Irresistible~Harry Styles [END]

Hoofdcategorieën

[complete lijst]

Nu on-line: (0)

[complete lijst]

Home » One Direction » Irresistible~Harry Styles [END] » Deel 23: Perrie...?

Irresistible~Harry Styles [END]

Geschreven door:

Lotteimy

Onderdeel van:

Irresistible~Harry Styles [END]

Laatst bijgewerkt:

8 juli 2013 - 19:54

Aantal woorden:

337

Aantal reacties:

Aantal keer gelezen:

469

Deel 23: Perrie...?

Heeeeii my lovely directioners(H)Sorry dat dit chappie zo kort is .. En sooorrryyy dat ik gisteren niet kon posten. Was overdag op school en 's avonds schooluitje :) But I liked it, so it was worth it! Enjoyyyjjyyy x

Nog steeds Debby's P.O.V.:

Ik kijk om me heen. Ik voel me waardeloos en wanhopig. Er is geen enkele plaats waar ik heen kan. Ik voel opeens dat er een druppel op mijn wang landt. Ik voel eraan en twijfel of het een traan of een druppel water is. Het begint te regen, steeds harder en harder. Ik laat me zakken op de harde, koude grond. Ik heb alleen een zomerjurkje aan, dat net over mijn knieën komt en geen mouwen heeft. De kou voel ik niet, alleen de pijn en de eenzaamheid. Ik lig op de koude stenen op de parkeerplaats van het ziekenhuis. Waarom ik op de grond lig, weet ik niet. Maar ik weet wel dat ik compleet de weg kwijt ben. 'DEB! WAT DOE JE!?' roept iemand vanuit de ingang van het ziekenhuis. Ik wil niks horen en zien, dus ik sluit m'n ogen. Ik hoor voetstappen die op me af rennen. Na een paar seconden voel ik twee armen die me oppakken en ondersteunen. Ik open mijn ogen, en kijk recht in die van Zayn. 'Zayn, wat doe je hier?' weet ik uit te brengen. 'Nee, wat doe jij hier? Waarom lig je hier op de grond?' vraagt hij met een bezorgde stem. 'Ik... ik weet het niet. Harry is zijn geheugen kwijt. Dus... hij weet niet meer wie ik ben, en zal dus ook zijn vergeten dat we verliefd waren. Dus wat doe ik hier nog?!' Ik klink wanhopig. Zayn tilt me overeind, weg van de koude grond. Hij kijkt me aan. 'Natuurlijk houdt hij wel van je, Debby. Hoe kon je dat vergeten...' zegt hij. Opeens brengt Zayn zijn gezicht dichter naar de mijne. Ik schrik, maar kan niet goed nadenken. Hij sluit zijn ogen en tuit zijn lippen. Hij zoent me, en ik doe mee. Na zo'n 20 seconden hoor ik een ijskoude gil achter me. We laten elkaar los en draaien ons om. We kijken wie er voor ons staat. Perrie. 'Zayn...?' snikt ze wanhopig. Wat heb ik gedaan...