FanFic.nl

Way to be famous.

4 - Maïte

Dag ; Maandag.
Uur ; 08:10:17.

Vandaag hadden Amelle en ik een dag vrij. We gingen voor het eerst de studio in. We zouden onze manager leren kennen en alles bespreken over de komende dagen, maanden, jaren. Samen met Amelle en haar moeder zat ik in de auto op weg naar het gebouw, het gebouw waar het allemaal zou gebeuren. Ik beet op mijn nagels van nervositeit.‘Verdomme, Maïte, blijf van je nagels!’ Amelle keek me streng aan en tikte met haar hand op die van mij. Vlug stak ik mijn hand achter mijn rug zodat ik er niet meer kon op bijten. Ik wou graag van mijn nagelbijten afgeraken, maar zelf deed ik er bijna nooit iets tegen. Het was vaak Amelle die me de opmerking gaf. Gelukkig waren Amelle en ik bijna altijd samen, zo had ik altijd iemand die het zag en me erop wees.

Het gebouw stond centraal in de stad. Iedereen die uit zijn raam keek zag het gebouw van ver of van dicht. Het glazen gebouw overdonderde de mensen die erlangs liepen. Het was enorm! Amelle ’s moeder, Amelle en ik liepen met drieën door de deur en meteen werden we verwelkomt door een man. Hij zag er jong, enthousiast en vriendelijk uit. Hij droeg een donkerblauwe jeans, zwarte sneakers en een blauwe pull met rits. Zijn zwart brilletje en zijn kaal hoofd maakte de look compleet.

‘Meiden! Welkom bij Tenor! Ik ben Dieter Schlegel, jullie manager!’ Amelle ’s moeder, Amelle en ik schudde zijn uitgereikte hand en meteen bracht hij ons naar de lounge. Daar zouden we alles bespreken en zou hij de voorwaarden overlopen. Toen we de lounge inliepen leerden we ook al meteen de mensen kennen die ons in de loop van ons eerste album zouden helpen. Het waren allemaal heel vriendelijke mensen en veel jonger waren dan we verwacht hadden. Vooral de moeder van Amelle zat er formeel bij toen we het contract aan het overlopen waren. Amelle en ik zagen het al helemaal zitten en waren dus ook de eerste voor het zeggen dat het contract perfect in orde was. De moeder van Amelle was soms niet echt akkoord, maar dat had te maken met het feit van overbezorgdheid.

Reacties: