FanFic.nl

Losing memorie

3

Tops leek zich vergist te hebben, het geluid dat ze gehoord hadden was niet dat van een gevecht, het leek er eerder op dat de mannen die om de hoek stonden…Aan het lachen waren en duidelijk genoten van wat ze aan het doen waren.
‘Wat is er, Romy? Je tong was net nog een stukje scherper, of ben je ze verloren?’ Riep een stem smalend en het werd onthaald op een bulderend gelach.
Voorzichtig slopen Remus en Tops verder en het was Tops die als eerste haar blik om de hoek durfde te slaan.
En wat ze daar zag tartte haar stoutste nachtmerrie ‘s.
Er stonden vijf dooddoeners in een kring rond een meisje die zover Tops haar kon bekijken niet meer dan twintig jaar kon zijn en duidelijk zwaar gewond leek te zijn.
‘Kom op, meid. Het is toch niet zo moeilijk om te vertellen wat we willen weten. Het kan jou en Reese alleen maar ten goede komen.’ Lachte een jonge vrouw terwijl ze de kring in liep en het gezicht van het meisje in haar hand nam.
Het meisje mompelde iets wat de vrouw duidelijk woedend maakte want ze haf haar plots enkele rake klappen in het gezicht.
‘Wat gebeurt hier toch allemaal?’ Siste Remus terwijl hij Tops verder duwde om ook te kunnen zien.
Net op tijd om te zien dat een van de dooddoeners het meisje gekneveld had en een andere tot grote verbijstering van de twee de Cruciatusvloek op het meisje afvuurde.
Er kwam geen gegil door de prop in haar mond en dit maakte Remus alleen maar kwader, een zwaar gewond meisje dat compleet hulpeloos was.
‘Wat ben jij van plan?’ Siste Tops toen ze hem er nog maar net van kon weerhouden om zich op het groepje te storten.
‘Wat moet ik anders doen? Gewoon toekijken?’
‘Nee, maar je ziet toch ook dat ze zwaar in de meerderheid zijn? Als we dit tot een goed einde willen brengen moeten we echt wel met een goed plan komen.’
‘Nou, dan hoop ik dat je er eentje hebt.’ Antwoorde Remus die zenuwachtig toe keek hoe een tweede groene straal het steegje verlichte.
‘Wel, aangezien je het zo mooi vraagt. Ja ik heb een plan. Geef me vijf minuten.’
En zonder een verdere uitleg verdween ze.
‘Verdorie, Tops. Een woordje van uitleg misschien.’ Siste Remus woedend terwijl hij zijn aandacht weer op het meisje richtte.
Wat ze ook bedacht had, ze kon het maar beter snel uitvoeren.



Er gingen tien tergend trage minuten en nog eens twee martelstralen voorbij en nog steeds geen teken van Tops en haar geniale plan.
Remus kreeg het gevoel dat hij ofwel nu de muren kon oplopen of straks Tops hoogstwaarschijnlijk zou wurgen uit pure zenuwen.
‘Kom op, Tops.’ Mompelde hij terwijl hij alleen maar kon toekijken hoe het arme meisje deze keer bij de haren werd recht getrokken door een man die haar enkele rake klappen in de maag haf.
‘Is de Cruciatusvloek niet goed genoeg meer?’
Wederom kreeg Remus bijna een hartverzakking toen Tops weer naast hem verscheen.
‘Waar heb jij gezeten?’
‘Bij de schouwersopleiding hadden ze een gouden regel. Ben je in de minderheid, zorg dan voor een goede afleiding.’ Antwoorde ze geheimzinnig.
Net op dat moment begon de grond onder hun voeten te trillen, ook de dooddoeners keken verbaast op.
En toen begreep Remus wat er gebeurde.
Een oude waterpomp die hij eerst niet had opgemerkt schoot plots uit de muur en sloeg tegen het hoofd van een van de mannen.
De vier andere werden verrast door een waterstraal die zo krachtig was dat twee van hen op de grond vielen en de andere twee hadden erg veel moeite om hun evenwicht te bewaren.
‘Nu!’ Riep Tops al had Remus geen aanmoediging nodig.
Een van hen wist hij meteen uit te schakelen met een lamsstraal, de vrouw die het meisje enkele slagen in het gezicht verkocht had herstelde zich sneller dan verwacht en vuurde meteen de vloek des doods af, Remus slaagde er maar net in die te ontwijken maar verloor daarbij zijn evenwicht en knalde pijnlijk tegen de grond.
‘Nu heb ik je!’ Riep ze woedend maar voor ze het kon afmaken werd ze zelf geraakt door een lamsstraal van Tops.
‘Niet zo snel, vuile feeks!’ Riep die terwijl ze hem recht hielp. ‘Kom aan hem en…’
‘Kijk uit!’
Ditmaal was het Remus die Tops maar net uit de vuurlinie kon wegtrekken en de laatste dooddoener wist uit te schakelen.
‘Verdorie, die had ik niet zien aankomen.’ Mompelde ze geschrokken.
‘Er is niets erg gebeurt, en dat hebben we aan jou te danken, echt een goede afleiding.’
Tops begon te blozen, het gebeurde niet vaak voor dat Remus zo een compliment haf.
Lang kon ze er niet van genieten want zijn aandacht ging meteen weer uit naar het meisje dat als een slappe theedoek op de grond lag en niet meteen enig teken van leven leek te geven.
Meteen maakte Remus de touwen los en terwijl hij haar met zijn ene arm ondersteunde zocht hij met twee vingers tegen haar hals naar een hartslag.
Een opgeluchte glimlach verscheen op zijn lippen.
‘Ze leeft nog, maar ze geeft dringend verzorging nodig.’ Zei hij terwijl hij zijn eigen mantel losmaakte en die om het lichaam van het meisje drapeerde.
Toen viel Tops iets op, iedere dooddoener had zijn staf bij, en toch vond ze nog een andere toverstaf.
‘Wat denk je, zal dit haar staf zijn?’
Remus haalde alleen maar zijn schouders op.
‘Kan zijn, neem hem maar mee voor zekerheid.’
Het meisje had hij als een baby in de armen genomen, ze was zo mager dat dit hem niet veel moeite leek te kosten.
‘Laten we gaan, die ene idioot word wakker.’
Verbaast keek Remus toe hoe de man die de pomp tegen zijn hoofd gekregen had kreunend wakker werd, hij herkende de man meteen als het monster dat zonder aarzelen de ribben van het meisje als boksbal gebruikt had.
Een withete woede maakte zich meester van hem en tot Tops grote verbazing haf hij de man nog eens een harde trap tegen het hoofd gaf.
‘Je hebt gelijk, laten we gaan.’ Mompelde hij en Tops voelde instinctief dat ze verder geen vragen moest stellen.

Reacties: