Hoofdcategorieën
Home » Overige » Het was niet zomaar iets, het was bijzonder. - Met Adriaan Persons. DEEL 1. » Het was niet zomaar iets, het was bijzonder. - Met Adriaan Persons. DEEL 1.
Het was niet zomaar iets, het was bijzonder. - Met Adriaan Persons. DEEL 1.
Het was niet zomaar iets, het was bijzonder. - Met Adriaan Persons. DEEL 1.
''Eveline! Je moet opschieten! Anders mis je je trein!'' roept Rosa, de moeder van Eveline, onder aan de trap.
''Jaaahaaaa! Ik kom eraan mam! Niet zo stressen!'' roept Eveline terug.
Ze hoort haar moeder mompelen: ''Meestal ben ik niet de enige hier in huis die strest..'' Eveline kijkt in haar tas of ze alles heeft, OV-Chipkaart, Telefoon, Geld, Fototoestel. Ja, alles heeft ze. Ze rent de trap af, pakt haar jas en even later rijd ze samen met haar moeder richting het station. Als ze aankomen bij het station ziet ze haar vriendinnen al staan. ''AAAAAH EEEF HET IS ZOVER!!'' roepen ze allemaal door elkaar. Ze zegt haar moeder gedag en dan loopt ze samen met haar vriendinnen naar perron 8. ''Zeg, hoelang duurt het nog voordat die trein komt?'' zegt Roos. ''Om precies te zijn nog 8 minuten dus we moeten nog even wachten.'' zegt Eveline. Als even later de trein aan komt rijden en ze instappen krijgt Eveline toch wel een beetje kriebels in haar buik. Ze heeft er zo ontzettend veel zin in! Ze ziet dat iedereen al muziek zit te luisteren dus besluit ze dat ook maar te doen. Ze zet de afspeellijst van Adriaan op, die ze zelf heeft gemaakt. I NEED TO KNOW NOW, KNOW NOW, CAN YOU LOVE ME AGAIN? Galmt door haar oortjes heen. Hier kan ze uren naar luisteren. Zonder dat ze het in de gaten heeft valt ze in slaap.
Eveline schrikt wakker van Celine die haar aanstoot. ''Hé Eef! Wakker worden! We zijn er!!'' zegt Celine. ''Ooh echt? Waauw!'' zegt Eveline. Ze zet haar telefoon uit en loopt samen met haar vriendinnen de trein uit. Het is nog 5 minuutjes lopen voordat ze bij studio 22 aankomen, maar dat vinden ze helemaal niet erg. Ze zijn eigenlijk wel veel te vroeg in Hilversum! De deuren van de zaal gaan pas om half 8 open en het is nu 5 uur! Als ze er bijna zijn beginnen Celine, Astrid, Selma en Roos te gillen. In een steegje achter de studio zien ze Kaj van der Voort staan! Een van de leden van B-brave. Ze rennen naar hem toe en gaan met hem op de foto. Eveline staat er maar een beetje lullig bij want ze wil helemaal niet op de foto. Als ze een beetje voor zich uit staat te staren wordt ze ineens op haar schouder geklopt. Ze draait zich om en kijk recht in de mooie ogen van Adriaan. Ze schrikt zich rot! ''Hoi! Sorry dat ik je liet schrikken'' zegt hij glimlachend. ''Dat ehm, geeft niks, ik ehm, ja ik..'' zegt ze stotterend. ''Ben jij geen Braviour?'' zegt hij. ''Nee, absoluut niet.'' zegt ze iets zachter zodat Kaj het niet hoort. ''Oh oké, voor welke kandidaat ben je dan?'' ''Voor jou!'' zegt ze iets enthousiaster dan ze had willen zeggen. ''Ooh wat lief! Dankjewel!'' ''Graag gedaan hoor.'' Ooh god, hij zei dat hij het lief vond! denkt Eveline. ''Je mag wel even mee de studio in als je wilt? Het is zo warm buiten, dan bied ik je even wat te drinken aan.'' zegt Adriaan vriendelijk. ''Echt?! Mag dat? Dat zou echt heel erg leuk zijn! En ja, ik heb eigenlijk best wel een beetje dorst.'' '' Ja tuurlijk! Kom maar mee, die vriendinnen van je zullen straks wel met Kaj mee de studio in komen.''
Als ze even later in de kleedkamer van Adriaan een cola zit te drinken, beseft ze pas dat ze gewoon bij Adriaan is! Ze zit hier gewoon in studio 22 een cola met hem te drinken! Ze ziet dat Adriaan naar haar kijkt en krijgt het helemaal warm. Adriaan ziet dat ze bloost en legt zijn hand op haar been. ''Je hoeft niet bang te zijn hoor, ik bijt niet'' zegt hij glimlachend. ''Nee dat ben ik ook niet, maar, ja, het is gewoon een beetje spannend dat ik nu naast mijn idool zit.'' ''Haha, ben ik echt je idool dan?'' ''Ja, anders zou ik echt niet helemaal vanuit Eindhoven naar Hilversum gaan hoor.'' zegt Eveline lachend terug. ''Ooh, nou dan moet ik dus wel heel speciaal zijn, maar zo speciaal ben ik niet hoor. Ik ben best gewoon denk ik.'' zegt Adriaan. Nee, jij bent niet gewoon, jij bent heel bijzonder en speciaal. Jij bent jezelf denkt Eveline. Ze beseft ineens dat Adriaan's hand nog steeds op haar been ligt. Dan klopt er iemand op de deur van de kleedkamer. ''Kom maar binnen!'' zegt Adriaan. Het is Angela. ''Hé Adriaan! Ik zie dat je bezoek hebt.'' zegt Angela glimlachend. ''Klopt haha, dit is blijkbaar mijn allergrootste fan.'' zegt hij glimlachend terug. ''Dan heb ik toch een beetje slecht nieuws voor je, want ik moet je meenemen naar de kledingafdeling.'' ''Oh ja, helemaal vergeten, ik kom zo goed?'' ''Dan zie ik je zo!'' Angela zwaait nog wat naar Eveline en loopt dan de kleedkamer uit. Adriaan staat op en Eveline doet hetzelfde. ''Nou, het was kort maar wel leuk om je te leren kennen'' zegt hij glimlachend. Voor Eveline er erg in heeft knuffeld Adriaan haar. Tegelijkertijd drukt hij een briefje in haar handen. Na de omhelzing kijkt hij haar aan en knipoogt hij naar haar. ''Doei!!'' zegt Adriaan en loopt de kleedkamer uit. Eveline weet niet wat ze moet zeggen en loopt ook maar de kleedkamer uit. Als ze op de gang staat kijkt ze naar het briefje in haar hand. Ze vouwt het open. Eveline denkt even dat ze flauw gaat vallen. Hij heeft haar zijn nummer gegeven! Adriaan heeft gewoon zijn telefoonnummer opgeschreven! Voor haar! Niet voor iemand anders, maar gewoon voor haar! Dolgelukkig loopt ze de studio uit. Waar ze haar gillende vriendinnen en Kaj aantreft. ''Jezus Eef! Ben je de studio in geweest?'' zegt Celine vol ongeloof. Maar als Eveline verteld dat ze bij Adriaan is geweest zijn haar vriendinnen een stuk minder enthousiast. ''Gadver toch niet bij die gast hè! Ik snap niet wat je in hem ziet hoor.'' zegt Celine. Eveline glimlacht. Ze vind nou eenmaal jongens leuk die écht zichzelf zijn. Als Kaj de studio weer in loopt en haar vriendinnen hem zwijmelend nakijken stelt ze voor om nog even naar de MacDonalds te lopen. Ze moeten toch nog anderhalf uur wachten voor ze de zaal in kunnen. Als ze even later onder weg zijn naar de MacDonalds, begint Eveline na te denken. Hoe Adriaan tegen haar deed, hoe hij naar haar keek, hoe hij knipoogde en hoe hij haar het briefje gaf. Nee, dit was niet zomaar iets. Dit was iets bijzonders.
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.