FanFic.nl

Catena and The Next Generation [Harry Potter]

002 Perron 9 3/4 en de Potters

Nadat we langs de wegisweg waren geweest kwamen we aan bij het station. Ik duwde mijn karretje met moeite vooruit. En alsof het niet erger kon ging Hugo op een van mijn koffers zitten. Ik zuchtte nogal opvallend en duwde uit alle macht. Mijn moeder zag het en gaf m'n vader een duwtje als teken dat hij me moest helpen. Hij snapte het en maakte een wees-even-stil gebaar. Ik snapte het meteen en overhandigde hem de kar. Hij duwde er tegen aan en liet Hugo schrikken door heel hard tegen de muur aan rennen. Mam had mij wel eens uitgelegd dat je door de muur kon rennen en zo op perron 9 3/4 terecht kwam. Maar Hugo wist het dus niet en gilde als een keukenmeisje. Lachend gingen wij er ook doorheen. Ik zag Hugo helemaal rood worden. Ik grinnikte en kreeg mijn zware kar weer terug.
Ik zag twee jongens staan kijken naar mij. Ze deden me heel vaag denken aan een paar mensen.. Ik zag dat m'n moeder mijn blik volgde. Haar ogen werden groot en ze glimlachte vol vreugde. Ze trok me met zich mee naar de jongens toe en gevolgd door mijn vader en broertje.
Toen we dichterbij kwamen zag ik wel een paar bekende gezichten.
"Harry, Ginny!" riep mijn moeder. Ze omhelsde beide. Het waren mijn oom en tante. De jongen met groene ogen -net als oom Harry - staarde alleen maar naar me. De iets andere jongen net bruine ogen en bruin haar - ik gok zijn broer - liep naar me toe.
Hij stak zijn hand uit en stelde zich beleefd voor.
"Hoi, ik ben James. James Potter." zei hij met een nogal veel betekende knipoog en nadruk op Potter. Ik trok een wenkbrauw op. Stond hij nou met me te flirten? Ik ben zijn nicht, of wist hij dat (nog) niet?
"Ook hallo, James. Ik ben je nicht, Rosé Wemel." zei ik met nadruk op Wemel en nicht. Hij begon rood te worden en draaide zich om. Ik zag zijn zusje grinniken. Maar ze was niet de enigste, 5 meter verderop zag ik een jongen met zwart haar en kastanje bruine ogen.
"Heeft hij ons nou verstaan?" murmelde ik tegen mezelf. Hij wierp me een blik toe dat ja zei. Er ging een koude rilling door me heen. Hij bleef naar me staren.
Oké, vaag..
Snel draaide ik me om en zag dat twee jongens langs liepen. De ene had glinsterende donkerrode ogen. De andere leek me normaal en zwaaide naar me toen ik naar hem keek. Ik zwaaide terug en ging zitten op mijn koffer - die ongelofelijk groot was.
Ik hoorde mijn ouders nog wat kletsen en keek verveeld voor me en pakte mijn boek.
"Rosie heb je dat niet al meer dan vijf keer doorgelezen? Wordt het niet saai?" vroeg Hugo. Ik schudde licht m'n hoofd en meteen bleef m'n ogen hangen bij twee meisjes die de zelfde kleur haar hadden als de Wemels. Ik stopte mijn boek in mijn tas.
Maar ik heb ze nog nooit gezien. Ik zal het wel even vragen.
Ik liep naar ze toe en stak mijn hand naar ze uit.
'Rose Wemel.' stelde ik me voor. Ze keken aardig terug. De langste pakte mijn hand vast en schudde die.
'Lena Thorn-Claw en dit is mijn zusje Olivia Thorn-Claw.' zei ze waarna haar zusje me een hand gaf.
'Oh, ik dacht dat jullie familie waren van de Wemels.'
'Dat denken mensen wel vaker door ons haarkleur.' zei Lena. Olivia keek de andere kant op. Heel even dacht ik iets op haar pols te zien.
Een meisje met blond haar rende woedend mijn kant op. Meteen zag ik een koffer mijn kant opvliegen. Ik slaakte een kreet en bukte op tijd.
"Scorpius!" gilde een kwade meisjesstem. Een jongen met platinablond haar duwde me aan de kant en vluchtte voor het meisje.
"Hé, kijk eens uit.." ik verloor mijn evenwicht en viel bijna op de rails die daar lag. En de trein kwam er net aan..
Ik voelde een nogal warme hand op mijn schouder de me overeind trok. Binnen een seconde stond ik voor de geschrokken Potters en mijn familie. Awkward..
Ik voelde de warmte nog steeds naast me. Ik keek achter me.
"Kijk de volgende keer uit voor hem." zei hij zacht in mijn oor en verdween. Het was de jongen met zwart haar. Mijn vader keek met vuur spuwende ogen naar de jongen met Platinablond haar.
"Kijk waar je loopt, Malfidus!" riep mijn vader kwaad. Het meisje met blond haar rende nog steeds kwaad achter hem aan. De trein kwam piepend tot stilstand. Ik pakte mijn kar en nam afscheid van mijn ouders, broertje en de Potters. James en Albus waren allang ingestapt.
Ik omhelsde mijn moeder.
'Dag mam,'
'Rose, weetje zeker dat je alles bij je hebt? Je trui, sjaal, extra sokken, wollen muts, wanten en dat zalfje voor..'
'Mam!' riep ik beschaamd met een rood hoofd.
'Sorry,' zei drukte een klein kusje op mijn voorhoofd. Ik gniffelde en liep naar mijn vader.
Hij wees naar de jongen met vlasblond haar die smerig naar een meisje keek en daarna de trein in stapte.
'Kijk dat is dus kleine Scorpius Malfoy. Zorg dat je hem met elke toets die je krijgt verslaat. Thank God you inherited your mother's brains.' zei mijn vader. Ik knikte en liep naar m'n kar toe.
"Opschieten Rosé.." mompelde ik tegen mezelf terwijl ik de kar naar voren duwde.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.