Hoofdcategorieën
Home » Overige » SA op aanvraag » SA voor Malikaa
SA op aanvraag
Geschreven door:
Onderdeel van:
Laatst bijgewerkt:
30 juni 2013 - 21:31
Aantal woorden:
1698
Aantal reacties:
2
Aantal keer gelezen:
250
SA voor Malikaa
Ik strompelde door de sneeuw en kroop iets dieper in mijn jas. Het was midden december en tien graden onder nul. Op dit soort momenten had ik liever in een tropisch land gewoond.
Ik was onderweg naar Niall, omdat hij me gevraagd had langs te komen. Zodra het goede straatnaambordje in mijn zicht verscheen, sloeg ik linksaf en liep ik richting nummer 24. Toen ik de witte voortuin inliep, streek ik mijn jurkje glad en daarna belde ik aan. Ik keek in het lieve gezicht van Maura en ze deed een stap opzij.
“Hoi Malika. Je werd al verwacht.” Zei ze met een glimlach en ik bloosde.
“Ik moest je naar boven sturen.” Ging ze verder en ik knikte.
“Bedankt.”
Niall en ik waren al vanaf mijn vierde verjaardag goede vrienden geweest, maar sinds zes jaar kon ik hem echt mijn beste vriend noemen en daar was ik trots op. Ik was dus al vaak binnen geweest, maar de laatste tijd ging ik hier met een vreemd gevoel heen. Mijn vriendinnen vertelden me dat het verliefdheid was, maar ik heb het steeds ontkend. Ik kon en mocht niet verliefd zijn op mijn beste vriend - daarvoor was ik veel te bang om hem te verliezen.
Ik hing mijn jas op aan de kapstok en liep de trap op. Voor de deur van Niall’s kamer stopte ik en mijn blik viel op een briefje.
Briefje 1
Betreed deze kamer op eigen risico.
Briefje 2 zal hier te vinden zijn.
Ik las hem nog een keer over en haalde hem toen van de deur af. De deur van zijn kamer werd geopend en ik keek rond. Zijn kamer was helemaal opgeruimd en ik wist direct wat hij bedoelde met ‘betreden op eigen risico’ - zijn kamer was altijd een bende. Ik had geen idee waar ik moest zoeken en opende wat lades van zijn kledingkast. Niets. Toen ik zijn bureau ook gehad had, ving ik een glimp op van een roze envelop die in de rand van de spiegel vast was geklemd. Ik liep ernaartoe en opende hem.
Briefje 2
Je hebt het risico genomen.
Er zullen er meer volgen, maar daarvoor moet je eerst naar ons speeltuintje komen.
Deze nam ik ook mee en ik liep zijn kamer uit naar beneden. Mijn jas haalde ik van de kapstok en ik zag Maura toekijken vanuit de woonkamer.
“Succes meisje.” Zei ze en ik knikte als bedankje.
Ik liep het huis uit en ging het koude weer tegemoet.
Na twee minuten kwam ik aan bij het speeltuintje, dat er door dit ijzige weer verlaten bijlag. Er was echter geen spoor van Niall te bekennen en ik begon zwijgend te zoeken naar het derde briefje. Op de glijbaan was een derde roze envelop geplakt.
Briefje 3
Ik sta ervan te kijken dat je nog door blijft zoeken ondanks dit weer.
Ik zal je zeggen; je bent er bijna. Op de helft om precies te zijn.
Op het volgende briefje volgt verdere informatie.
Je zal het vinden bij onze favoriete zomerplek.
Een raadseltje. Ik ben nooit heel goed geweest in raadsels oplossen, maar deze wist ik nog wel. Ik moest naar ‘Het ijspaleis’. In de zomer zaten Niall en ik standaard elke dag een ijsje te eten op het terras, dat dan altijd bomvol zat met mensen. Het was gelukkig maar een minuutje lopen vanaf hier en ik was er dan ook vrij snel. De tafeltjes waren binnengehaald en het was donker binnen. Alleen het grote softijsje stond nog buiten en ik speurde de voorkant af op zoek naar een roze envelop. Al snel zag ik hem op het ijsje zitten en trok ik hem eraf.
Briefje 4
Je vraagt je nu waarschijnlijk af waarom je al die briefjes moet zoeken?
Het zal je leiden tot het einde.
Het zijn zes briefjes, die staan voor onze vriendschap die al zes jaar heel erg hecht is.
Nog twee briefjes. Nog twee plaatsen. Voor twee mensen.
Onze tweede favoriete plek is waar je nu moet zijn.
Ook dit briefje nam ik mee en ik vervolgde mijn weg richting een klein plantsoen aan de rand van Mullingar. In de zomer hebben we daar vaak gepicknickt en de warme avonden doorgebracht met zijn tweeën of met de rest van onze gezamenlijke vriendengroep. Er zat dan wel een leeftijdsverschil tussen ons, maar onze vrienden konden het ook prima met elkaar vinden.
Ik kwam aan bij het plantsoen en ook dat lag er verlaten bij. De bloemperkjes waren bedekt met een dikke laag sneeuw en de drie bankjes waren bevroren. Ook de fontein deed het niet. Op een van de bankjes zat het één na laatste briefje geplakt en ik trok het eraf.
Briefje 5
Het één na laatste briefje alweer.
Nog één briefje tot de grote verrassing. Nog één briefje in de koude sneeuw.
Ik zal het niet te langdradig maken.
Het vogelbeeld in het park is waar je nu moet zijn.
Ik glimlachte en vervolgde mijn weg. Ik had nu een korte route door Mullingar gehad en was nog niet eens zo lang onderweg. Nog steeds had ik geen idee waar ik zou uitkomen en in mijn hoofd bedacht ik allerlei scenario’s. Ik schrok van het feit dat ik er de hele tijd iets romantisch van maakte en begon een liedje te neuriën om het te vergeten. Ik liep het parkje in en ging richting het beeld met de vogels. Vanaf ver zag ik al een envelop zitten en ik versnelde mijn pas. Ook deze trok ik eraf en ik begon met lezen.
Briefje 6
Het laatste briefje van deze rij.
Ik hoop niet dat dit ook het einde van onze vriendschap is.
Het laatste wat ik je vraag, is om naar links te lopen.
Blijven lopen tot er aan de rechterkant iets verschijnt.
Ik hoop dat ik dit nog van je mag vragen.
Een grote glimlach verscheen op mijn gezicht en ik deed wat het briefje me opdroeg. Ik liep door en keek naar rechts tot ik een tent zag staan. Even trok ik een vreemd gezicht, maar liep er toch naartoe. Er brandde licht in de tent en toen ik dichterbij kwam, voelde ik dat er warmte vanaf straalde. Ik bleef staan voor de opening, niet wetend of ik nu naar binnen moest gaan of niet. Eigenlijk durfde ik niet, bang voor wat er dan zou gebeuren. Maar aan de andere kant wilde ik het erg graag.
Ik besloot naar binnen te gaan en zakte door mijn knieën. De ene flap van de tent duwde ik opzij en ik stak mijn hoofd naar binnen. In de hoek van de tent zat Niall en hij keek op. Er verscheen een schattige glimlach op zijn gezicht en hij wenkte me. Ik kroop wat onhandig naar binnen en sloot de tent weer. Er lag een tweede hoopje kussens in de andere hoek van de kleine tent en ik nam daarop plaats. Een tijdje waren we stil en ik kon de moed niet vinden om die te verbreken.
“Erm, fijn dat je gekomen bent.” Zei Niall uiteindelijk onwennig en ik voelde het bloed naar mijn wangen stijgen.
“Dankje.” Antwoordde ik, “Leuk verzonnen met die briefjes.”
Hij glimlachte zacht en ik richtte mijn blik op mijn handen. Waarom hadden we normaal altijd veel te veel om te zeggen en kon ik nu niet eens normaal denken? Ik dacht weer aan wat mijn vriendinnen zeiden en begon toch te twijfelen.
“Waarom heb je dit gedaan?” Vroeg ik uiteindelijk en ik voelde dat mijn wangen nog roder werden.
Ik zag dat hij nadacht en wachtte geduldig af. Ondertussen was ik met mijn vingers aan het spelen, omdat die toch wel erg interessant geworden waren.
“Omdat we erg goede vrienden zijn.” Antwoordde hij en ik keek de tent rond.
Kleine lampjes, een verwarmingselement, kussentjes en een dekentje. Óf ik was gek of ik kon zelf ook bedenken dat je dit niet voor goede vrienden doet. Zou hij me leuk vinden? Ik schrok ervan dat ik blij werd van die gedachte en bedacht me dat ik maar zou moeten accepteren dat ik eigenlijk hopeloos verliefd op hem was.
“Je gelooft me niet, is het?” Zei hij toen en ik schudde langzaam mijn hoofd.
“Oké, dat dacht ik al.” Zuchtte hij, “Goed. Ik vind je leuk Malika. Ja, je hoort het goed. Sinds een jaar ben ik als een blok gevallen voor je helderbruine ogen, je lange haar en je persoonlijkheid. Ik heb het nooit durven vertellen, bang dat ik je kwijt zou raken als vriendin. Maar mijn moeder werd gek van me en heeft me over kunnen halen om het je te vertellen.”
Hij vertelde dit razendsnel, maar duidelijk genoeg zodat ik kon begrijpen wat hij bedoelde. Ik had de neiging om mijn mond open te laten vallen en te vragen of dit een grapje was, maar gezien zijn houding en zijn rozige wangen, wist ik dat hij dit meende.
“Zeg alsjeblieft iets.” Zei hij daarna en ik zag zijn ogen onzeker in de mijne kijken.
Net zo onzeker - of misschien wel erger - keek ik terug, omdat ik niets wist om te zeggen.
“I-Ik weet niet wat ik moet zeggen.” Bracht ik toen zacht uit en ik keek van hem weg.
Ik had hier eigenlijk al lang van gedroomd en het uiteindelijk verdrongen. Maar nu was het zover en wist ik niet hoe ik me moest gedragen.
“Voel je hetzelfde voor mij?”
“Ik denk het..” Antwoordde ik en hij glimlachte.
“Kom eens hier.” Vroeg hij toen en ik kroop naar hem toe.
Hij sloeg zijn armen om me heen en kneep in mijn hand. Een zacht kusje kreeg ik op mijn haar en zacht gegiechel kon ik niet onderdrukken. Ik voelde me ineens erg opgelucht en vooral gelukkig.
“Wat gaan we nu doen?” Vroeg ik na een tijdje en ik probeerde hem aan te kijken.
“Genieten van dit moment. Daarna zien we wel verder.” Antwoordde hij en ik knikte.
Ik keek weer voor me uit en zag dat het al iets schemeriger werd buiten.
“Malika?”
“Ja?”
“Kijk me eens aan.” Droeg hij me op en ik zocht zijn ogen met die van mij.
Zijn gezicht kwam dichterbij en ik voelde twee zijdezachte lippen op die van mij. Vlinders voelde ik fladderen door mijn buik en ik sloot mijn ogen om meer van dit moment te kunnen genieten. Onze lippen lieten elkaar weer los en ik kroop dichter tegen hem aan. Hij sloeg zijn armen steviger om me heen en ik genoot van zijn lichaamswarmte.
Eindelijk had ik aan mijn gevoelens toegegeven.
------------------------------
Ik hoop dat 'ie goed is zo (:
x
Ik hoop dat 'ie goed is zo (:
x
Reacties:
Malikaa zei op 30 juni 2013 - 21:43:
Omg, meid, hij is meer dan goed!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ik zit hier helemaal met een big smile op mijn gezicht
Thank you so much!!!!!!!!
I LOVE IT!!!!!!!!!!!!!!
Nogmaals, Thank You!!!
xXx
Omg, meid, hij is meer dan goed!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ik zit hier helemaal met een big smile op mijn gezicht
Thank you so much!!!!!!!!
I LOVE IT!!!!!!!!!!!!!!
Nogmaals, Thank You!!!
xXx
Deze is echt heel schattig!