar ik heb mijn ideeën. De Oude Religie haat mij denk ik, of heeft een erg getwiste vorm van humor. Maar dat heeft hij, of het, waarschijnlijk altijd gehad. Een andere theorie, de naam die de Druïden mij hebben gegeven, Emrys, heeft uiteindelijk als een vloek gewerkt denk ik. Emrys betekent namelijk 'de eeuwige'. Maar ik ben nooit goed in dit soort theorieën bedenken geweest, Gaius was. En Kilgharra, als hij er zin in had. Niet ik." Zijn gezicht werd plotseling erg somber en je kon aan zijn ogen zien dat hij veel ouder was dan zijn uiterlijk liet lijken, véél ouder. Hij schudde zijn hoofd treurig.
"Niet ik," herhaalde hij. Avralyn had medelijden met Merlin, Gaius was als een vader voor hem geweest. Hij was ook voor Avralyn een erg dierbaar persoon geworden. Er viel een pijnlijke stilte.
"Mam?" De vrienden draaide zich om en richtte hun aandacht op Avralyns oudste zoon die in de deuropening stond.
"Dag liefje, dit is Me- Matt, een oude vriend van me," Merlins gezicht verzachte, even trok hij zijn wenkbrauwen op door de naam, maar toen stak hij met een warme glimlach zijn hand uit.
"Aangenaam, Matthew, maar je mag ook Matt zeggen. Maar ik geloof dat we elkaar al hadden ontmoet." De jongen - Artie dacht Merlin - keek de bezoeker strak aan, zijn moeder had geen oude vrienden die hij niet kende, maar wie was dit dan? Een vriendelijke glimlach brak door toen zijn moeder een kuchje slaakte
"aangenaam meneer Matthew, ik ben Arthur, maar Artie mag ook. Iedereen noemt me Artie, wist je dat ik na dé koning Arthur ben vernoemd?" Vroeg Artie opgewonden, hij was trots op zijn naam. Merlin, Matthew, gaf opnieuw een vage glimlach alsof hij iets wist wat anderen niet wisten.
Artie richtte zich tot zijn moeder "mam, mag meneer Matthew blijven eten? Je kookt altijd teveel op zaterdagen en pappa is toch werken," hij keek zijn moeder zeker aan en Avralyn moest plots denken aan de man waar ze haar zoon naar vernoemd had, en hoeveel ze met elkaar gemeen hadden. Ze glimlachte naar Merlin.
"Ik geloof dat mijn zoon jou zojuist practisch een bevel heeft gegeven, ik hoop dat je van kipsalade houdt?" Merlin haalde zijn schouders op.
"Alles is goed, ik weet toevallig dat jij goed kunt koken." Avralyn rolde met haar ogen, mannen.
Ze richtte zich tot haar zoon "Artie, zou je misschien voor mij de tafel willen dekken, ik sluit even de winkel af en dan eten we over drie kwartier." Ze gebaarde naar Merlin dat hij Arthur moest volgen en haalde de sleutel voor de winkel van het bos af dat altijd om haar nek hing.
Na de winkel af te hebben gesloten liep ze naar het woongedeelte en betrapte Merlin erop dat hij naar de familie foto's aan het staren was.
"Het verbaasd me nog steeds hoe ze het ooit voor elkaar hebben gekregen om een beeld vast te leggen op een stuk papier," mompelde hij toen hij merkte dat Avralyn naast hem kwam staan. Merlin pakte een foto op waar Avralyn in kerstkleding in omhelzing was met een lange blonde jongen met warrig blond haar en ijsblauwe ogen. Ze moest hier net twintig zijn.
"Deze foto is gemaakt met het kerstfeest wat mijn familie ieder jaar organiseert, mijn broer Lewys was verloofd met Marlene James, Tim's zus. Dat is Timmy," ze wees op de jongen.
"Mijn man," Merlin glimlachte afwezig, hij was blij dat Avrill gelukkig was. "Het was drie weken nadat ik terug was... Ik had mijzelf opgesloten in mijn kamer, weigerde te praten en het enigste wat ik deed was eigenlijk al mijn herinneringen opschrijven. Op een dag kwamen Marlene met haar vijf jaar jongere broertje op bezoek. Als Esmé, mijn zus, me die dag niet gedwongen had om mijn kamer uit te komen had ik hem nooit ontmoet. Vier jaar later zou ze worden geramd door een dronken bestuurder en opslag dood zijn." Een enkele traan liep langzaam over haar wang.
"Sorry," ze schudde haar hoofd alsof ze hiermee haar herinneringen kon afschudden.
"Het is alleen, ze was zo jong, zeventien, en... ik mis haar." Ze veegde gauw haar traan af en glimlachte zwakjes toen haar zoon Elyan haar vragend aankeek. Zijn hoofd iets scheef en een bedenkende frons op zijn gezicht. "Weet je, ik dacht echt dat het niet erger kon, denkende dat jullie al eeuwen dood waren... toen Esmé stierf was het enige wat me nog door liet gaan Tim. Ik zou niet weten wat ik zonder hem moet." Ze pakte de foto uit Merlins hand en zette hem voorzichtig terug op de plek.
"Het spijt me van je zus, dat wist ik niet."
Avralyn trok een wenkbrauw op "dat kon je niet weten, het gebeurde nádat ik terug kwam. Maar het maakt niet uit. Zeg, ik ben heel even de salade klaarmaken, je kunt je wel even met de kinderen bezig houden toch?" Hiermee liep ze naar de keuken en was het duidelijk dat het gesprek afgelopen was. kleine Avrill stond op en liep naar de radio om het liedje wat harder te zetten.

God knows what is hiding in those weak and sunken eyes
Fiery throng of muted angels giving love but
getting nothing back
People help the people
And if you're homesick, give me your hand I'll hold it


Reacties:


WTlover
WTlover zei op 24 aug 2013 - 0:05:
Wauw!
Ik hoop snel meer te weten te komen overdeze familie, en wie die vrouw is (heb ik haar in de serie over het hoofd gezien?*bloos*). En wat zijn de banden tussen haar en Merlin?
Ik zou graag een melding willen
~XxX~