Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » One Direction » Friends or more...|| Louis Tomlinson [Afgerond] » Hoofdstuk 40

Friends or more...|| Louis Tomlinson [Afgerond]

11 juni 2013 - 19:04

1476

9

588



Hoofdstuk 40

We zijn alweer bijna klaar met dit verhaal. In Word is hij zelfs al afgerond, bereid jullie dus vast voor. Oh, en voor diegene die niet meer weten hoe ze aan het litteken kwam. De flashback komt hier nog eens in terug. xoxo'tjes

Silvanita POV
Zonnestralen kietelen mijn gezicht en een ademhaling strijkt over mijn gezicht. Herinneringen aan vannacht druppelen binnen en ik begin te glimlachen. Rillingen lopen over mijn ruggengraat als ik een aanraking op mijn rug voel. Louis. Hij tekent figuurtjes op mijn rug en dat kietelt. Ik giechel.
‘Lou, stop it! It tickels!’ Hij grinnikt even, maar stopt niet. Ik zucht en open mijn ogen. De kaak van Louis komt in beeld. Verward duw ik mezelf wat overeind, dan zie ik dat ik half over Louis heen lig. ‘Oeps.’ fluister ik. Louis tilt zijn hoofd op en kijkt me aan. ‘Oeps?’ vraagt hij. Ik grinnik.
‘Blijkbaar heb ik je half verstikt. Ik lag, correctie, lig half over je heen.’
‘Oh, maar dat vind ik niet erg hoor. Je bent lekker warm’ Ik grijns en ga weer liggen. Louis’ borst is warm en ik adem diep in. Hij ruikt zo lekker. Louis legt zijn arm om me heen en geeft me een kusje op mijn kruin. ‘Ik hou van je.’ fluistert hij. ‘Ik ook van jou.’ fluister ik terug. Dan grinnik ik. ‘Waarom fluisteren we eigenlijk?’
‘Geen idee.’ Antwoord hij lachend. ‘Ik hoop dat de anderen ons niet kunnen horen.’ zeg ik. Louis lacht. ‘Nee, dat hoop ik ook niet. Anders weten ze nu honderd procent zeker dat ik Louis heet.’
‘Oh my god.’ Zeg ik beschaamd. Mijn wangen worden rood en ik verberg mijn gezicht in Louis’ borst. Hij grinnikt en strijkt over mijn rug. ‘Dat is niet grappig, Lou!’ Hij grinnikt weer. ‘Ik vind van wel.’
Ik duw mezelf omhoog en ga zitten in kleermakerszit. Het dekbed trek ik met mee waardoor Louis’ borst wordt ontbloot. Hij pruilt. ‘Nou krijg ik het koud.’ Ik steek mijn tong naar hem uit en lach. ‘Dat is je straf.’ Hij grinnikt. Zuchtend trek ik mijn knieën op en sla mijn armen eromheen.
‘Lou.’ ‘Hmm.’ Ik twijfel even. ‘Ik hou van je.’ Een brede glimlach verspreid zich over zijn gezicht.
‘En ik van jou.’ Ik grijns en ga op mijn zij liggen. Louis draait zich ook op zijn zij en zo kijken we elkaar aan. Louis’ hand glijd naar het litteken. ‘Wil je me vertellen hoe je eraan bent gekomen?’ Ik bijt op mijn lip. Hij slaat zijn armen om me heen en trekt me tegen zijn borst. ‘Toe?’ Terwijl ik me tegen zijn borst aan nestel knik ik. ‘Omdat jij het bent.’ Hij grinnikt en plaatst een kusje op mijn kruin. ‘Het begon op oudjaarsdag..’

—Flashback—
Ik zit in Thomas’ appartement en wacht totdat hij thuis komt. Ik wacht niet vol smart en verliefdheid zoals anderen. Nee, ik wacht in angst. Wat zal hij deze keer weer doen? Ik ben de vierentwintigste twintig geworden en toen had ik precies een jaar met hem. De eerste maanden ging alles goed, maar na zo’n driekwart jaar ging hij me slaan. Eerst maar heel soms, maar nu slaat hij me vaak elke dag.
Uitmaken durfde ik het niet, stel je voor wat hij dan doet! Ik ril. Gelukkig kan ik altijd de blauwe plekken verbergen voor anderen. Voor hun zijn we nog gewoon een gelukkig stelletje.
Weer ril ik. Hij maakt me bang, maar ik heb besloten iets heel dappers te doen.
Vandaag ga ik het uitmaken. Ik wil niet meer pijn leiden en de blauwe plekken verbergen. Ik wil vrij zijn! Er klinkt een sleutel in het slot en ik wordt zenuwachtig. ‘Hey Hon!’ roept Thomas’ stem door het appartement. ‘Hoi!’ roep ik, gelukkig trilt mijn stem niet. Snel sta ik op en loop ik naar de hal.
‘We moeten praten.’ Zeg ik. Ik kijk in zijn groen/grijze ogen. Zijn zwarte haar zit door de war en ik bijt op mijn lip. Dat vind ik zoo sexy, maar ik moet nu doorzetten. Hij kijkt me aan. ‘Nou?’ vraagt hij met een scherpe ondertoon, ‘Wat is er?’
Ik slik. ‘Ik heb er genoeg van, Thomas. Ik maak het uit.’ Zijn ogen vernauwen tot streepjes en hij duwt me tegen de muur. Ik raak in paniek en probeer weg te komen, maar hij heeft me stevig beet.
‘Je, wat?’ vraagt hij woedend. Weer slik ik en ik kijk in zijn ogen. ‘Ik maak het uit.’’ Zeg ik vastberaden.
Hij kijkt me aan en dan voel ik een scherpe pijnsteek in de bovenkant van mijn rechterheup. Iets warms loopt langs mijn been naar beneden. Hij laat me los en ik zak in elkaar. Verbaasd kijk ik naar mijn heup, langzaam kleurt mijn witte broek rood. Ik hap naar adem.
‘Thomas, wat…’ Hij grijnst. ‘Dat krijg je ervan.’ Hij pakt me op en gooit me de deur uit. ‘Ik denk dat je nog maar eens moet nadenken over dat uitmaken.’ Dan slaat hij de deur dicht.
Ik hap nog eens naar adem en de pijn trekt m’n lichaam in. M’n witte broek wordt steeds roder. Langzaam sluiten mijn ogen zich. Het doet pijn. Vaag hoor ik een deur open en dicht gaan. Een gil. Een stem. ‘Hou vol meisje. Ik bel een ambulance.’ Het geluid van toetsen die worden ingedrukt. Gepraat. Een hand die die van mij vasthoud. Iets dat op de wond wordt gedrukt. ‘Hel…help.’ Stamel ik, dan glijd ik verder weg.


Als ik ben uitverteld blijft het heel lang stil. ‘Lou?’ Hij trekt me nog dichter tegen hem aan.
‘Wat erg.’ fluistert hij. Opeens heb ik de neiging te huilen. Tranen beginnen te lopen en niet veel later verlaten snikken mijn lichaam. Louis zegt niks, houdt me alleen maar stevig vast. Na een tijdje ben ik leeg. Alle tranen zijn weggevloeid, hebben mijn verdriet en pijn van toen meegenomen. Nu is er genoeg ruimte voor de gevoelens van nu. Mijn gevoelens voor hém zijn weg en zijn vervangen door de gevoelens voor Louis. De pijn en het verdriet die hij veroorzaakte zijn vervangen door het plezier en de vrolijkheid die Louis en de anderen mij geven. Ik ben veranderd. ‘Beter?’ vraagt Louis. Ik knik en kijk naar hem op. ‘Dank je.’ Hij knikt. ‘Altijd. I’ll be here and protect you all the time.’ Ik glimlach en Louis buigt zich naar me toe. Zijn lippen raken de mijne en we zoenen weer.

‘Oke, oke.’ We moeten er nu toch echt uit.’ zeg ik. Louis pruilt, maar stapt wel uit bed. Ik draai me nog even om en zodra ik weer naar Louis kijk zie ik dat hij een shirt draagt. Vragend trek ik een wenkbrauw op. ‘Waarom doe je nou weer een shirt aan? Dat heb je nooit.’ Hij knipoogt.
‘Iemand heeft zijn sporen achtergelaten.’ Een blos trekt over mijn wangen en ik verberg mijn hoofd in het kussen. ‘Oh noo.’ Klinkt het gedempt door de kamer. Ik hoor de lach van Louis door de kamer bulderen en schiet overeind. ‘Niet leuk! God. Dat is echt akward.’ Het bed zakt in als Louis naast me komt zitten. Hij strijkt over mijn rug. ‘Maak je geen zorgen. Er zijn wel meer sporen nagelaten hier in huis.’ Hij zwijgt veelbelovend en ik kijk naar hem door mijn wimpers. ‘Je geeft nu al teveel details over de sekslevens van de anderen.’ Hij lacht. ‘Weet ik. Dus, sta op, kleed je aan en maak je geen zorgen.’ Ik zucht diep en sta dan op. Mijn zwarte krullen bind ik slordig bij elkaar in een knot. Snel schiet ik in een trainingsbroek en hoodie van Louis en loop dan achter hem aan naar beneden. Zayn zit al aan tafel en ik wens hem goedemorgen. Ik werp een snelle blik in de woonkamer en zie een bekend iemand zitten. Ik geef Louis snel een kus op zijn wang en loop dan de woonkamer in. ‘Perrie!’ gil ik. Het meisje op de bank kijkt op en lacht. ‘Sil! Hee!’ ze springt op en we geven elkaar een knuffel. Ze kijkt even naar de keuken en dan met een geheimzinnige glimlach naar mij. ‘Waarom draagt Louis een shirt?’ Zodra de woorden haar mond uit zijn word ik rood. Ze knipoogt en wijst dan naar Zayn. Nu pas valt het me op dat hij ook een shirt draagt. Met open mond draai ik me weer terug naar Perrie. Even zijn we stil, dan barsten we in lachen uit. ‘Dat ik echt toevallig.’ grinnik ik. Perrie knikt lachend. ‘Echt wel!’ De jongens kijken even naar ons, dan naar elkaar en dan weer naar ons. Een grijns verspreid zich langzaam over hun gezicht en ze geven elkaar een boks. Perrie en ik lachen nog steeds en lopen terug naar de keuken. ‘Ja, wees maar blij heren.’ Zeg ik lachend en geef Louis een knuffel. Perrie geeft Zayn ook een knuffel en dan schuiven we naast elkaar aan tafel.
De anderen komen ondertussen ook binnen en kijken even verwonderd naar ons vieren. ‘Zoo, leuke nacht gehad dames?’ vraagt Harry. Beschaamd kijk ik naar Perrie en zie dat zij ook rood is.
‘Laat ze met rust Haz.’ Zegt Liam. Dankbaar kijk ik hem aan. ‘Thanks Li,' zeggen Perrie en ik in koor.
‘Alles voor jullie,’ zegt hij met een knipoog.



Voor Carlijn


Reacties:

1 2

Tallietje
Tallietje zei op 12 juni 2013 - 22:30:
Verder!!
Melding plss

Greetzz


1Dlover
1Dlover zei op 12 juni 2013 - 21:02:
aawww
liam is echt zo lief!!!
snel verder hoor!!
xxjes mij


1Diloveniall
1Diloveniall zei op 11 juni 2013 - 21:23:
Hahaha. Fijn dat ik weer het sekshoofdstuk krijg (:

Maar waar heb ik het aan verdiend?

Ik moet even een paar dingen zeggen:
- Hoe je dingen beschrijft en alles is zo sterk verbeterd
- De citaten zijn nog niet helemaal juist, maar ik weet zeker dat dat goed gaat komen
- Hun zijn echt schattig samen
- Gewoon je hele schrijfstijl is zo ver vooruit gegaan.
- Ik ben trots op je

xxx


falinlove1D
falinlove1D zei op 11 juni 2013 - 21:02:
zoooo cuteee
wel jammer dat het verhaal bijna is afgelopen
maar ga maar rustig verder schrijven!
xxxxxx


ZaynLoveMe
ZaynLoveMe zei op 11 juni 2013 - 20:56:
Jammer dat het bijna afgelopen is.....