FanFic.nl

Kiss me, stupid || ft. Harry Styles

32.

Verschrikt kijk ik om. Als ik de spotlicht zie dat op hem gericht is, veranderd mijn blik in verbaasd. Ik zie hoe hij steeds dichterbij komt en de spotlich hem volgt. Echt cliché. 'Wat doe jij nou weer?' vraag ik hem. Dan bedenk ik me dat ik beter mijn mond kon houden. Want zijn handen zijn gebald, zijn gezicht strak en rood van de woede. 'Kom verdomme hier,' schreeuwt hij. Zijn stem verbaasd me. Hij heeft schreeuwt vaak, maar dit was zo'n schreeuw waar je goed bang voor zou kunnen zijn. Dit is zo'n schreeuw waardoor je weet dat het goed mis is. Die schreeuw voorspelde mijn dood.
Ik bijt op mijn lip en kijk voor een seconde naar Harry. Zijn ogen vertellen alles. Nee, niet doen. Ga weg. Ontsnap en laat mij hier achter. 'Ga,' mompel ik. In plaats van te weigeren, springt Zayn meteen op de ladder en klauter zijn weg naar boven. 'Ga dan! Ik volg je,' zeg ik tegen Harry die mij vreemd aankijkt. Eerst lijkt hij te willen weigeren, maar vreemd genoeg knikt hij. Dan springt hij ook, net als Zayn, de ladder op. Ik tuur eens kort naar Nathan en zet mijn voet op een sport. (trede voor degene die niet weten wat t betekent.) Nog voordat ik mijn andere voet op de sport heb gezet, voel ik een hand om mijn pols. Ik voel hoe mijn hart in mijn keel klopt. 'Laat me los,' gil ik angstig en probeer mijn arm los te trekken, tevergeefs. 'Nadine!' roept Harry me wanhopig. Ik vloek binnensmonds. 'Wat doe je nog hier verdomme Harry!' schreeuw ik. Nathan trekt me van de ladder af, en sleurt me aan mijn haar mee. Door de pijn stromen de tranen over mijn wanen heen. 'Stop!' gil ik en zet mijn nagels in zijn huid. Ik zie de pijn over zijn gezicht heen trekken, maar hij maakt zijn greep niet iets losser. In plaats daarvan verstevigd hij zijn greep en sluit hij zijn andere hand om mijn keel. Hij drukt me tegen de muur aan, en kijkt me woest aan. 'Niet doen,' snik ik. 'Dacht je nou echt dat je kon ontsnappen bitch?' fluisterde hij kwaad in mijn oor. Ja, natuurlijk dacht ik het. Waarom denk je anders dat ik het probeerde? Dan begin ik te gillen. Zo hard dat mensen buiten het wel moeten horen. Als Nathan zijn hand om mijn mond heen sluit, weet ik dat ik beet heb. Ik bijt in zijn hand, zo hard dat ik bloed proef. Maar nog steeds verslapt hij zijn greep om mijn pols niet, dus haal ik mijn tanden uit zijn vlees. Een grijns staat op de gezicht van Nathan. 'Je weet toch wel dat je jou dood veel erger maakt zo?' vraagt hij me. Ik grijns en schud mijn hoofd. 'Jij wilt mij doden? Denk je nou echt dat je mij kunt vermoorden?' vraag ik hem. Hij kijkt me niet begrijpend aan. 'Wat bedoel je?' vraagt hij me. 'Sinds ik hier ben gaan alle zaken beter. Alles is perfect sinds ik er ben. Jij hebt me gehaald om te werken en dat doe ik ook. Niet zo'n beetje ook Nathan. Ik ben de gene die al jou centjes verdiend. Ik ben degene waar je niet zonder mee kunt. Denk je nou echt dat je mij kunt vermoorden?' zeg ik met een grijnsje. 'Je bent wel heel hoog over jezelf he?' vraagt hij met een glimlachje. 'Ik hou daarvan,' mompelt hij. Ik rol met mijn ogen, en kijk hem recht in zijn ogen aan. 'Geef toe dan,' zeg ik. Hij zwijgt eventjes, maar knikt dan. 'Je hebt gelijk,' zegt hij.
Mijn grijns word breder en breder.
Hij denkt waarschijnlijk dat ik grijns omdat hij toegaf en ik dus win. Maar wat hij niet weet is dat Harry achter hem staat en hij zijn pistool tegen Nathans slaap richt. Harry's lippen komen dichter bij de oor van Nathan. 'Hoe durf je haar pijn te doen?' fluistert hij.

~~~
WOW WOW WOW WOW

OKE DIT IS WEL HEEL SPANNEND LOL

Reacties: