FanFic.nl

Gotta be you (AF)

×4×

Aan het eind van de middag liggen Miley, Niall en ik op het strand. De zon brandt. Miley heeft haar T-shirt uitgetrokken. Ze heeft een nieuwe bikini aan. Blauw met grijs gestreept. Ik zit zo dichtbij haar dat ik de geur van haar huid kan ruiken. Ze ruikt naar zonnebrand, naar water en naar haar luchtje van Prada. Mijn hart klopt in mijn keel. Ik kijk haar van opzij aan en zie de rossig bruine, glanzende haarlok die over haar linker wenkbrauw krult.
,,Later swim again?" vraagt Miley en ze raakt mijn hand even aan. Meteen krijg ik kippenvel, dat akelig langzaam langs mijn rug omhoog kruipt. En ik word ook rood. Dit is toch niet om uit te houden! Shit, shit...hoezo blij om elkaar weer te zien? Dit is pure verliefdheid! ,,Poeh, wat is het heet!" Miley wappert zichzelf met haar hand wat koelte toe. Niall kletst en kletst. Iets over zijn moeder die de laatste tijd zo'n dieettic heeft, en over zijn oudere broer, die alweer een nieuwe vriendin heeft.
,,It is Sofia." Zegt hij proestend. ,,You know. Sofia, who lisps." Niall doet de deftige manier waarop Sofia Osment praat precies na. Vroeger zou ik hebben gelachen en mee hebben geslist. Eigenlijk ben ik nog beter in het nadoen van idiote stemmetjes dan hij. En nu zit ik hier maar, alsof ik mijn tong verloren ben. Miley grinnikt wel. Ik probeer een grijns, maar op de een of andere manier wil mijn gezicht niet. Als het zo doorgaat, merken die twee wat er met me aan de hand is. Bij die gedachten voelt mijn maag aan alsof ik een pak bevroren vissticks naar binnen heb geschrokt. Ze mogen niks merken! Absoluut niet!!! Daarom probeer ik me zo normaal mogelijk te gedragen wanneer we met z'n drieën in het water springen. Normaal doen betekend: de anderen kopje onder duwen, zelf onder geduwd worden, gillen, schreeuwen. De hele rimram. Ik doe het, maar het voelt allemaal niet normaal. Gelukkig kun je in het water niet rood worden. Of wel?
,,What is actually going on with you?" vraagt Niall als we weer op het strand zijn.
,,Nothing! Why?" mompel ik. Hij kijkt me met röntgenogen aan. ,,There is nothing." Brom ik ongeduldig. Niall trekt zijn wenkbrauw op. Shit! Vroeger vond ik het juist zo leuk dat je hem niets kunt wijsmaken. Ik lach en geef hem een por in zijn zij. ,,I probably have a stroke or I'm hungry, or both!" Met een lege maag word ik altijd chagrijnig, dat weet iedereen. Niall grijnst. Opgelucht haal ik adem. Hij heeft niks in de gaten. Godzijdank!

Zolang de zon nog aan de hemel brandt, blijven we zitten. We horen de zee en zien een zonsondergang.
,,Oh, this is so romantic!" verzucht Niall. Daarbij kijkt hij Miley recht in de ogen aan. Maar ze lijkt er niks van te merken. Stiekem kijk ik naar haar gezicht. Haar bovenlip vormt twee boogjes, als een zwaluw op een kindertekening. Hoe zou het eigenlijk zijn om haar te zoenen? O nee! Nu krijg ik het alweer helemaal heet. ,,Now you should be in love! Don't you think, Zayn?" Niall knipoogt naar me. Miley kreunt geërgerd. Blijkbaar kan ze weinig met het onderwerp van verliefdheid. Moet ik daar nu blij mee zijn of niet? Ik zucht diep en dat was een fout. Het brengt Niall namelijk op een idee. Hij richt zich op. Zijn ogen schitteren van pret. ,,Hé, Zayn! I totally forget to ask. Are you finally fall in love again? It's been two weeks between you and Perrie." Ik kan hem wel naar de keel vliegen. Miley mocht dat helemaal niet weten. Ze mocht niet weten dat het tussen mij en Perrie uitgeraakt is op de dag dat ze wegging. Ik denk na, wat moet ik nu zeggen? Maar dan bedenk ik plotseling iets. De oplossing voor mijn problemen ligt opeens voor het grijpen en ik zeg heel rustig: ,,Of course!"

Reacties:

elma zei op 29 juni 2013 - 15:59:
snel verder(: