FanFic.nl

Forbidden Love [An Avatar love story]

2) The Scar of Shame

Zuko kon de volgende ochtend niet ontkennen dat hij in tijden niet zo heerlijk had geslapen.
Blijkbaar was hij niet de enige, oom Iroh slaapte bijna de hele dag.
In de late namiddag stond hij pas op en ze besloten dat het te laat was om dan nog te vertrekken. Oom Iroh leerde hen hoe je Pai Sho moest spelen.
(pai sho is een soort van bordspelletje) Mevrouw Song snapte er niks van en besloot na een tijdje dat ze alvast aan het avondeten moest beginnen. Sam daarin tegen was er snel mee weg en deed het na een paar uur al beter dan zuko in z'n hele leven. Na het avondeten zonderde zuko zich af om buiten te
mediteren. "Mag ik erbij komen?" vroeg opeens een stem achter hem.
Het was sam. zuko gaf geen antwoord en sam ging naast hem zitten. "Ik weet wat jullie doormaken. Dat hebben we allemaal meegemaakt. De vuurnatie heeft jullie verwond." Vanuit zijn ooghoek zag hij dat ze naar hem keek. Naar zijn oog. Zijn liteken.
"Staar me niet zo de hele tijd aan!" zei zuko bot.
Hij zou er ook nooit aan wennen. Altijd als hij nieuwe mensen ontmoette zag hij hun ogen steeds naar dat verdomde liteken glijden. Meestal trokken ze dan een afschuwelijk gezicht. Plots stak Sam haar hand uit in de richting van zijn liteken. Vlak voor ze het kon aanraken greep zuko haar arm stevig vast.
wat dacht die meid wel ?!
"Het is ok. Ik heb ook m'n wonde," zei Sam.
Ze schoof haar broek naar boven zodat er een grote brandwonde op haar been zichtbaar werd."een cadeautje van de vuurnatie," zei ze verbitterd. Zuko was even sprakeloos en keek er geschokt naar...

Zuko kon die avond de slaap niet zo goed vatten. Oom Iroh had daar natuurlijk geen last van. Die lag al uren vredig te snurken. Morgenochtend zou zuko hem wakker maken en dan zouden ze weer verder gaan...

Zuko was al vroeg op 's morgens en hij besloot oom Iroh nog heel even te laten slapen. Hij ging naar de keuken en daar trof hij mevrouw Song en Sam aan.
"Zo, goed geslapen jongeman?" vroeg mevrouw Song vriendelijk.
Zuko loog van wel en ging aan tafel zitten."Mijn oom en ik vertrekken vandaag." Mevrouw Song knikte. "Maar ik wil niet dat je op een lege maag vertrekt. En wil je na het ondbijt nog even wat water gaan halen met Sam? Er is iets mis met de lijdingen en er is een waterput midden in het dorp."
Zuko keek even naar Sam. Ze leek opeens wat verlegen. Zou dat door het gesprek van gisteren komen?
Ook toen ze water gingen halen bleef sam zwijgen. "hey sam!" hoorde zuko opeens iemand schreeuwen. Bij de waterput stond een groepje jongens naar hen te kijken.
"Heb je een nieuw vriendje gevonden?" bromde er een van hen venijnig.
Sam reageerde er niet op en vulde de emmers met water. De jongen werd kwaad omdat ze hem negeerde en zei nog wat luider: "Wist je dat ze zo'n gore brandwonde op haar been heeft? De vuurnatie had haar meteen moeten afmaken, dat ordinaire wicht!" Zuko werd wit heet van woede. "Laat haar toch met rust, idioot!"snauwde hij. De jongen keek zuko scamper aan."hoe noemde je me?" Zuko trok zijn dubbel zwaard (een zwaard met 2 helften) maar de jongen kon blijkbaar aardsturen want er vloog meteen een zware rots naar z'n hoofd. Zuko wist hem maar net te ontwijken en haalde uit met z'n zwaard.
Het werd een bloedstollend gevecht. Sam stond te gillen dat ze er mee moesten ophouden. De vrienden van de jongen stonden echter te lachen en riepen bemoedigende woorden naar de jongen. Plots voelde zuko een stekende pijn in z'n been. Hij trok het niet lang meer.De jongen keek zuko vernietigend aan. "Ik weet niet wie je bent maar je hoort hier niet thuis! Ga terug naar waar je vandaan komt!" Met z'n laatste krachten duwde Zuko de jongen op de grond en hield z'n zwaarden bedreigend onder de jongens keel.
"Als je ooit nog zoiets tegen Sam zegt, kom ik je persoonlijk villen!" siste zuko. Hij schopte tegen de jongen z'n hoofd en voelde weer die stekende pijn in z'n been. De jongen was bewusteloos en zuko keek uitdagend naar de andere jongens. "Heeft er nu nog iemand iets tegen haar?" Zijn stem klonk merkwaardig donker en de jongens zetten het op een loopje.
"Saaaaaam!" "Li!" Mevrouw Song en oom Iroh kwamen hen tegemoet.
"Wat is er gebeurd? Jongen, wat heb je aan je been? Laat me even kijken!" zei mevrouw song bezorgt.
Pas nu kon zuko er echt aandacht aan besteden. Er zat grote snee in z'n been.
"Dat? Oh, dat is niets." Hij probeerde te stappen maar na een paar wankele, kleine stapjes viel hij verbeten van de pijn op de grond. Oom Iroh hielp zuko recht en met zijn steun lukte het hem wel om te stappen.
"Sam zal de wonde thuis verzorgen. En dan blijven jullie tot dat je been weer de oude is," besloot mevrouw song vastberaden.

Reacties: