FanFic.nl

Family and friends, our lifes with one direction

Hoofdstuk 26

De jongens kijken verschrikt naar Louis, Louis kijkt verbaasd naar mij. Hierdoor voel ik me gelijk al schuldig, maar dat laat ik niet merken. Ik draai me om en wil weglopen, maar voel dan dat mn hand wordt vastgepakt. ''Laat me los!'' Schreeuw ik en ik ruk me los. Zonder te weten wie me vastpakte ren ik naar boven en sluit me weer op. Ik wil wel sorry zeggen, maar ik druf niet. Ik ben net zo gemeen geweest. Dan wordt er weer op de deur geklopt, di keer is het Niall. Ik wil het niet horen en pak mn mobiel en doe mn oortjes in. Ik heb een radio-app en zet die aan. Ik hoor een rustig toontje, en hoor een erg mooie stem. Heel mooi, en dan pas dringt het tot me door dat het Louis' liedje is. Ik krijg er tranen van. Ik twijfel of ik het af moet zetten of moet blijven luisteren, maar ik laat het toch aan staan. Ik ga liggen en val in slaap, met het liedje aan.

De volgende ochtend wordt ik wakker, ik voel Louis zijn arm om me heen geslagen. Mn mobiel ligt op mn nachtkastje. Ik haal voorzichtig zijn arm weg.
Ik krijg nog meer spijt wanneer ik zijn arm weghaal. Ik loop naar de keuken en maak voor iedereen een ontbijtje, om sorry te zeggen. Ik pers vers sinaasappelsap en maak lekkere pannenkoeken. Ik zet het voor iedereen klaar, behalve vvoor Louis. Ik ga het naar hem brengen, en het goedmaken. Ik loop naar boven, met een vol dienblad. Ik duw de deur voorzichtig open en zie dat Louis al wakker is. Hij ziet me en gaat gelijk zitten. ''Lisanne, ik...'' zegt hij. Ik ga naast hem zitten. ''Zeg maar niks'' zeg ik en ik zoen hem gepassioneerd. ''Het spijt mij! Ik had echt niet mijn dag, er was zoveel gebeurd, ik wil je gewoon niet kwijt Louis! fluister ik. Hij lacht en zegt; ''Ik hou van je Lisanne. Nu en voor altijd!'' en hij kust me, heel lang, en dan knuffelen we. Ik geef hem mijn ontbijtje, en hij vindt het superlekker. Als hij klaar is, en wij klaar zijn met goed te hebben gepraat, lopen we samen naar beneden.

Reacties: